جمالی دهلوی، حامد بن فضل‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '' به '')
    جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '')
    خط ۳۴: خط ۳۴:
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    |data-type='authorWritings'|[[‏مرآت المعانی به انضمام گزیده سیر العارفین]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    |data-type='authorWritings'|[[‏مرآت المعانی به انضمام گزیده سیر العارفین]]  
    |-class='articleCode'
    |-class='articleCode'
    |کد مؤلف  
    |کد مؤلف  
    خط ۷۰: خط ۷۰:
    == وابسته‌ها ==
    == وابسته‌ها ==
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}
    [[مرآت المعانی]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[مرآت المعانی]]  


    [[گزیده سیر العارفین (مرآت المعانی)]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[گزیده سیر العارفین (مرآت المعانی)]]  


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]

    نسخهٔ ‏۲۹ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۸:۰۵

    جمالی دهلوی، حامد بن فضل‌الله
    نام جمالی دهلوی، حامد بن فضل‌الله
    نام های دیگر جمالی دهلوی، جلالخان

    شیخ جمالی کنبوی

    درویش جمالی

    ملا جمالی

    شاه فضلالله جمالی

    جمال‌الدین فضل‌الله

    نام پدر
    متولد
    محل تولد
    رحلت 942 هـ.ق
    اساتید
    برخی آثار ‏مرآت المعانی به انضمام گزیده سیر العارفین
    کد مؤلف AUTHORCODE3828AUTHORCODE


    «حامد بن فضل اللّه جمالى دهلوى»، شاعر، تذكره‌نويس و از مشايخ سهرورديه هند است. وى به شيخ جمالى كَنْبَوى، درويش جمالى، ملاجمالى، شاه فضل اللّه جمالى و جمال الدين فضل اللّه نيز شهرت دارد.

    جمالى از قوم كنبو/ كَنْبوه بود كه در پنجاب و اطراف دهلى زندگى مى‌كردند. تاريخ تولد وى احتمالاً 862 است.

    درباره دوران كودكى، تعليم و تربيت و استادان او در علوم ظاهرى اطلاع چندانى در دست نيست. در تصوف مريد سماءالدين كَنْبوى دهلوى شد. سماء الدين از سلسله سهرورديه و خليفه كبيرالدين اسماعيل بخارى بود.

    جمالى در هندوستان و كشورهاى اسلامى به سير و سياحت پرداخت و در اين سفرها با عارفان و شاعران بسيارى، از جمله با عبدالرحمان جامى، ديدار كرد. وى نزد سلطان سكندر لودى، ظهيرالدين محمد بابر و همايون شاه محترم بود. سال وفات او را 942ق ذكر كرده‌اند. مقبره وى در دهلى و سالروز وفات وى در دهم ذيقعده است.

    جمالى سه فرزند داشت: حسن كه در ابتداى جوانى درگذشت و جمالى مرثيه‌اى براى وى سرود؛ عبدالحى حياتى، كه شاعر بود؛ و عبدالرحمان، متخلص به گدايى، كه او نيز عارف و شاعر بود.

    آثار

    آثار جمالى‌عبارت‌اند از:

    1- تذكرة سيرالعارفين؛

    2- مرآة المعانى، (مثنوى‌عرفانى به فارسى)؛

    3- مهر و ماه، (بلندترين مثنوى جمالى)؛

    4- ديوان اشعار به فارسى.

    به جمالى آثار ديگرى نيز نسبت داده‌اند، از جمله: بيان الحقايق، و محبوب الصادقين است.


    وابسته‌ها