الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    (۳۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    [[پرونده:NUR54921J1.jpg|بی‌قاب|چپ|تحلیل حوادث ناگوار زندگانی حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها|175px]]
    [[پرونده:NUR00989.jpg|بی‌قاب|چپ|مطهری، مرتضی|175px]]


    '''تحلیل حوادث ناگوار زندگانی حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها''' تحلیل تاریخی سیاسی 75 روز پس از وفات پیامبر(ص) نوشته [[دشتی، محمد|محمد دشتی]](۱۳۳۰-۱۳۸۰ش)، در تاریخ صدر اسلام و حضرت زهراء علیهاالسلام است.
    '''مرتضى مطهرى''' (1298-1358ش)، فقیه، فیلسوف، کلامی، نویسنده، متفکر، استاد، نظریه پرداز، مفسر قرآن، از شاگردان [[بروجردی، سید حسین|آیت‌الله بروجردى]]، [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] و [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه سید محمدحسین طباطبایی]]


    نوشتار حاضر با رویکرد تحلیل سیاسی تاریخی  درصدد پاسخگویی به برخی پرسش‌هایی در خصوص اتفاقات و تحولات بعد از رحلت پیامبر(ص) از قبیل چرایی به انحراف کشیده شدن امت اسلامی و بی‌تفاوتی مدافعان اسلام، و همچنین علل دگرگونی‌ها در جامعه اسلام برآمده است.
    از سال 1341 که نهضت [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى(ره)]] آغاز گردید، استاد مطهرى به‌طور فعال در کنار امام بود.  


    ساختار کتاب در دو بخش تنظیم شده است. بخش اول تحت عنوان بررسی ریشه‌ها به‌صورت کوتاه به بحث از دیدگاه‌های مختلف از جمله تحلیل‎‌گران خرافاتی، جبرگرایی و... در تحلیل و ارزیابی رویدادهای تاریخ پرداخته و آنها را مورد بررسی و نقد قرار داده است. بخش دوم به شناخت عوامل پیدایش رویدادها در دوره مورد بحث اختصاص یافته است. نویسنده در این راستا به ده عامل مهم اشاره کرده است. بی‌دفاع ماندن مکتب، کنار زدن رهبرمعصوم، خطر شخصیت‌زدگی، سکوت و بی‌تفاوتی آگاهان جامعه، فروپاشی نیروهای دفاعی، بی‌تفاوتی و گوشه‌گیری مردم، عوامل بی‌تفاوتی‌ها، مردم‌شناسی و تحلیل تاریخ،  شک‌وتردید اجتماعی، انتقام و کینه‌توزی‌های جریان دورویی و برخی مطالب مرتبط دیگر از جمله مباحثی هستند که نویسنده در این بخش به بحث گذاشته است. وی در هر بخش از مطالب یاد شده به ارائه اسناد و مدارک از منابع مختلف تاریخی و روایی پرداخته است.<span id="mp-more">[[تحلیل حوادث ناگوار زندگانی حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها|'''ادامه ...''']]</span>
    پس از تبعید [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] به خارج از کشور، در 13 آبان 1343 مسئولیت استاد مطهرى و یارانش سنگین‌تر شد. در این زمان وى به تألیف کتاب در موضوعات مورد نیاز جامعه و ایراد سخنرانى در دانشگاه‌ها و مساجد مختلف ادامه داد.
     
    در دوران اقامت [[خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام]] در پاریس، سفرى به آنجا نموده و در مورد مسائل مهم انقلاب با ایشان گفتگو کرد و در همین سفر، [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] ایشان را مسئول تشکیل شوراى انقلاب اسلامی‌نمود. هنگام بازگشت [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] به ایران مسئولیت کمیته استقبال از امام را شخصا به عهده گرفت و تا پیروزى انقلاب اسلامى همواره در کنار رهبر انقلاب و مشاورى دلسوز و مورد اعتماد براى ایشان بود.
     
    استاد مطهرى تنها هشتاد روز پس از انقلاب اسلامى در قید حیات بود، تااینکه در سه‌شنبه یازدهم اردیبهشت‌ماه سال 1358 درحالى‌که از یکى از جلسات فکرى - سیاسى بیرون مى‌آمد، با گلوله گروه نادان و جنایت‌کار فرقان که به مغزش اصابت نمود، در تاریکى شب به شهادت رسید و امام و امت اسلام درحالى‌که امیدها به آن بزرگ‌مرد بسته بودند، در ماتمى عظیم فرورفتند.<span id="mp-more">[[مطهری، مرتضی|'''ادامه ...''']]</span>

    نسخهٔ ‏۲۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۲

    مطهری، مرتضی

    مرتضى مطهرى (1298-1358ش)، فقیه، فیلسوف، کلامی، نویسنده، متفکر، استاد، نظریه پرداز، مفسر قرآن، از شاگردان آیت‌الله بروجردى، امام خمینی و علامه سید محمدحسین طباطبایی

    از سال 1341 که نهضت امام خمینى(ره) آغاز گردید، استاد مطهرى به‌طور فعال در کنار امام بود.

    پس از تبعید امام خمینى به خارج از کشور، در 13 آبان 1343 مسئولیت استاد مطهرى و یارانش سنگین‌تر شد. در این زمان وى به تألیف کتاب در موضوعات مورد نیاز جامعه و ایراد سخنرانى در دانشگاه‌ها و مساجد مختلف ادامه داد.

    در دوران اقامت حضرت امام در پاریس، سفرى به آنجا نموده و در مورد مسائل مهم انقلاب با ایشان گفتگو کرد و در همین سفر، امام خمینى ایشان را مسئول تشکیل شوراى انقلاب اسلامی‌نمود. هنگام بازگشت امام خمینى به ایران مسئولیت کمیته استقبال از امام را شخصا به عهده گرفت و تا پیروزى انقلاب اسلامى همواره در کنار رهبر انقلاب و مشاورى دلسوز و مورد اعتماد براى ایشان بود.

    استاد مطهرى تنها هشتاد روز پس از انقلاب اسلامى در قید حیات بود، تااینکه در سه‌شنبه یازدهم اردیبهشت‌ماه سال 1358 درحالى‌که از یکى از جلسات فکرى - سیاسى بیرون مى‌آمد، با گلوله گروه نادان و جنایت‌کار فرقان که به مغزش اصابت نمود، در تاریکى شب به شهادت رسید و امام و امت اسلام درحالى‌که امیدها به آن بزرگ‌مرد بسته بودند، در ماتمى عظیم فرورفتند.ادامه ...