الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    (۴۸۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[موسوی خلخالی، محمدمهدی|آیت‌الله  محمدمهدی موسوی خلخالی]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR00989.jpg|بی‌قاب|چپ|مطهری، مرتضی|175px]]
    [[پرونده:NUR00272.jpg|بندانگشتی|موسوی خلخالی، محمدمهدی|175px]]


    '''آيت‌الله حاج سيد محمدمهدى موسوى خلخالى''' (۱۳۰۴ ـ 1398ش)، فقیه، مدرس، مؤلف، مشاور در تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی، مدرس عالی حوزه علمیه مشهد، از شاگردان مبرز [[خویی، سید ابوالقاسم|آیت‌الله خویی]].
    '''مرتضى مطهرى''' (1298-1358ش)، فقیه، فیلسوف، کلامی، نویسنده، متفکر، استاد، نظریه پرداز، مفسر قرآن، از شاگردان [[بروجردی، سید حسین|آیت‌الله بروجردى]]، [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] و [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه سید محمدحسین طباطبایی]]


    آیت‌الله موسوی خلخالی فرزند سيد فاضل در سال 1304ش مصادف با 1344ق در شهر رشت متولد شدند.
    از سال 1341 که نهضت [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى(ره)]] آغاز گردید، استاد مطهرى به‌طور فعال در کنار امام بود.  


    ايشان پس از گذراندن دوران كودكى، جهت تحصيل در حوزه علميه در سال 1320ش عازم نجف اشرف مى‌شوند و در دروس سطح و سطح عالى (رسائل، [[كتاب المكاسب|مكاسب]] و [[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|كفايه]]) از محضر اساتيد برجسته‌اى چون حضرات آيات: شيخ مجتبى لنكرانى، ميرزا حسن يزدى، شيخ مرتضى طالقانى و [[ایروانی، محمدتقی|شيخ محمدتقى ايروانى]] استفاده مى‌كنند.
    پس از تبعید [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] به خارج از کشور، در 13 آبان 1343 مسئولیت استاد مطهرى و یارانش سنگین‌تر شد. در این زمان وى به تألیف کتاب در موضوعات مورد نیاز جامعه و ایراد سخنرانى در دانشگاه‌ها و مساجد مختلف ادامه داد.


    ايشان سپس در درس خارج فقه و اصول از محضر [[حکیم، محسن|آيت‌الله حكيم]]، آيت‌الله [[حلی، حسین|شيخ حسين حلى]] و به خصوص [[خویی، ابوالقاسم|آيت‌الله خوئى]] (از سال 1325ش تا سال 1339ش) استفاده مى‌كنند و جزء شاگردان برجسته ايشان قرار مى‌گيرند.
    در دوران اقامت [[خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام]] در پاریس، سفرى به آنجا نموده و در مورد مسائل مهم انقلاب با ایشان گفتگو کرد و در همین سفر، [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] ایشان را مسئول تشکیل شوراى انقلاب اسلامی‌نمود. هنگام بازگشت [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] به ایران مسئولیت کمیته استقبال از امام را شخصا به عهده گرفت و تا پیروزى انقلاب اسلامى همواره در کنار رهبر انقلاب و مشاورى دلسوز و مورد اعتماد براى ایشان بود.


    آيت‌الله خلخالى همچنين در درس فلسفه آيت‌الله شيخ صدرا بادكوبه‌اى و درس تفسير [[خویی، ابوالقاسم|آيت‌الله خويى]] شركت می‌كردند و هم بحث آيت‌الله شهيد شيخ مرتضى بروجردى بودند.
    استاد مطهرى تنها هشتاد روز پس از انقلاب اسلامى در قید حیات بود، تااینکه در سه‌شنبه یازدهم اردیبهشت‌ماه سال 1358 درحالى‌که از یکى از جلسات فکرى - سیاسى بیرون مى‌آمد، با گلوله گروه نادان و جنایت‌کار فرقان که به مغزش اصابت نمود، در تاریکى شب به شهادت رسید و امام و امت اسلام درحالى‌که امیدها به آن بزرگ‌مرد بسته بودند، در ماتمى عظیم فرورفتند.<span id="mp-more">[[مطهری، مرتضی|'''ادامه ...''']]</span>
     
    این عالم ربانی در شامگاه شنبه 30 آذرماه 1398ش در مشهد مقدس دار فانی را وداع گفت.
     
     
    <div class="mw-ui-button">[[موسوی خلخالی، محمدمهدی|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۲۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۲

    مطهری، مرتضی

    مرتضى مطهرى (1298-1358ش)، فقیه، فیلسوف، کلامی، نویسنده، متفکر، استاد، نظریه پرداز، مفسر قرآن، از شاگردان آیت‌الله بروجردى، امام خمینی و علامه سید محمدحسین طباطبایی

    از سال 1341 که نهضت امام خمینى(ره) آغاز گردید، استاد مطهرى به‌طور فعال در کنار امام بود.

    پس از تبعید امام خمینى به خارج از کشور، در 13 آبان 1343 مسئولیت استاد مطهرى و یارانش سنگین‌تر شد. در این زمان وى به تألیف کتاب در موضوعات مورد نیاز جامعه و ایراد سخنرانى در دانشگاه‌ها و مساجد مختلف ادامه داد.

    در دوران اقامت حضرت امام در پاریس، سفرى به آنجا نموده و در مورد مسائل مهم انقلاب با ایشان گفتگو کرد و در همین سفر، امام خمینى ایشان را مسئول تشکیل شوراى انقلاب اسلامی‌نمود. هنگام بازگشت امام خمینى به ایران مسئولیت کمیته استقبال از امام را شخصا به عهده گرفت و تا پیروزى انقلاب اسلامى همواره در کنار رهبر انقلاب و مشاورى دلسوز و مورد اعتماد براى ایشان بود.

    استاد مطهرى تنها هشتاد روز پس از انقلاب اسلامى در قید حیات بود، تااینکه در سه‌شنبه یازدهم اردیبهشت‌ماه سال 1358 درحالى‌که از یکى از جلسات فکرى - سیاسى بیرون مى‌آمد، با گلوله گروه نادان و جنایت‌کار فرقان که به مغزش اصابت نمود، در تاریکى شب به شهادت رسید و امام و امت اسلام درحالى‌که امیدها به آن بزرگ‌مرد بسته بودند، در ماتمى عظیم فرورفتند.ادامه ...