جاجرمی، ابوالحسن بن محمدکاظم: تفاوت میان نسخه‌ها
(غنی سازی متن) |
(غنی سازی متن) |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |جاجرم | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
'''شيخ ابوالحسن بن محمد كاظم جاجرمى'''، عالم متبحر، | '''شيخ ابوالحسن بن محمد كاظم جاجرمى''' (متوفای 1177ش)، عالم متبحر، اديب، شاعر، مصنّف زبردست قرن سيزدهم قمرى و معاصر با فتحعلى شاه قاجار است. استاد در فقه، اصول، حديث و تفسير استاد، متخلّص به «صفا» | ||
پدر وى محمدكاظم بن محمد جاجرمى از علماى معروف و مؤلف منتخب نشآت يوسفى است كه در سال 1177ش مى زيست. | == ولادت == | ||
پدر وى محمدكاظم بن محمد جاجرمى متخلّص به «اداء»، از علماى معروف و مؤلف منتخب نشآت يوسفى است كه در سال 1177ش مى زيست. | |||
وی پس از تحصیل معقول و منقول، در تهران، معلّم محمّدتقی میرزا قاجار بوده، و سپس به اصفهان آمده، و در آن جا ساکن شده است. در سرودن شعر فارسی، عربی و ترکی استاد، و در علوم مختلف، مهارت داشته، و عمر را به تحقیق و تالیف سپری نموده است. | |||
سال وفاتش معلوم نیست. | |||
== آثار== | == آثار== | ||
نسخهٔ ۵ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۲۸
| نام | جاجرمی، ابوالحسن بن محمدکاظم |
|---|---|
| نام های دیگر | ابوالحسن بن محمدکاظم
م‍لا اب‍و ال‍ح‍س‍ن بن م‍لا محمدکاظم |
| نام پدر | محمدكاظم بن محمد جاجرمى |
| متولد | 1177ش |
| محل تولد | جاجرم |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | چشمه‌های حکمت |
| کد مؤلف | AUTHORCODE9852AUTHORCODE |
شيخ ابوالحسن بن محمد كاظم جاجرمى (متوفای 1177ش)، عالم متبحر، اديب، شاعر، مصنّف زبردست قرن سيزدهم قمرى و معاصر با فتحعلى شاه قاجار است. استاد در فقه، اصول، حديث و تفسير استاد، متخلّص به «صفا»
ولادت
پدر وى محمدكاظم بن محمد جاجرمى متخلّص به «اداء»، از علماى معروف و مؤلف منتخب نشآت يوسفى است كه در سال 1177ش مى زيست.
وی پس از تحصیل معقول و منقول، در تهران، معلّم محمّدتقی میرزا قاجار بوده، و سپس به اصفهان آمده، و در آن جا ساکن شده است. در سرودن شعر فارسی، عربی و ترکی استاد، و در علوم مختلف، مهارت داشته، و عمر را به تحقیق و تالیف سپری نموده است.
سال وفاتش معلوم نیست.
آثار
از جمله تصانيف او، كتاب «رايات الجهاد فى اعلام العباد» و «اخلاق الاولياء» است كه كتاب اخير را به فارسى براى فرزند خود نصراللّه در سال 1239ش به نظم در آورده است. «ينابيع الحكمة» ديگر كتابى است كه آن را در سال 1240ش در اصفهان نگاشته است. همچنين «بركات الخاتم و تحفة الامير» نيز از جمله آثار اوست. وى در شعر نيز دستى داشته است. همچنين رساله‌اى فارسى درباره جبر و اختيار به اسم محمدتقى ميرزاى قاجار نگاشته است. پرسش و پاسخى در عصمت و مسائل آن دارد كه از فيلسوف مولى على بن جمشيد نورى پرسش كرده است. كتاب ديگر وى «الهداية الملكية» در علم درايه است كه آن را براى ديگر فرزند خود محمدحسین نگاشته و فرزند ديگرش نصراللّه بر آن حاشيه زده است.