تلخيص التحقيق في نفي التحريف عن القرآن الشريف: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR12384J1.jpg | |||
| عنوان =تلخيص التحقيق في نفي التحريف عن القرآن الشريف | |||
| پدیدآوران = | |||
[[حسینی میلانی، علی]] (نویسنده) | |||
| زبان =عربی | |||
| کد کنگره =BP 89/2 /ح5ت8* | |||
| موضوع = | |||
قرآن - تحريف | |||
قرآن - دفاعيه‌ها و رديه‌ها | |||
|- | |- | ||
| data-type="publisher" |الحقائق | | data-type="publisher" |الحقائق | ||
| مکان نشر = ايران - قم | |||
|مکان نشر | | سال نشر = |مجلد1: 1430ق , | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE12384AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
| شابک =978-600-5348-18-7 | |||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =12384 | |||
| کتابخوان همراه نور =12384 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
{{کاربردهای دیگر|تحریف (ابهام زادیی)}} | |||
'''تلخيص التحقيق في نفي التحريف عن القرآن الشريف''' تلخیص یکی از آثار عربی [[حسینی میلانی، علی|سید علی حسینی میلانی]] است که توسط شیخ نزار حسن خلاصه شده است. در این اثر موضوع عدم تحریف قرآن کریم که یکی از موضوعات علوم قرآنی است از دیدگاه شیعه و اهل سنت مورد مطالعه قرار گرفته است. | '''تلخيص التحقيق في نفي التحريف عن القرآن الشريف''' تلخیص یکی از آثار عربی [[حسینی میلانی، علی|سید علی حسینی میلانی]] است که توسط شیخ نزار حسن خلاصه شده است. در این اثر موضوع عدم تحریف قرآن کریم که یکی از موضوعات علوم قرآنی است از دیدگاه شیعه و اهل سنت مورد مطالعه قرار گرفته است. | ||
| خط ۴۷: | خط ۳۳: | ||
در مقایسه ابواب و فصول تلخیص با اصل تغییری مشاهده نشد؛ چراکه مباحث هر دو کتاب، در دو باب و هر باب نیز در ضمن پنج فصل مطرح شده است. | در مقایسه ابواب و فصول تلخیص با اصل تغییری مشاهده نشد؛ چراکه مباحث هر دو کتاب، در دو باب و هر باب نیز در ضمن پنج فصل مطرح شده است. | ||
البته در این اثر برخی توضیحات نویسنده که در متن اصلی پس از استناد به منابع، ذکر شده بود حذف شده است؛ به‌عنوان‌مثال در ذکر کلمات علمای شیعه در نفی تحریف قرآن کریم به سخن [[ابن بابویه، محمد بن علی|شیخ صدوق(ره)]] در کتاب [[الاعتقادات (ط. مؤسسه امام هادی)|رسالة الاعتقادات]] وی اشاره شده است. پس‌ازآن با عبارت «بل نقول» دیدگاه نویسنده مطرح شده که به جهت رعایت اختصار در تلخیص حذف شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص14؛ حسینی میلانی، سید علی، ص18</ref>. همچنین در اصل کتاب به چندین کلام از [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سید مرتضی]] استناد شده که در تلخیص تنها به یک سخن از وی بسنده شده است<ref>ر.ک: همان، ص16-15؛ همان، ص20-19</ref>. برخی نظرات مانند نظر [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویی]] و [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]] نیز که در انتهای فصل اول آمده بود، در تلخیص به‌طور کامل حذف شده است<ref>ر.ک: همان، ص23؛ همان، ص35-34</ref>. | البته در این اثر برخی توضیحات نویسنده که در متن اصلی پس از استناد به منابع، ذکر شده بود حذف شده است؛ به‌عنوان‌مثال در ذکر کلمات علمای شیعه در نفی تحریف قرآن کریم به سخن [[ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی|شیخ صدوق(ره)]] در کتاب [[الاعتقادات (ط. مؤسسه امام هادی)|رسالة الاعتقادات]] وی اشاره شده است. پس‌ازآن با عبارت «بل نقول» دیدگاه نویسنده مطرح شده که به جهت رعایت اختصار در تلخیص حذف شده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص14؛ حسینی میلانی، سید علی، ص18</ref>. همچنین در اصل کتاب به چندین کلام از [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سید مرتضی]] استناد شده که در تلخیص تنها به یک سخن از وی بسنده شده است.<ref>ر.ک: همان، ص16-15؛ همان، ص20-19</ref>. برخی نظرات مانند نظر [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویی]] و [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایی]] نیز که در انتهای فصل اول آمده بود، در تلخیص به‌طور کامل حذف شده است.<ref>ر.ک: همان، ص23؛ همان، ص35-34</ref>. | ||
همچنین به تعداد روایات کمتری استناد شده است. در فصل سوم از باب اول متن اصلی در ذکر اخبار تحریف به 16 روایت اشاره کرده است که این تعداد در تلخیص به 5 مورد تقلیل یافته است<ref>ر.ک: همان، ص52-51؛ همان، ص72-68</ref>. پس‌ازآن، نقد سندی این روایات آمده که در این بخش نیز تلخیص صورت گرفته است و گاه همچون حدیث سوم -که در متن اصلی، حدیث پنجم است- تنها به دیدگاه [[مجلسی، محمدباقر|علامه مجلسی]] مبنی بر مجهول بودن این حدیث اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، ص53؛ همان، ص76-75</ref>. | همچنین به تعداد روایات کمتری استناد شده است. در فصل سوم از باب اول متن اصلی در ذکر اخبار تحریف به 16 روایت اشاره کرده است که این تعداد در تلخیص به 5 مورد تقلیل یافته است.<ref>ر.ک: همان، ص52-51؛ همان، ص72-68</ref>. پس‌ازآن، نقد سندی این روایات آمده که در این بخش نیز تلخیص صورت گرفته است و گاه همچون حدیث سوم -که در متن اصلی، حدیث پنجم است- تنها به دیدگاه [[مجلسی، محمدباقر|علامه مجلسی]] مبنی بر مجهول بودن این حدیث اشاره شده است.<ref>ر.ک: همان، ص53؛ همان، ص76-75</ref>. | ||
در باب دوم نیز برخی مطالب به نظر شیخ نزار حسن غیرضروری آمده لذا قلم حذف بر آن‌ها کشیده است؛ از آن جمله می‌توان به شرح‌حال علمای اهل سنت مانند ابوزرعه رازی، ذهلی، [[ابن ابی‌حاتم، عبدالرحمن بن محمد|ابن ابی حاتم]] اشاره کرد که در تلخیص نیامده است<ref>ر.ک: همان، ص162-160؛ همان، ص316-313</ref>. | در باب دوم نیز برخی مطالب به نظر شیخ نزار حسن غیرضروری آمده لذا قلم حذف بر آن‌ها کشیده است؛ از آن جمله می‌توان به شرح‌حال علمای اهل سنت مانند ابوزرعه رازی، ذهلی، [[ابن ابی‌حاتم، عبدالرحمن بن محمد|ابن ابی حاتم]] اشاره کرد که در تلخیص نیامده است.<ref>ر.ک: همان، ص162-160؛ همان، ص316-313</ref>. | ||
البته در تلخیص گاه توضیحاتی لازم دانسته شده که در پاورقی ذکر شده است؛ مثلاً در ابتدای باب دوم نویسنده پس از تأکید بر این مطلب که احادیث نقصان قرآن کریم در کتب اهل سنت به لحاظ تعداد، فراوان است. این احادیث را به لحاظ سندی هم صحیح می‌داند: «صحيحة في الإسناد». در متن اصلی توضیحی در این رابطه نمی‌بینیم اما در تلخیص چنین می‌خوانیم: «بر طبق مبانی و قواعد رجالی اهل سنت»<ref>ر.ک: همان، ص83؛ همان، ص151</ref>. | البته در تلخیص گاه توضیحاتی لازم دانسته شده که در پاورقی ذکر شده است؛ مثلاً در ابتدای باب دوم نویسنده پس از تأکید بر این مطلب که احادیث نقصان قرآن کریم در کتب اهل سنت به لحاظ تعداد، فراوان است. این احادیث را به لحاظ سندی هم صحیح می‌داند: «صحيحة في الإسناد». در متن اصلی توضیحی در این رابطه نمی‌بینیم اما در تلخیص چنین می‌خوانیم: «بر طبق مبانی و قواعد رجالی اهل سنت»<ref>ر.ک: همان، ص83؛ همان، ص151</ref>. | ||
| خط ۵۷: | خط ۴۳: | ||
از جمله کاستی‌های تلخیص نسبت به اصل، حذف فهرست منابع است؛ در اصل اثر در انتهای هر باب فهرست منابع آن باب با ذکر نام اثر و نویسنده ذکر شده است. علاوه این‌که در انتهای کتاب نیز فهرست کل منابع کتاب با ذکر اطلاعات کامل نسخه برای استفاده محققین ارائه شده است. به نظر می‌رسد که شیخ نزار حسن پس از تلخیص مباحث، زمانی کافی برای تدوین فهرست منابع جدید در اختیار نداشته است. | از جمله کاستی‌های تلخیص نسبت به اصل، حذف فهرست منابع است؛ در اصل اثر در انتهای هر باب فهرست منابع آن باب با ذکر نام اثر و نویسنده ذکر شده است. علاوه این‌که در انتهای کتاب نیز فهرست کل منابع کتاب با ذکر اطلاعات کامل نسخه برای استفاده محققین ارائه شده است. به نظر می‌رسد که شیخ نزار حسن پس از تلخیص مباحث، زمانی کافی برای تدوین فهرست منابع جدید در اختیار نداشته است. | ||
==پانویس == | ==پانویس== | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
| خط ۶۶: | خط ۵۲: | ||
== وابسته‌ها == | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[التحقيق في نفي التحريف عن القرآن الشريف]] | [[التحقيق في نفي التحريف عن القرآن الشريف]] | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
| خط ۷۹: | خط ۶۶: | ||
[[رده:علوم قرآنی]] | [[رده:علوم قرآنی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۱
| تلخيص التحقيق في نفي التحريف عن القرآن الشريف | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسینی میلانی، علی (نویسنده) |
| مکان نشر | ايران - قم |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-600-5348-18-7 |
| موضوع | قرآن - تحريف قرآن - دفاعيه‌ها و رديه‌ها |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 89/2 /ح5ت8* |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تلخيص التحقيق في نفي التحريف عن القرآن الشريف تلخیص یکی از آثار عربی سید علی حسینی میلانی است که توسط شیخ نزار حسن خلاصه شده است. در این اثر موضوع عدم تحریف قرآن کریم که یکی از موضوعات علوم قرآنی است از دیدگاه شیعه و اهل سنت مورد مطالعه قرار گرفته است.
پیش‌ازاین، کتاب‌شناسی این اثر با نام «التحقيق في نفي التحريف عن القرآن الشريف» تهیه شده است و در صورت نیاز خواننده محترم می‌تواند به آن مراجعه نماید؛ لذا در این نوشتار مطالبی درباره تلخیص ذکر می‌شود.
شیخ نزار حسن در مقدمه‌اش بر کتاب سبب تلخیص این اثر را چنین می‌نویسد: با توجه به اهمیت بحث و استحکام مطالب و محکمی دیدگاه‌های کتاب، برخی طلبه‌های فاضل و سایر خوانندگان بزرگوار، اختصار و تلخیص این اثر را پیشنهاد دادند تا دریافت و استفاده از آن برای همه آسان شود[۱].
در مقایسه ابواب و فصول تلخیص با اصل تغییری مشاهده نشد؛ چراکه مباحث هر دو کتاب، در دو باب و هر باب نیز در ضمن پنج فصل مطرح شده است.
البته در این اثر برخی توضیحات نویسنده که در متن اصلی پس از استناد به منابع، ذکر شده بود حذف شده است؛ به‌عنوان‌مثال در ذکر کلمات علمای شیعه در نفی تحریف قرآن کریم به سخن شیخ صدوق(ره) در کتاب رسالة الاعتقادات وی اشاره شده است. پس‌ازآن با عبارت «بل نقول» دیدگاه نویسنده مطرح شده که به جهت رعایت اختصار در تلخیص حذف شده است.[۲]. همچنین در اصل کتاب به چندین کلام از سید مرتضی استناد شده که در تلخیص تنها به یک سخن از وی بسنده شده است.[۳]. برخی نظرات مانند نظر سید ابوالقاسم خویی و علامه طباطبایی نیز که در انتهای فصل اول آمده بود، در تلخیص به‌طور کامل حذف شده است.[۴].
همچنین به تعداد روایات کمتری استناد شده است. در فصل سوم از باب اول متن اصلی در ذکر اخبار تحریف به 16 روایت اشاره کرده است که این تعداد در تلخیص به 5 مورد تقلیل یافته است.[۵]. پس‌ازآن، نقد سندی این روایات آمده که در این بخش نیز تلخیص صورت گرفته است و گاه همچون حدیث سوم -که در متن اصلی، حدیث پنجم است- تنها به دیدگاه علامه مجلسی مبنی بر مجهول بودن این حدیث اشاره شده است.[۶].
در باب دوم نیز برخی مطالب به نظر شیخ نزار حسن غیرضروری آمده لذا قلم حذف بر آن‌ها کشیده است؛ از آن جمله می‌توان به شرح‌حال علمای اهل سنت مانند ابوزرعه رازی، ذهلی، ابن ابی حاتم اشاره کرد که در تلخیص نیامده است.[۷].
البته در تلخیص گاه توضیحاتی لازم دانسته شده که در پاورقی ذکر شده است؛ مثلاً در ابتدای باب دوم نویسنده پس از تأکید بر این مطلب که احادیث نقصان قرآن کریم در کتب اهل سنت به لحاظ تعداد، فراوان است. این احادیث را به لحاظ سندی هم صحیح می‌داند: «صحيحة في الإسناد». در متن اصلی توضیحی در این رابطه نمی‌بینیم اما در تلخیص چنین می‌خوانیم: «بر طبق مبانی و قواعد رجالی اهل سنت»[۸].
از جمله کاستی‌های تلخیص نسبت به اصل، حذف فهرست منابع است؛ در اصل اثر در انتهای هر باب فهرست منابع آن باب با ذکر نام اثر و نویسنده ذکر شده است. علاوه این‌که در انتهای کتاب نیز فهرست کل منابع کتاب با ذکر اطلاعات کامل نسخه برای استفاده محققین ارائه شده است. به نظر می‌رسد که شیخ نزار حسن پس از تلخیص مباحث، زمانی کافی برای تدوین فهرست منابع جدید در اختیار نداشته است.
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه محقق و متن کتاب.
- حسینی میلانی، سید علی، التحقیق فی نفی التحریف عن القرآن الشریف، قم، نشر الحقائق، الطبعة الخامسة، 1429ق.