بهجت، محمدتقی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR00043.jpg|بندانگشتی» ایجاد کرد.) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز («بهجت، محمدتقی» را محافظت کرد ([ویرایش=تنها مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=تنها مدیران] (بی‌پایان))) |
||
| (۷۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱۰ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR00043.jpg|بندانگشتی|بهجت، محمدتقی]] | [[پرونده:NUR00043.jpg|بندانگشتی|بهجت، محمدتقی]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |بهجت، محمدتقی | ||
|- | |- | ||
| | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | آیتالله بهجت | ||
بهجت فومنی، محمدتقی | بهجت فومنی، محمدتقی | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |کربلایى محمود بهجت | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |۲ شهریور ۱۲۹۵ش برابر با ۲۵ شوال ۱۳۳۴ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |فومن گیلان | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۸ش برابر با 22 جمادی‌الاول 1430ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاى عراقى]] | ||
[[نایینی، محمدحسین|میرزاى نایینى]] | |||
[[اصفهانی، محمدحسین|آیتالله حاج شیخ محمدحسین غروى اصفهانى]] | |||
[[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] | |||
[[شیرازی، محمدکاظم|حاج شیخ محمدکاظم شیرازى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[بهجه الفقیه]] | ||
[[مباحث الأصول (بهجت)]] | |||
[[ | [[مناسک حج و عمره]] | ||
[[ | [[استفتاءات از محضر حضرت آیتالله بهجت]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE00043AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''محمدتقى بهجت''' (1295-1388ش)، عالم، فقیه، عارف، از مراجع تقلید شیعه، از شاگردان [[اصفهانی، محمدحسین|محمدحسین غروی اصفهانی]] (مشهور به کمپانی) و [[قاضی تبریزی، سید علی|سید علی قاضی]]، از جانب [[قاضی تبریزی، سید علی|سید علی قاضی]] لقب ''فاضل گیلانی'' گرفته بود. | |||
== | == ولادت == | ||
در شب جمعه ۲ شهریور ۱۲۹۵ش برابر با ۲۵ شوال ۱۳۳۴ق، در شهر مذهبى فومن واقع در استان گیلان، چشم به جهان گشود. شانزده ماه از عمرش نگذشته بود که مادرش به سراى باقى شتافت و از اوان کودکى طعم تلخ یتیمى را چشید. | |||
پدرش، کربلایى محمود بهجت، از مردان مورد اعتماد شهر فومن بود و در ضمن اشتغال به کسب و کار، به رتق و فتق امور مردم مى‌پرداخت و اسناد مهم و قباله‌ها به گواهى ایشان مى‌رسید. وى اهل ادب و از ذوق سرشارى برخوردار بوده و مشتاقانه در مراثى اهل‌بیت(ع) به ویژه حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) شعر مى‌سرود، مرثیه‌هاى جانگدازى که اکنون پس از نیم قرن هنوز زبانزد مداحان آن سامان است. | |||
== تحصیلات == | |||
محمدتقى تحصیلات ابتدایى حوزه را در مکتب‌خانه فومن به پایان رساند و پس از تحصیلات ادبیات عرب در سال 1348ق، هنگامى که تقریباً چهارده سال از عمر شریفش مى‌گذشت، براى تکمیل دروس حوزوى عازم عراق شد. | |||
=== تحصیل در کربلا === | |||
حدود چهار سال در کربلاى معلى اقامت گزید و افزون بر تحصیل علوم رسمى از محضر استادان بزرگ آن سامان همچون مرحوم حاج شیخ ابوالقاسم خویى (غیر از [[خویی، سید ابوالقاسم|آیتالله خویى]] معروف) بهره برد. | |||
=== تحصیل در نجف === | |||
در سال 1352ق براى ادامه تحصیل به «نجف اشرف» رهسپار شد و سطح عالى علوم حوزه را در محضر آیات عظام همچون حاج شیخ مرتضى طالقانى به پایان رساند و پس از درک محضر آیات عظام [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاى عراقى]] و [[نایینی، محمدحسین|میرزاى نایینى]]، وارد حوزه درسى [[اصفهانی، محمدحسین|آیتالله حاج شیخ محمدحسین غروى اصفهانى]] شد. | |||
افزون بر این ایشان از محضر آیات عظام [[اصفهانی، سید ابوالحسن|حاج سید ابوالحسن اصفهانى]] و [[شیرازی، محمدکاظم|حاج شیخ محمدکاظم شیرازى]]، صاحب حاشیه بر [[كتاب المكاسب|مکاسب]] و در حوزه علوم عقلى، کتاب «[[الإشارات و التنبيهات|الاشارات و التنبیهات]]» و «[[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار]]» را نزد آیتالله سید حسین بادکوبه‌اى(ره) فرا گرفت و در زمان شاگردى به تدریس سطوح عالى پرداخت و در تألیف کتاب «[[سفينة البحار و مدينة الحكم و الآثار مع تطبيق النصوص الواردة فيها علی بحار الأنوار|سفینه‌البحار]]» محدث کبیر، حاج [[قمی، عباس|شیخ عباس قمى]](ره) را یارى کرد. | |||
در زمینه تهذیب نفس در زادگاهش فومن از کودکى محضر عالم بزرگوا «سعیدى» و در کربلا از برخى علماى دیگر بهره برد. ایشان در درس‌هاى اخلاقى آقا سید عبدالغفار در نجف اشرف شرکت جسته و از آن استفاده کرد، تا این‌که در سن هجده سالگى به محضر پرفیض عارف کامل [[قاضی تبریزی، سید علی|حضرت آیتالله سید على آقاى قاضى]] بار یافت و مورد ملاطفت و عنایات ویژه آن استاد معظّم قرار گرفت. در عنفوان جوانى چنان مراحل عرفان را سپرى کرد که غبطه دیگران را برانگیخت. | |||
== سفر به ایران و اقامت در قم == | |||
در سال 1364ق موافق با 1324ش با قلبى صیقل یافته از معنویت و سینه‌اى مالامال از عشق به حضرت حق و با کوله‌بارى از علم و کمال راهى سرزمین خویش شد و در زادگاهش تشکیل خانواده داد و در حالى که آماده بازگشت به نجف اشرف بود؛ هنگام عبور از قم، در زمانى که هنوز چندین ماه از مهاجرت [[بروجردی، حسین|حضرت آیتالله بروجردى(ره)]] به قم نگذشته بود، موقتاً مقیم شد و خبر رحلت اساتید بزرگ حوزه علمیه نجف را یکى پس از دیگرى شنید، از این رو در شهر مقدس قم رحل اقامت افکند. | |||
حضرت آیتالله بهجت پس از ورود به قم، خدمت آیات عظام [[حجت کوه‌کمری، سید محمد|کوه کمره‌اى]] حضور یافت و در بین شاگردان درخشید همچنین در درس حضرت [[بروجردی، حسین|آیتالله بروجردى]] حاضر شد. | |||
با توجه به این‌که ایشان به سبب شهرت‌گریزى عمدتاًً در منزل خود تدریس می‌کردند، با وجود این افراد بسیارى از محضر آن جناب استفاده کردند که برخى از آنان خود صاحب رساله و فتوا هستند: [[مصباح یزدی، محمدتقی|محمدتقى مصباح یزدى]]، [[عبدالمجيد رشيد پور|عبدالمجید رشید پور]]، [[حسینی روحانی، مهدی|سید مهدى روحانى]]، [[سعادت‌پرور، علی|على پهلوانى تهرانى]]، [[مختار امينيان|مختار امینیان]]، [[محمدهادى فقهى]] و.... | |||
== وفات == | |||
حضرت آیتالله بهجت در ساعت ۱۴ و ۳۰ دقیقه روز یکشنبه ۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۸ش برابر با 22 جمادی‌الاول 1430ق به علت ایست قلبی درگذشت. جنازه وی پس از تشییع انبوه مردم و اقامه نماز بر آن توسط [[جوادی آملی، عبدالله|آیتالله جوادی آملی]] در حرم حضرت فاطمه معصومه(س) (در مسجد بالاسر) دفن شد. | |||
== آثار== | |||
برخى از آثار این عالم عارف عبارتند از: | |||
# مباحث الاصول | |||
# دوره کامل طهارت | |||
# بهجة الفقیه | |||
# دوره کامل کتاب زکات | |||
# استفتاءات | |||
# حاشیه بر کتاب ذخیره العباد | |||
# رساله توضیح المسائل(فارسی و عربى) | |||
# مناسک حجّ | |||
# وسیله النجاه | |||
# جامع المسائل | |||
# مناسک حج و عمره | |||
{{معلمان اخلاق}} | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[بهجه الفقیه]] | |||
[[بهجه الفقیه]] | |||
[[ | [[مباحث الأصول (بهجت)]] | ||
[[مناسک حج و عمره]] | [[مناسک حج و عمره]] | ||
[[ | [[استفتاءات از محضر حضرت آیتالله بهجت]] | ||
[[ | [[جامع المسائل]] | ||
[[ | [[وسيلة النجاة (بهجت)]] | ||
[[ | [[رساله توضیح المسایل (للبهجه)]] | ||
[[ رساله احکام برای نو جوانان]] | [[رساله احکام برای نو جوانان]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مراجع تقلید]] | |||
[[رده:معلمان اخلاق]] | |||
[[رده:سخنوران]] | |||
[[رده:شاگردان آیتالله سید ابوالحسن اصفهانی]] | |||
[[رده:شاگردان آیتالله سید علی قاضی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۷
| نام | بهجت، محمدتقی |
|---|---|
| نامهای دیگر | آیتالله بهجت
بهجت فومنی، محمدتقی محمدتقی بن محمود فومنی |
| نام پدر | کربلایى محمود بهجت |
| متولد | ۲ شهریور ۱۲۹۵ش برابر با ۲۵ شوال ۱۳۳۴ق |
| محل تولد | فومن گیلان |
| رحلت | ۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۸ش برابر با 22 جمادی‌الاول 1430ق |
| اساتید | آقا ضیاى عراقى |
| برخی آثار | بهجه الفقیه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00043AUTHORCODE |
محمدتقى بهجت (1295-1388ش)، عالم، فقیه، عارف، از مراجع تقلید شیعه، از شاگردان محمدحسین غروی اصفهانی (مشهور به کمپانی) و سید علی قاضی، از جانب سید علی قاضی لقب فاضل گیلانی گرفته بود.
ولادت
در شب جمعه ۲ شهریور ۱۲۹۵ش برابر با ۲۵ شوال ۱۳۳۴ق، در شهر مذهبى فومن واقع در استان گیلان، چشم به جهان گشود. شانزده ماه از عمرش نگذشته بود که مادرش به سراى باقى شتافت و از اوان کودکى طعم تلخ یتیمى را چشید.
پدرش، کربلایى محمود بهجت، از مردان مورد اعتماد شهر فومن بود و در ضمن اشتغال به کسب و کار، به رتق و فتق امور مردم مى‌پرداخت و اسناد مهم و قباله‌ها به گواهى ایشان مى‌رسید. وى اهل ادب و از ذوق سرشارى برخوردار بوده و مشتاقانه در مراثى اهل‌بیت(ع) به ویژه حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) شعر مى‌سرود، مرثیه‌هاى جانگدازى که اکنون پس از نیم قرن هنوز زبانزد مداحان آن سامان است.
تحصیلات
محمدتقى تحصیلات ابتدایى حوزه را در مکتب‌خانه فومن به پایان رساند و پس از تحصیلات ادبیات عرب در سال 1348ق، هنگامى که تقریباً چهارده سال از عمر شریفش مى‌گذشت، براى تکمیل دروس حوزوى عازم عراق شد.
تحصیل در کربلا
حدود چهار سال در کربلاى معلى اقامت گزید و افزون بر تحصیل علوم رسمى از محضر استادان بزرگ آن سامان همچون مرحوم حاج شیخ ابوالقاسم خویى (غیر از آیتالله خویى معروف) بهره برد.
تحصیل در نجف
در سال 1352ق براى ادامه تحصیل به «نجف اشرف» رهسپار شد و سطح عالى علوم حوزه را در محضر آیات عظام همچون حاج شیخ مرتضى طالقانى به پایان رساند و پس از درک محضر آیات عظام آقا ضیاى عراقى و میرزاى نایینى، وارد حوزه درسى آیتالله حاج شیخ محمدحسین غروى اصفهانى شد.
افزون بر این ایشان از محضر آیات عظام حاج سید ابوالحسن اصفهانى و حاج شیخ محمدکاظم شیرازى، صاحب حاشیه بر مکاسب و در حوزه علوم عقلى، کتاب «الاشارات و التنبیهات» و «اسفار» را نزد آیتالله سید حسین بادکوبه‌اى(ره) فرا گرفت و در زمان شاگردى به تدریس سطوح عالى پرداخت و در تألیف کتاب «سفینه‌البحار» محدث کبیر، حاج شیخ عباس قمى(ره) را یارى کرد.
در زمینه تهذیب نفس در زادگاهش فومن از کودکى محضر عالم بزرگوا «سعیدى» و در کربلا از برخى علماى دیگر بهره برد. ایشان در درس‌هاى اخلاقى آقا سید عبدالغفار در نجف اشرف شرکت جسته و از آن استفاده کرد، تا این‌که در سن هجده سالگى به محضر پرفیض عارف کامل حضرت آیتالله سید على آقاى قاضى بار یافت و مورد ملاطفت و عنایات ویژه آن استاد معظّم قرار گرفت. در عنفوان جوانى چنان مراحل عرفان را سپرى کرد که غبطه دیگران را برانگیخت.
سفر به ایران و اقامت در قم
در سال 1364ق موافق با 1324ش با قلبى صیقل یافته از معنویت و سینه‌اى مالامال از عشق به حضرت حق و با کوله‌بارى از علم و کمال راهى سرزمین خویش شد و در زادگاهش تشکیل خانواده داد و در حالى که آماده بازگشت به نجف اشرف بود؛ هنگام عبور از قم، در زمانى که هنوز چندین ماه از مهاجرت حضرت آیتالله بروجردى(ره) به قم نگذشته بود، موقتاً مقیم شد و خبر رحلت اساتید بزرگ حوزه علمیه نجف را یکى پس از دیگرى شنید، از این رو در شهر مقدس قم رحل اقامت افکند.
حضرت آیتالله بهجت پس از ورود به قم، خدمت آیات عظام کوه کمره‌اى حضور یافت و در بین شاگردان درخشید همچنین در درس حضرت آیتالله بروجردى حاضر شد.
با توجه به این‌که ایشان به سبب شهرت‌گریزى عمدتاًً در منزل خود تدریس می‌کردند، با وجود این افراد بسیارى از محضر آن جناب استفاده کردند که برخى از آنان خود صاحب رساله و فتوا هستند: محمدتقى مصباح یزدى، عبدالمجید رشید پور، سید مهدى روحانى، على پهلوانى تهرانى، مختار امینیان، محمدهادى فقهى و....
وفات
حضرت آیتالله بهجت در ساعت ۱۴ و ۳۰ دقیقه روز یکشنبه ۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۸ش برابر با 22 جمادی‌الاول 1430ق به علت ایست قلبی درگذشت. جنازه وی پس از تشییع انبوه مردم و اقامه نماز بر آن توسط آیتالله جوادی آملی در حرم حضرت فاطمه معصومه(س) (در مسجد بالاسر) دفن شد.
آثار
برخى از آثار این عالم عارف عبارتند از:
- مباحث الاصول
- دوره کامل طهارت
- بهجة الفقیه
- دوره کامل کتاب زکات
- استفتاءات
- حاشیه بر کتاب ذخیره العباد
- رساله توضیح المسائل(فارسی و عربى)
- مناسک حجّ
- وسیله النجاه
- جامع المسائل
- مناسک حج و عمره