الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    (۱۹۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[مع الركب الحسيني من المدينة إلی المدينة]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR00989.jpg|بی‌قاب|چپ|مطهری، مرتضی|175px]]
    [[پرونده:NUR11926J1.jpg|بندانگشتی|مع الركب الحسيني من المدينة إلی المدينة|175px]]


    '''مع الركب الحسيني من المدينة إلی المدينة'''، اثر جمعی از نویسندگان و پژوهشگران معاصر به نام‌‌های [[شاوی، علی|علی الشاوی]]، [[طبسی، نجم‌الدین|شیخ نجم‌الدین طبسی]]، شیخ [[مروجی طبسی، محمدجواد|محمدجواد طبسی]]، [[مولایی‌نیا همدانی، عزت‌الله|شیخ عزت‌‏اللَّه مولایی]]، [[مروجی طبسی، محمدجعفر|شیخ محمدجعفر طبسی]] و [[پورامینی، محمدامین|شیخ محمدامین ‏پور‌امینی]] است و [[شاوی، علی|علی الشاوی]] پژوهش همه همکاران را نقد و بررسی کرده و با یک قلم به نگارش درآورده است.
    '''مرتضى مطهرى''' (1298-1358ش)، فقیه، فیلسوف، کلامی، نویسنده، متفکر، استاد، نظریه پرداز، مفسر قرآن، از شاگردان [[بروجردی، سید حسین|آیت‌الله بروجردى]]، [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] و [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه سید محمدحسین طباطبایی]]


    در جلد نخست این مجموعه، نویسنده استاد علی الشاوی به مطالعه و بیان نفاق و ماهیت و دستاوردهای آن پرداخته و می‏کوشد تا در لابه‌‏لای تحولات بزرگی که از وفات رسول خدا(ص) تا سال شصت هجری بر امت اسلامی گذشته، علاوه بر کشف حقایقی تازه، این موضوعات را نیز بررسی می‏‌کند: منشأ پیدایش ضعف روحی و دوگانگی شخصیت انسان مسلمان و عوامل موجب این بیماری که باعث شد دل‌های مردم با حسین و شمشیرهایشان علیه او باشد. همچنین نویسنده در این کتاب با ارائه مطالبی با عنوان «در پیشگاه شهید پیروز» کوشیده است تا نشان دهد شهید پیروز از ویژگی‏های امام حسین(ع) است و تلاش می‏‌کند تا تصویری را ارائه دهد تا در پرتو آن خواننده بتواند از گفته‌ها و موضع‌گیری‏های امام، که در ظاهر برخی‏شان با یکدیگر در تعارض هستند، تفسیری منسجم و درست دریافت کند.<div class="mw-ui-button">[[مع الركب الحسيني من المدينة إلی المدينة|'''ادامه''']]</div>
    از سال 1341 که نهضت [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى(ره)]] آغاز گردید، استاد مطهرى به‌طور فعال در کنار امام بود.
     
    پس از تبعید [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] به خارج از کشور، در 13 آبان 1343 مسئولیت استاد مطهرى و یارانش سنگین‌تر شد. در این زمان وى به تألیف کتاب در موضوعات مورد نیاز جامعه و ایراد سخنرانى در دانشگاه‌ها و مساجد مختلف ادامه داد.
     
    در دوران اقامت [[خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام]] در پاریس، سفرى به آنجا نموده و در مورد مسائل مهم انقلاب با ایشان گفتگو کرد و در همین سفر، [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] ایشان را مسئول تشکیل شوراى انقلاب اسلامی‌نمود. هنگام بازگشت [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] به ایران مسئولیت کمیته استقبال از امام را شخصا به عهده گرفت و تا پیروزى انقلاب اسلامى همواره در کنار رهبر انقلاب و مشاورى دلسوز و مورد اعتماد براى ایشان بود.
     
    استاد مطهرى تنها هشتاد روز پس از انقلاب اسلامى در قید حیات بود، تااینکه در سه‌شنبه یازدهم اردیبهشت‌ماه سال 1358 درحالى‌که از یکى از جلسات فکرى - سیاسى بیرون مى‌آمد، با گلوله گروه نادان و جنایت‌کار فرقان که به مغزش اصابت نمود، در تاریکى شب به شهادت رسید و امام و امت اسلام درحالى‌که امیدها به آن بزرگ‌مرد بسته بودند، در ماتمى عظیم فرورفتند.<span id="mp-more">[[مطهری، مرتضی|'''ادامه ...''']]</span>

    نسخهٔ ‏۲۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۲

    مطهری، مرتضی

    مرتضى مطهرى (1298-1358ش)، فقیه، فیلسوف، کلامی، نویسنده، متفکر، استاد، نظریه پرداز، مفسر قرآن، از شاگردان آیت‌الله بروجردى، امام خمینی و علامه سید محمدحسین طباطبایی

    از سال 1341 که نهضت امام خمینى(ره) آغاز گردید، استاد مطهرى به‌طور فعال در کنار امام بود.

    پس از تبعید امام خمینى به خارج از کشور، در 13 آبان 1343 مسئولیت استاد مطهرى و یارانش سنگین‌تر شد. در این زمان وى به تألیف کتاب در موضوعات مورد نیاز جامعه و ایراد سخنرانى در دانشگاه‌ها و مساجد مختلف ادامه داد.

    در دوران اقامت حضرت امام در پاریس، سفرى به آنجا نموده و در مورد مسائل مهم انقلاب با ایشان گفتگو کرد و در همین سفر، امام خمینى ایشان را مسئول تشکیل شوراى انقلاب اسلامی‌نمود. هنگام بازگشت امام خمینى به ایران مسئولیت کمیته استقبال از امام را شخصا به عهده گرفت و تا پیروزى انقلاب اسلامى همواره در کنار رهبر انقلاب و مشاورى دلسوز و مورد اعتماد براى ایشان بود.

    استاد مطهرى تنها هشتاد روز پس از انقلاب اسلامى در قید حیات بود، تااینکه در سه‌شنبه یازدهم اردیبهشت‌ماه سال 1358 درحالى‌که از یکى از جلسات فکرى - سیاسى بیرون مى‌آمد، با گلوله گروه نادان و جنایت‌کار فرقان که به مغزش اصابت نمود، در تاریکى شب به شهادت رسید و امام و امت اسلام درحالى‌که امیدها به آن بزرگ‌مرد بسته بودند، در ماتمى عظیم فرورفتند.ادامه ...