الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[كشف المهم في طريق خبر غدير خم]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[قمی، عباس|شیخ عباس قمی]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR01281J1.jpg|بندانگشتی|كشف المهم في طريق خبر غدير خم|175px]]
    [[پرونده:NUR00159.jpg|بندانگشتی|قمی، عباس|175px]]


    '''كشف المهم فى طريق خبر غدير الخم''' اثر [[بحرانی، سید هاشم بن سلیمان|سيد هاشم بحرانى]] به زبان عربى در صدد بررسى حديث غدير خم، و اثبات صدور قطعى آن از نبى اكرم(ص) از سه طريق خاصه و عامه و نص نبوى(ص) در نتيجه اثبات ولايت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین على(ع)]] و اولاد طاهرينش عليهم‌السلام و اينكه اطاعت آنها اطاعت رسول‌الله(ص) است.
    '''عباس بن محمدرضا بن ابوالقاسم القمی''' (۱۲۹۴-۱۳۵۹ق)، مشهور به شیخ عباس قمی معروف به محدث قمی از علما و محدثان پر کار قرن چهاردهم هجری است. [[مفاتيح الجنان|مفاتیح الجنان]]، [[منتهی الآمال]]، [[سفينة البحار و مدينة الحكم و الآثار مع تطبيق النصوص الواردة فيها علی بحار الأنوار|سفینة البحار]] از مشهورترین کتابهای اوست.


    اين اثر به جهت پرداختن به موضوع مهم و سرنوشت سازى چون اثبات قطعى الصدور بودن حديث غدير از جانب پيامبر اكرم صلى‌الله عليه‌وآله‌وسلم كه سند اثبات ولايت و امامت بلافصل [[امام على(ع)|علی‌ عليه‌السلام]] است داراى اهميت و ارزش فراوانى می‌باشد.سيد در اين كتاب ثابت كرده است كه اين حديث به جهت نقل آن توسط محدثان و راويان شيعه و اهل سنت از تواتر برخوردار است بنابراین مجالى براى شك و ترديد در صدور قطعى آن از طرف پيامبر اسلام باقى نمى ماند و بر همگان حجت است و بر اساس آن عذر كسانى كه با [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی‌ عليه‌السلام]] دست بيعت نداده‌اند به هيچ وجه پذيرفته نيست.
    شیخ عباس در سال 1294 قمری(1254 ش) در قم متولد شد. پدرش محمدرضا قمی فردی متدین و مرجع مردم برای آگاهی از وظایف شرعی بود. مادر شیخ عباس به نام «بانو زینت» نیز از زنان متدینه و پارسا بود.  


    بعد از اين توضيحات كه مؤسسه احياء تراث [[بحرانی، سید هاشم بن سلیمان|سيد هاشم بحرانى]] آنها را تدوين كرده است، مقدمه خود مصنف شروع می‌شود سپس مؤلف كتاب خود را بدين ترتيب منظم كرده:
    معلومات ابتدایى را در آن شهر فرا گرفت و درسال 1316ق به نجف رفت و از محضر درس حاج [[ميرزا حسين نورى|میرزا حسین نورى]] محدث استفاده‌ها برد.


    باب اول: شامل بعضى روايات در مورد غدير خم است كه از طريق خاصه نقل شده است مصنف 36 روايت را با متن كامل حديث، همراه سلسله سند آن مى‌آورد ايشان در صدد بررسى احاديث نيست و فقط به ندرت تكمله با تبصره‌اى را با لفظ اقول مى‌آورد.
    در سال 1320ق پس از وفات استاد خود به قم مراجعت كرد، آنگاه از قم به مشهد رفت و چندى در مشهد بسر برد و سرانجام به نجف رفت.


    بين حديث 10 و 11 نكته‌اى می‌آورد كه در آن اسم برخى علماء و رواتى را كه حديث غدير را ذكر كرده‌اند و نيز کتاب‌هايى را كه حديث غدير در آنها وجود دارد ذكر مى‌كند.
    وى در  سه شنبه 22 ذی‌الحجه سال 1359ق برابر با اول بهمن 1319ش در سن 65 سالگی، در نجف درگذشت و [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]] در حرم [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین(ع)]] بر او نماز خواند و پیکرش در کنار در جوار استادش «[[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]]» استاد خود در جوار حرم [[امام علی علیه‌السلام|امام علی بن ابی‌طالب(ع)]] دفن شد.<div class="mw-ui-button">[[قمی، عباس|'''ادامه''']]</div>
     
    از جمله [[ابن طاووس، علی بن موسی|سيد بن طاوس]] در كتاب [[الطرائف في معرفة مذاهب الطوائف|طرائف المخالف]] و [[ابن عقده، احمد بن محمد|ابن عقده]] در [[حديث الولاية و من روی غدير خم من الصحابة|حديث الولاية]].
     
    باب دوم: رواياتى كه از طريق عامه نقل شده است مصنف 88 روايت را با متن كامل و سلسله سند آن ذكر مى‌كند.
     
    باب سوم: شامل نصوص پيامبر اكرم(ص) بر خلافت و ولايت على(ع) است كه مؤلف 43 حديث را كاملا با سلسله سند آنها ذكر مى‌كند. در پايان اين باب تحقيقى از مؤلف داريم در مورد معنى ولى. <div class="mw-ui-button">[[كشف المهم في طريق خبر غدير خم|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۴۸

    قمی، عباس

    عباس بن محمدرضا بن ابوالقاسم القمی (۱۲۹۴-۱۳۵۹ق)، مشهور به شیخ عباس قمی معروف به محدث قمی از علما و محدثان پر کار قرن چهاردهم هجری است. مفاتیح الجنان، منتهی الآمال، سفینة البحار از مشهورترین کتابهای اوست.

    شیخ عباس در سال 1294 قمری(1254 ش) در قم متولد شد. پدرش محمدرضا قمی فردی متدین و مرجع مردم برای آگاهی از وظایف شرعی بود. مادر شیخ عباس به نام «بانو زینت» نیز از زنان متدینه و پارسا بود.

    معلومات ابتدایى را در آن شهر فرا گرفت و درسال 1316ق به نجف رفت و از محضر درس حاج میرزا حسین نورى محدث استفاده‌ها برد.

    در سال 1320ق پس از وفات استاد خود به قم مراجعت كرد، آنگاه از قم به مشهد رفت و چندى در مشهد بسر برد و سرانجام به نجف رفت.

    وى در سه شنبه 22 ذی‌الحجه سال 1359ق برابر با اول بهمن 1319ش در سن 65 سالگی، در نجف درگذشت و سید ابوالحسن اصفهانی در حرم امیرالمؤمنین(ع) بر او نماز خواند و پیکرش در کنار در جوار استادش «محدث نورى» استاد خود در جوار حرم امام علی بن ابی‌طالب(ع) دفن شد.