تفسير قتادة رضي‌الله‌عنه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR21268J1.jpg | عنوان = | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR21268J1.jpg | | تصویر =NUR21268J1.jpg | ||
| عنوان = | | عنوان = تفسیر قتادة رضی‌الله‌عنه(60 - 117 ه): دراسة للمفسر و منهج تفسیره | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = تفسیر قتادة | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[]] (نویسنده) | [[بدر، عبدالله ابوالسعود]] (نویسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = /ق7ب4 / 92/8 BP | ||
| موضوع = | | موضوع = تفسیر - فن، قتادة بن دعامه | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = | | ناشر = عالم الکتب | ||
| مکان نشر = | | مکان نشر = مصر - قاهره | ||
| سال نشر = | | سال نشر = 1399ق. = 1979م. | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE21268AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE21268AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = | | چاپ = یکم | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =21268 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = 13749 | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تفسیر | '''تفسیر قتاده،''' تفسیری است از قرآن کریم، از [[قتاده بن دعامه سدوسی بصری|قتادة بن دعامه سدوسی بصری]] (60-117ق) که توسط [[بدر، عبدالله ابوالسعود|عبدالله ابوالسعود بدر]]، منتشر شده است. | ||
قتاده از طبقه تابعان بوده و تفسیر او نظیر تفسیر دیگر تابعان از ویژگی‌های ذیل برخوردار است: | قتاده از طبقه تابعان بوده و تفسیر او نظیر تفسیر دیگر تابعان از ویژگی‌های ذیل برخوردار است: | ||
# ثبت و تدوین و تألیف تفسیر؛ دوره این مفسر، آغاز عصر تدوین تفسیر | # ثبت و تدوین و تألیف تفسیر؛ دوره این مفسر، آغاز عصر تدوین تفسیر بود؛ چون تفسیر در عهد صحابه جمع‌آوری نشده بود، اگر مردم در این مورد ابهامی داشتند، سؤال کرده و رفع ابهام می‌شد. در این دوران، علومی که مربوط به تفسیر بود نیز تدوین شد که بر اقوال تابعان و آرای تفسیری آنها متکی بود. | ||
# گستردگی و توسعه به رأی و اجتهاد؛ | # گستردگی و توسعه به رأی و اجتهاد؛ اگرچه تفسیر در عهد قتاده کاملا از شکل نقلی و اثری خارج نشد، ولی مانند گذشته نتوانست به همان شیوه نقلی باقی بماند. به‌طور کلی در مواردی که از پیامبر(ص) یا صحابه روایت یا سخنی نرسیده باشد، قتاده با توجه به قرائن و شواهدی در آیات قرآن کاوش و دقت کرده و در مورد آیات به اجتهاد رسیده است. | ||
# گسترش اختلافات اقوال تفسیری؛ اختلافات مذهبی در میان تابعان، نسبت به | # گسترش اختلافات اقوال تفسیری؛ اختلافات مذهبی در میان تابعان، نسبت به اصحاب بیشتر نمودار است و رایج‌ترین فرقه‌ها در این دوره قدریه، خوارج، رافضه و مرجئه بودند که بر تفسیر دوره قتاده تأثیر می‌گذاشت؛ به‌طوری‌که تفسیر آنها از دوره صحابه کاملا متمایز می‌شد، در این میان تفسیرهایی به وجود آمد که در واقع حمایت از آراء و عقاید مذهبی خاصی بود و چه‌بسا کار در این امر به مبالغه انجامید؛ به‌طوری‌که بسیاری از بزرگان مورد اتهام قرار گرفتند؛ چنان‌که قتاده نیز متهم به مذهب قدری شد. | ||
# استفاده از پند و موعظه؛ از آشکارترین ویژگی‌های تفسیر قتاده، جنبه تربیتی | # استفاده از پند و موعظه؛ از آشکارترین ویژگی‌های تفسیر قتاده، جنبه تربیتی اوست؛ به‌طوری‌که در جوانب مختلف تفسیر او، پند و موعظه و تذکر قابل مشاهده است که این ویژگی در تفسیرش را مدیون استادش [[بصری، حسن|حسن بصری]] است. | ||
# توجه به سندآوری برای روایات و اقوال. | # توجه به سندآوری برای روایات و اقوال. | ||
# توجه به اسرائیلیات در تفسیر<ref>ایزدخواستی، زینت، ص24- 27</ref>. | # توجه به اسرائیلیات در تفسیر<ref>ر.ک: ایزدخواستی، زینت، ص24-27</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# | #[https://jt.ntb.iau.ir/article_671264.html ایزدخواستی، زینب، «مبانی تفسیری قتاده بن دعامه سدوسی»، مجله: نامه الهیات، سال یازدهم، شماره چهل‌وپنجم، زمستان 1397] | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۰: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده: تفسیر]] | |||
[[رده: تاریخ تفسیر، تراجم و طبقات مفسران، متون تفاسیر (مجموعه‌ها، برگزیده‌ها)]] | |||
[[رده:مقالات خرداد 01 مکرمی]] | [[رده:مقالات خرداد 01 مکرمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده مرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۲۶
| تفسیر قتادة رضی‌الله‌عنه(60 - 117 ه): دراسة للمفسر و منهج تفسیره | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بدر، عبدالله ابوالسعود (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | تفسیر قتادة |
| ناشر | عالم الکتب |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 1399ق. = 1979م. |
| چاپ | یکم |
| موضوع | تفسیر - فن، قتادة بن دعامه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ق7ب4 / 92/8 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تفسیر قتاده، تفسیری است از قرآن کریم، از قتادة بن دعامه سدوسی بصری (60-117ق) که توسط عبدالله ابوالسعود بدر، منتشر شده است.
قتاده از طبقه تابعان بوده و تفسیر او نظیر تفسیر دیگر تابعان از ویژگی‌های ذیل برخوردار است:
- ثبت و تدوین و تألیف تفسیر؛ دوره این مفسر، آغاز عصر تدوین تفسیر بود؛ چون تفسیر در عهد صحابه جمع‌آوری نشده بود، اگر مردم در این مورد ابهامی داشتند، سؤال کرده و رفع ابهام می‌شد. در این دوران، علومی که مربوط به تفسیر بود نیز تدوین شد که بر اقوال تابعان و آرای تفسیری آنها متکی بود.
- گستردگی و توسعه به رأی و اجتهاد؛ اگرچه تفسیر در عهد قتاده کاملا از شکل نقلی و اثری خارج نشد، ولی مانند گذشته نتوانست به همان شیوه نقلی باقی بماند. به‌طور کلی در مواردی که از پیامبر(ص) یا صحابه روایت یا سخنی نرسیده باشد، قتاده با توجه به قرائن و شواهدی در آیات قرآن کاوش و دقت کرده و در مورد آیات به اجتهاد رسیده است.
- گسترش اختلافات اقوال تفسیری؛ اختلافات مذهبی در میان تابعان، نسبت به اصحاب بیشتر نمودار است و رایج‌ترین فرقه‌ها در این دوره قدریه، خوارج، رافضه و مرجئه بودند که بر تفسیر دوره قتاده تأثیر می‌گذاشت؛ به‌طوری‌که تفسیر آنها از دوره صحابه کاملا متمایز می‌شد، در این میان تفسیرهایی به وجود آمد که در واقع حمایت از آراء و عقاید مذهبی خاصی بود و چه‌بسا کار در این امر به مبالغه انجامید؛ به‌طوری‌که بسیاری از بزرگان مورد اتهام قرار گرفتند؛ چنان‌که قتاده نیز متهم به مذهب قدری شد.
- استفاده از پند و موعظه؛ از آشکارترین ویژگی‌های تفسیر قتاده، جنبه تربیتی اوست؛ به‌طوری‌که در جوانب مختلف تفسیر او، پند و موعظه و تذکر قابل مشاهده است که این ویژگی در تفسیرش را مدیون استادش حسن بصری است.
- توجه به سندآوری برای روایات و اقوال.
- توجه به اسرائیلیات در تفسیر[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: ایزدخواستی، زینت، ص24-27
منابع مقاله