جمهوری تاجیکستان پاره‌ی تن ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ها،' به 'ه‌ها،') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه اند ' به 'ه‌اند ') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
مرزهای کنونی تاجیکستان، در جنوب شرقی آسیای مرکزی، همه‌ی سرزمین های تاجیک نشین را در بر نمی گیرد و سمرقند، بخارا، خوارزم و خیوه از سرزمین های ایرانی نبار تاجیک نشین، در ازبکستان واقع شده اند. تاجیکستان کشوری با طبیعتی گوناگون، مناطق مرتفع و گیاهان و جانوران کمیاب است. بیشت از 90 درصد سرزمین جمهوری تاجیکستان کوهستانی است و از کوه‌های بلندی که با برف و یخچال‌های ابدی پوشیده | مرزهای کنونی تاجیکستان، در جنوب شرقی آسیای مرکزی، همه‌ی سرزمین های تاجیک نشین را در بر نمی گیرد و سمرقند، بخارا، خوارزم و خیوه از سرزمین های ایرانی نبار تاجیک نشین، در ازبکستان واقع شده اند. تاجیکستان کشوری با طبیعتی گوناگون، مناطق مرتفع و گیاهان و جانوران کمیاب است. بیشت از 90 درصد سرزمین جمهوری تاجیکستان کوهستانی است و از کوه‌های بلندی که با برف و یخچال‌های ابدی پوشیده شده‌اند تشکیل شده است. | ||
پیوستن تاجیکستان همچون پاره‌ای از تن ایران به پیکره‌ی زمین، آرزوی دیرین هردو سو بوده است. فرایند استقلال تاجیکستان، در میانه‌ی دهه‌ی 1990 با جنگ داخلی همراه بود. ایرانیان و تاجیکان نسبت به هم حسی نوستالژیک دارند؛ زمزمه‌ی «بوی جوی مولیان» [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] آرزوی دیدار هر دو ملت را در سر می‌پروراند. مردمان هر دو سوی آمویه، خواهان گسترش روابط هستند. تاجیکستان پاره‌ی تن ایران و بخشی از سرچشمه‌ی فرهنگ و تمدن ایران و زبان فارسی از ورارودان است و خراسان بزرگ نیز پیوند دهنده‌ی هردو سوی آمویه. | پیوستن تاجیکستان همچون پاره‌ای از تن ایران به پیکره‌ی زمین، آرزوی دیرین هردو سو بوده است. فرایند استقلال تاجیکستان، در میانه‌ی دهه‌ی 1990 با جنگ داخلی همراه بود. ایرانیان و تاجیکان نسبت به هم حسی نوستالژیک دارند؛ زمزمه‌ی «بوی جوی مولیان» [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] آرزوی دیدار هر دو ملت را در سر می‌پروراند. مردمان هر دو سوی آمویه، خواهان گسترش روابط هستند. تاجیکستان پاره‌ی تن ایران و بخشی از سرچشمه‌ی فرهنگ و تمدن ایران و زبان فارسی از ورارودان است و خراسان بزرگ نیز پیوند دهنده‌ی هردو سوی آمویه. | ||
نسخهٔ ۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۹
| جمهوری تاجیکستان پاره‌ی تن ایران | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | امیراحمدیان، بهرام (نویسنده) ناصری، مهدی (نویسنده) |
| ناشر | نشر شیرازه |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۳۹۵ش |
| موضوع | تاجیکستان,Tajikistan,تاجیکستان,Tajikistan,ایران ,Iran, -- روابط خارجی, -- Foreign relations, -- روابط خارجی , -- Foreign relations , -- ایران, -- Iran, -- تاجیکستان , -- Tajikistan ,nli,nli,nli,a01,a01,a02,a02,a03,a03 |
| کد کنگره | DK۹۲۳/ب۹ت۲ |
جمهوری تاجیکستان پاره‌ی تن ایران تألیف بهرام امیراحمدیان، مهدی ناصری؛ پیوستن تاجیکستان همچون پاره‌ای از تن ایران به پیکره‌ی ایران زمین، آرزوی دیرین هر دو سو بوده است. فرایند استقلال تاجیکستان در میانه‌ی دهه‌ی 1990 با جنگ داخلی همراه بود. شناخت ایرانیان با وجود چاپ کتاب ها، مقاله‌ها، گزارش‌ها و رسانه‌ها تصویری از این سرزمین کافی نیست و کتاب حاضر، تلاشی است برای معرفی بیشتر جمهوری تاجیکستان به مردم ایران زمین.
ساختار
کتاب از سه بخش تشکیل شده است.
بخش یکم: سرزمین و مردم
بخش دوم: فرهنگ
بخش سوم: روابط ایران و تاجیکستان
گزارش کتاب
مرزهای کنونی تاجیکستان، در جنوب شرقی آسیای مرکزی، همه‌ی سرزمین های تاجیک نشین را در بر نمی گیرد و سمرقند، بخارا، خوارزم و خیوه از سرزمین های ایرانی نبار تاجیک نشین، در ازبکستان واقع شده اند. تاجیکستان کشوری با طبیعتی گوناگون، مناطق مرتفع و گیاهان و جانوران کمیاب است. بیشت از 90 درصد سرزمین جمهوری تاجیکستان کوهستانی است و از کوه‌های بلندی که با برف و یخچال‌های ابدی پوشیده شده‌اند تشکیل شده است.
پیوستن تاجیکستان همچون پاره‌ای از تن ایران به پیکره‌ی زمین، آرزوی دیرین هردو سو بوده است. فرایند استقلال تاجیکستان، در میانه‌ی دهه‌ی 1990 با جنگ داخلی همراه بود. ایرانیان و تاجیکان نسبت به هم حسی نوستالژیک دارند؛ زمزمه‌ی «بوی جوی مولیان» رودکی آرزوی دیدار هر دو ملت را در سر می‌پروراند. مردمان هر دو سوی آمویه، خواهان گسترش روابط هستند. تاجیکستان پاره‌ی تن ایران و بخشی از سرچشمه‌ی فرهنگ و تمدن ایران و زبان فارسی از ورارودان است و خراسان بزرگ نیز پیوند دهنده‌ی هردو سوی آمویه.
شناخت ایرانیان با وجود چاپ کتاب ها، مقاله‌ها، گزارش‌ها و رسانه‌های تصویری از این سرزمین کافی نیست و کتاب حاضر، تلاشی است برای معرفی بیشتر جمهوری تاجیکستان به مردم ایران زمین.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران