جاجرمی، ابوالحسن بن محمدکاظم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''') |
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" | | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE09852AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|جاجرمی (ابهام زدایی)}} | |||
''' | '''ابوالحسن بن محمد كاظم جاجرمى''' (زنده در 1177ش)، عالم متبحر، اديب، شاعر، مصنّف زبردست قرن سيزدهم قمرى و معاصر با فتحعلى شاه قاجار است. استاد در فقه، اصول، حديث و تفسير استاد، متخلّص به «صفا» | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
== وابسته‌ها == | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[چشمه‌های حکمت]] | [[چشمه‌های حکمت]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:شاعران]] | |||
[[رده: | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۱۶
| نام | جاجرمی، ابوالحسن بن محمدکاظم |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابوالحسن بن محمدکاظم
م‍لا اب‍و ال‍ح‍س‍ن بن م‍لا محمدکاظم |
| نام پدر | محمدكاظم بن محمد جاجرمى |
| متولد | قرن سیزدهم |
| محل تولد | جاجرم |
| رحلت | زنده در 1177ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | چشمه‌های حکمت |
| کد مؤلف | AUTHORCODE09852AUTHORCODE |
ابوالحسن بن محمد كاظم جاجرمى (زنده در 1177ش)، عالم متبحر، اديب، شاعر، مصنّف زبردست قرن سيزدهم قمرى و معاصر با فتحعلى شاه قاجار است. استاد در فقه، اصول، حديث و تفسير استاد، متخلّص به «صفا»
ولادت
پدر وى محمدكاظم بن محمد جاجرمى متخلّص به «اداء»، از علماى معروف و مؤلف منتخب نشآت يوسفى است كه در سال 1177ش مى زيست.
وی پس از تحصیل معقول و منقول، در تهران، معلّم محمّدتقی میرزا قاجار بوده، و سپس به اصفهان آمده، و در آن جا ساکن شده است. در سرودن شعر فارسی، عربی و ترکی استاد، و در علوم مختلف، مهارت داشته، و عمر را به تحقیق و تألیف سپری نموده است.
سال وفاتش معلوم نیست.
آثار
از جمله تصانيف او، كتاب «رايات الجهاد فى اعلام العباد» و «اخلاق الاولياء» است كه كتاب اخير را به فارسى براى فرزند خود نصراللّه در سال 1239ش به نظم در آورده است. «ينابيع الحكمة» ديگر كتابى است كه آن را در سال 1240ش در اصفهان نگاشته است. همچنين «بركات الخاتم و تحفة الامير» نيز از جمله آثار اوست. وى در شعر نيز دستى داشته است. همچنين رساله‌اى فارسى درباره جبر و اختيار به اسم محمدتقى ميرزاى قاجار نگاشته است. پرسش و پاسخى در عصمت و مسائل آن دارد كه از فيلسوف مولى على بن جمشيد نورى پرسش كرده است. كتاب ديگر وى «الهداية الملكية» در علم درايه است كه آن را براى ديگر فرزند خود محمدحسین نگاشته و فرزند ديگرش نصراللّه بر آن حاشيه زده است.