الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول
مسند حضرت عبدالعظیم حسنی علیهالسلام تأليف عزيزالله عطاردى و عليرضا هزار، دربردارنده روايات نقل شده از طريق حضرت عبدالعظيم حسنى(ع) است. اين اثر به زبان فارسى و در سال 1382ش نوشته شده است.
عبدالعظيم حسنى(ع) شخصيتى است كه روايات بسيارى از طريق او نقل شده است. با اينكه پيش از اين كتاب، مسند عبدالعظيم حسنى(ع)، به شكل مستقل و جدا تدوين نشده است، ولى در كتابهايى كه در شرح حال ايشان نگارش شدهاند، بخشهايى را مىتوان ديد كه به جمع روايات عبدالعظيم(ع) اختصاص داده شده است نويسندگان در ابتدا بحثهاى مقدماتى، معناى مسند، تاريخچه مسندنويسى و تاريخ زندگانى حضرت عبدالعظيم(ع) را ذكر كرده و سپس، به معرفى چهل نفر از مشايخ و راويان حضرت عبدالعظيم پرداختهاند.
همچنين در ابتداى كتاب، به اين نكته اشاره دارند كه مجموعههاى حديثى، گوناگون مىباشند؛ برخى از آنها به «صحيح» مشهورند (مثل صحاح سته) و بعضى به «اصول» (مثل اصول أربعمأة)، دستهاى «سنن» ناميده مىشوند (مانند سنن ترمذى و سنن ابوداود) و گروهى نيز عنوان «جامع» دارند (مثل جامع الأحاديث جعفر بن احمد قمى و الجامع الصغير سيوطى). برخى عناوين ديگر اين مجموعهها، عبارتند از: «معجم»، «مستدرك»، «مستخرج» و «جزء». گونهاى از مجموعههى حديثى هم «مسند» نام دارد. گفتنى است كه گاه چند نام از نامهاى ذكر شده، يكجا و در كنار هم، عنوان يك اثر واقع مىشوند؛ چنانچه ابن كثير كتابش را «جامع المسانيد و السنن» ناميده است.