الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    (۱۲۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    [[پرونده:NUR14599J1.jpg|بی‌قاب|چپ|فاطمه الزهراء علیهاالسلام من المهد الی اللحد|175px]]
    [[پرونده:NUR00989.jpg|بی‌قاب|چپ|مطهری، مرتضی|175px]]


    '''فاطمة الزهراء من المهد إلی اللحد''' تألیف [[قزوینی، سید محمدکاظم|سید محمدکاظم قزوینی]]، اثری است تحقیقی درزمینهٔ ابعاد گوناگون زندگی، سیره و فضایل حضرت زهرا(س).
    '''مرتضى مطهرى''' (1298-1358ش)، فقیه، فیلسوف، کلامی، نویسنده، متفکر، استاد، نظریه پرداز، مفسر قرآن، از شاگردان [[بروجردی، سید حسین|آیت‌الله بروجردى]]، [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] و [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه سید محمدحسین طباطبایی]]


    از توجه به هدف نگارش، می‌توان برخی از ویژگی‌های این اثر را دریافت. نویسنده در توضیح این هدف می‌نویسد «در بررسی از کتاب‌خانه متوجه شدم اثر جامع و شایسته‌ای که درخور مقام والا و پرشکوه بهترین بانوی جهان هستی باشد به چشم نمی‌خورد و یک نوع احساس خلأ کردم». آنگاه وی تصمیم می‌گیرد که کتابی در این زمینه به نگارش در‌آورد که هم ترسیم‌کننده زندگی درس‌آموز و تاریخ‌ساز حضرت زهرا(س) باشد و هم نیاز جویندگان آب حیات کوثر همیشه جوشان وجود او را پاسخ گوید.
    از سال 1341 که نهضت [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى(ره)]] آغاز گردید، استاد مطهرى به‌طور فعال در کنار امام بود.  


    وی با استناد به منابع تاریخی و آیات و متون روایی شیعه تلاش کرده است اثری باارزش در اشاره به مقام حضرت زهرا(س) تألیف نماید. ابتدا از چگونگی و برکات ولادت آن حضرت بحث کرده و ضمن توضیح وجه‌تسمیه نام‌ها و لقب‌های حضرت، احادیث پیامبر را درباره جایگاه و منزلت او را نقل کرده و سپس، آیات و سوره‌هایی از قرآن کریم، مانند آیه القربی، مباهله و سوره هل أتی که به مقام آن حضرت، اشاره دارند را موردبحث قرار داده است.
    پس از تبعید [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] به خارج از کشور، در 13 آبان 1343 مسئولیت استاد مطهرى و یارانش سنگین‌تر شد. در این زمان وى به تألیف کتاب در موضوعات مورد نیاز جامعه و ایراد سخنرانى در دانشگاه‌ها و مساجد مختلف ادامه داد.


    زندگی سیاسی- اجتماعی، زندگی خانوادگی، سیره تربیتی، سیره اخلاقی و سیاسی حضرت زهرا از قسمت‌های عمده کتاب است که نویسنده با استشهاد به وقایع و داستان‌های تاریخی، مانند ماجرای فدک، خطبه حضرت زهرا در مسجد و...، آن‌ها را تحلیل کرده است.<span id="mp-more"> [[فاطمه الزهراء علیهاالسلام من المهد الی اللحد|'''ادامه ...''']]
    در دوران اقامت [[خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام]] در پاریس، سفرى به آنجا نموده و در مورد مسائل مهم انقلاب با ایشان گفتگو کرد و در همین سفر، [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] ایشان را مسئول تشکیل شوراى انقلاب اسلامی‌نمود. هنگام بازگشت [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] به ایران مسئولیت کمیته استقبال از امام را شخصا به عهده گرفت و تا پیروزى انقلاب اسلامى همواره در کنار رهبر انقلاب و مشاورى دلسوز و مورد اعتماد براى ایشان بود.
    </span>
     
    استاد مطهرى تنها هشتاد روز پس از انقلاب اسلامى در قید حیات بود، تااینکه در سه‌شنبه یازدهم اردیبهشت‌ماه سال 1358 درحالى‌که از یکى از جلسات فکرى - سیاسى بیرون مى‌آمد، با گلوله گروه نادان و جنایت‌کار فرقان که به مغزش اصابت نمود، در تاریکى شب به شهادت رسید و امام و امت اسلام درحالى‌که امیدها به آن بزرگ‌مرد بسته بودند، در ماتمى عظیم فرورفتند.<span id="mp-more">[[مطهری، مرتضی|'''ادامه ...''']]</span>

    نسخهٔ ‏۲۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۲

    مطهری، مرتضی

    مرتضى مطهرى (1298-1358ش)، فقیه، فیلسوف، کلامی، نویسنده، متفکر، استاد، نظریه پرداز، مفسر قرآن، از شاگردان آیت‌الله بروجردى، امام خمینی و علامه سید محمدحسین طباطبایی

    از سال 1341 که نهضت امام خمینى(ره) آغاز گردید، استاد مطهرى به‌طور فعال در کنار امام بود.

    پس از تبعید امام خمینى به خارج از کشور، در 13 آبان 1343 مسئولیت استاد مطهرى و یارانش سنگین‌تر شد. در این زمان وى به تألیف کتاب در موضوعات مورد نیاز جامعه و ایراد سخنرانى در دانشگاه‌ها و مساجد مختلف ادامه داد.

    در دوران اقامت حضرت امام در پاریس، سفرى به آنجا نموده و در مورد مسائل مهم انقلاب با ایشان گفتگو کرد و در همین سفر، امام خمینى ایشان را مسئول تشکیل شوراى انقلاب اسلامی‌نمود. هنگام بازگشت امام خمینى به ایران مسئولیت کمیته استقبال از امام را شخصا به عهده گرفت و تا پیروزى انقلاب اسلامى همواره در کنار رهبر انقلاب و مشاورى دلسوز و مورد اعتماد براى ایشان بود.

    استاد مطهرى تنها هشتاد روز پس از انقلاب اسلامى در قید حیات بود، تااینکه در سه‌شنبه یازدهم اردیبهشت‌ماه سال 1358 درحالى‌که از یکى از جلسات فکرى - سیاسى بیرون مى‌آمد، با گلوله گروه نادان و جنایت‌کار فرقان که به مغزش اصابت نمود، در تاریکى شب به شهادت رسید و امام و امت اسلام درحالى‌که امیدها به آن بزرگ‌مرد بسته بودند، در ماتمى عظیم فرورفتند.ادامه ...