تعليقة وجيزة في مباحث الألفاظ علی الكفاية: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '[[ ' به '[[') |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران =[[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین]] (نویسنده) | | پدیدآوران =[[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین]] (نویسنده) | ||
[[ یزدی، حسن]] (نویسنده) | [[یزدی، حسن]] (نویسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =13380 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور =05357 | | کد پدیدآور =05357 | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:فقه و اصول]] | |||
[[رده:اصول فقه (آثارکلی)]] | |||
[[رده:اصول فقه شیعه]] | |||
[[رده:شهریور(1400)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۴۶
| تعليقة وجيزة في مباحث الألفاظ علی الكفاية | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین (نویسنده) یزدی، حسن (نویسنده) |
| ناشر | مطبعة المرتضوية |
| مکان نشر | عراق - نجف اشرف |
| سال نشر | 1345ق. |
| چاپ | چاپ اول |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تعليقة وجيزة في مباحث الألفاظ علی الكفاية، تعلیقه و شرح سید حسن اشگذری یزدی بر مباحث الفاظ «كفاية الأصول» آخوند خراسانی است.
شیوه تعلیقه بدین ترتیب است که با ذکر «قوله» بخشی از عبارت کفایه ذکر و به‌اختصار مورد شرح و تعلیقه قرار گرفته است. قطع، علم اجمالی، حجیت ظواهر، حجیت خبر واحد، تنبیهات اصل برائت، استصحاب و تنبیهات استصحاب از جمله عناوین مباحث رساله است.
از صفحه 23 رساله بحث اجتهاد و تقلید مطرح شده است. در این بخش مباحثی چون تقلید از مجتهد مطلق و متجزی و ولایت مجتهد متجزی تبیین شده است. نویسنده در انتهای بحث ولایت متجزی به عموماتی که دلالت بر ولایت فقیه می‌کند، مانند: «العلما ورثة الأنبياء» و روایاتی استناد کرده که مطابق آنها مجاری امور به دست علمای الهی و امنای بر حلال و حرام اوست. همچنین به مرسله‌ای که در فقه رضوی ذکر شده «منزلة الفقيه في هذا الوقت كمنزلة الأنبياء في بني‌إسرائيل» و یا حدیث نبوی «اللهم ارحم خلفائي! قيل له ومن خلفاؤك يا رسول‌الله؟ قال: الذين يأتون بعدي ويروون حديثي وسنتي» استناد کرده است[۱].
در آخرین صفحه رساله نیز قاعده ملازمه بین عقل و شرع طرح شده است. نویسنده در این رابطه به نزاع بین اشاعره و معتزله و امامیه در حسن و قبح عقلی اشاره کرده است. اشاعره معتقد به عدم حسن و قبح عقلی‌اند و معتقدند که آنچه را شارع حسن بداند حسن و آنچه را که شارع قبیح بداند قبیح است؛ بدین معنا که حسن و قبح به امر و نهی شارع ایجاد می‌شود[۲].
این نسخه از کتاب در سال 1345ق، به چاپ سنگی منتشر شده است.
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.