الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[معرفت، محمدهادی|آیت‌الله محمدهادی معرفت]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[فضائل فاطمة الزهراء]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR00051.jpg|بندانگشتی|معرفت، محمدهادی|175px]]  
    [[پرونده:NUR11912.J1.jpg|بندانگشتی|فضائل فاطمة الزهراء|175px]]  


    '''محمدهادی معرفت''' (۱۳۰۹-۱۳۸۵ش)، از فقیهان و عالمان شیعه و از پژوهشگران علوم قرآنی و تفسیر، عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم
    '''فضائل فاطمة الزهراء''' اثر [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|ابوعبدالله حاکم نیشابوری]] (متوفی 405قدربردارنده گوشه‌ای از فضایل حضرت زهرا(س) می‌باشد که با تحقیق [[علیرضا بن عبدالله بن علیرضا|علی‌رضا بن عبدالله بن علی‌رضا]]، به چاپ رسیده است.
    وى در سال 1309ش در خانواده روحانى در شهر کربلا متولد شد. پدرش‌ مرحوم‌ شیخ‌ علی‌ معرفت‌ از روحانیان‌ با فضیلت‌ بود که‌ از پانزده‌ سالگی ساکن‌ کربلا شده‌ بود.  


    خاندان آیت‌الله‌معرفت همه اهل علم و تقوا بوده و در این زمینه سابقه‌ای ۳۰۰ ساله داشتند و همگی فرزندان شیخ عبدالعالی میسی - صاحب رساله میسیه - بودند که از قریه میس جبل عامل به اصفهان هجرت می‌کند و جد بزرگ او با خانواده به کربلا می‌رود و در آن‌جا زندگی می‌کند.
    انگیزه مؤلف از نگارش کتاب، دفاع از حضرت فاطمه(س) و فضایل ایشان در برابر منکران و جاعلان حدیث، بوده است. [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاکم]] در مقدمه کتابش می‌نویسد در روزگاری زندگی می‌کند که مردم با کینه‌ورزی نسبت به اهل‌بیت و جعل احادیث، به حاکمان نزدیک می‌شوند؛ به این معنا که یا فضائل ایشان را منکر می‌شوند و یا آنچه را که به نص قرآن، اهل‌بیت از آن تطهیر شده‌اند، به آنان نسبت می‌دهند. نوشته که در محفل بزرگان و عالمان، شخصی که از شاگردان او بوده، برای تقرب به برخی از حاضران مجلس، با خواندن روایتی بی‌اعتبار، یکی از فضائل آشکار حضرت فاطمه(س) را انکار کرد و به‌دروغ گفت آن روایت در صحیح بخاری آمده است. همین باعث شد که [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاکم]] این کتاب را بنویسد تا از آن حضرت به‌نوعی دفاع کند.


    در سال 1340ش پس از فوت پدرش، براى تکمیل تحصیلات خود به نجف اشرف مهاجرت مى‌نماید.
    مؤلف در کتابش، احادیثی را گرد آورده است که برای «فرد متدبر، بی‌نیازکننده و بسنده» است. احادیث معتبری که به «دین به دنیافروشان» نشان بدهد که مکان و منزلت فاطمه(س) در اسلام کجاست تا هیچ زنی از زنان این امت را با فاطمه(س) مقایسه نکنند. خیلی از احادیث کتابش را نیز از عایشه روایت کرده است، شاید چون انکار برخی از فضایل حضرت صدیقه طاهره(س) به نیت برکشیدن مقام عایشه بوده است. به‌عنوان‌مثال، از عایشه نقل کرده است که: «به خدا سوگند تاکنون کسی به راست‌گویی فاطمه ندیدم مگر پدرش» یا «هرگاه فاطمه بر پیامبر وارد می‌شد، رسول خدا به او خوش‌آمد می‌گفت و در مقابل او می‌ایستاد و دستش را می‌گرفت و می‌بوسید و او را در جای خود می‌نشاند» یا «رسول خدا فرمود: ای فاطمه، از اینکه سرور زنان عالم و زنان این امت و زنان مؤمن هستی خوشحال نیستی؟ که حضرت زهرا(س) خندید» یا «از عایشه پرسیدند پیامبر چه کسی را بیش از دیگران دوست داشت؟ گفت: فاطمه(س). پرسیدند از مردان؟ گفت: شوهر فاطمه(س) [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]]» ......<div class="mw-ui-button">[[فضائل فاطمة الزهراء|'''ادامه''']]</div>
     
    هدف اصلى از این مهاجرت شرکت در جلسات درسى فرهیختگان علم و فقاهت آن دوران همچون [[حکیم، سید محسن|سید محسن حکیم]]، [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله سید ابوالقاسم خوئى]] و [[امام خمينى(ره)|امام خمینى]](ره) و استفاده از محضر آن بزرگوران بود.ضمن آنکه دروس فلسفه و حکمت متعالیه را نزد اساتید معروف آن زمان فرا گرفته است.
     
    در این هنگام بود که انگیزه پرداختن به مسائل قرآنى در کنار فقه و اصول، ایشان را وادار نمود که تحقیقات خود را به موضوع علوم قرآنى سوق داده، بیشتر اوقات خود را براى این کار مصروف دارد تا بدآنجا که پس از مدتى توانست کتاب ارزشمند [[التمهيد في علوم القرآن]] را در  شش مجلد و نیز کتاب [[التفسير و المفسرون في ثوبه القشيب|التفسیر و المفسرون]] را در دو مجلد تألیف نماید.
     
    در سال 1351 که حکومت بعث عراق دستور مهاجرت ایرانیان را صادر نمود به اتفاق خانواده رهسپار ایران شد و در حوزۀ علمیۀ قم به فعالیت‌های علمى خود همچون تدریس و تألیف ادامه داد که محصول آن تألیف کتاب ارزشمند «[[صيانة القرآن من التحريف|صیانة القرآن من التحریف]]» و [[تفسیر و مفسران|ترجمۀ کتاب التفسیر و المفسرون]] مى‌باشد......<div class="mw-ui-button">[[معرفت، محمدهادی|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۲۳

    فضائل فاطمة الزهراء

    فضائل فاطمة الزهراء اثر ابوعبدالله حاکم نیشابوری (متوفی 405ق)، دربردارنده گوشه‌ای از فضایل حضرت زهرا(س) می‌باشد که با تحقیق علی‌رضا بن عبدالله بن علی‌رضا، به چاپ رسیده است.

    انگیزه مؤلف از نگارش کتاب، دفاع از حضرت فاطمه(س) و فضایل ایشان در برابر منکران و جاعلان حدیث، بوده است. حاکم در مقدمه کتابش می‌نویسد در روزگاری زندگی می‌کند که مردم با کینه‌ورزی نسبت به اهل‌بیت و جعل احادیث، به حاکمان نزدیک می‌شوند؛ به این معنا که یا فضائل ایشان را منکر می‌شوند و یا آنچه را که به نص قرآن، اهل‌بیت از آن تطهیر شده‌اند، به آنان نسبت می‌دهند. نوشته که در محفل بزرگان و عالمان، شخصی که از شاگردان او بوده، برای تقرب به برخی از حاضران مجلس، با خواندن روایتی بی‌اعتبار، یکی از فضائل آشکار حضرت فاطمه(س) را انکار کرد و به‌دروغ گفت آن روایت در صحیح بخاری آمده است. همین باعث شد که حاکم این کتاب را بنویسد تا از آن حضرت به‌نوعی دفاع کند.

    مؤلف در کتابش، احادیثی را گرد آورده است که برای «فرد متدبر، بی‌نیازکننده و بسنده» است. احادیث معتبری که به «دین به دنیافروشان» نشان بدهد که مکان و منزلت فاطمه(س) در اسلام کجاست تا هیچ زنی از زنان این امت را با فاطمه(س) مقایسه نکنند. خیلی از احادیث کتابش را نیز از عایشه روایت کرده است، شاید چون انکار برخی از فضایل حضرت صدیقه طاهره(س) به نیت برکشیدن مقام عایشه بوده است. به‌عنوان‌مثال، از عایشه نقل کرده است که: «به خدا سوگند تاکنون کسی به راست‌گویی فاطمه ندیدم مگر پدرش» یا «هرگاه فاطمه بر پیامبر وارد می‌شد، رسول خدا به او خوش‌آمد می‌گفت و در مقابل او می‌ایستاد و دستش را می‌گرفت و می‌بوسید و او را در جای خود می‌نشاند» یا «رسول خدا فرمود: ای فاطمه، از اینکه سرور زنان عالم و زنان این امت و زنان مؤمن هستی خوشحال نیستی؟ که حضرت زهرا(س) خندید» یا «از عایشه پرسیدند پیامبر چه کسی را بیش از دیگران دوست داشت؟ گفت: فاطمه(س). پرسیدند از مردان؟ گفت: شوهر فاطمه(س) علی(ع)» ......