حائری طهرانی، علی: تفاوت میان نسخه‌ها
(عدم تناسب شاگردی ایشان از آقای خویی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
'''مير سيد على حائرى''' فرزند حسین بن يونس لاريجانى حائرى معروف به بهشتى عالم، فاضل، اديب، لغوى، محدث، فقيه و مفسر از اعلام شيعه در قرن چهاردهم هجرى مى‌باشد. | '''مير سيد على حائرى''' فرزند حسین بن يونس لاريجانى حائرى معروف به بهشتى عالم، فاضل، اديب، لغوى، محدث، فقيه و مفسر از اعلام شيعه در قرن چهاردهم هجرى مى‌باشد. | ||
وى در سال 1270ق در كربلا متولد | ==تولد== | ||
وى در سال 1270ق در كربلا متولد شد. | |||
==اساتید== | |||
ایشان مدتى در حوزۀ كربلا از علماى بزرگوار آن حوزه استفاده نمود، سپس به سامرا رفته و از محضر مجدّد شيرازى برخوردار شده است و با دستور ايشان (كمى پيش از رحلت معظم له) به سال 1312 ه به تهران هجرت مى‌نمايند. | |||
در زهد و تقوى كم نظير بود، متجاوز از بيست و دو سال متوالى در مسجد جامع تهران در اوايل شب تفسير قرآن مى‌گفت.مرحوم حسین اثنا عشرى شاه عبدالعظيمى صاحب تفسير اثنی‌عشر ى از شاگردان وى بوده است.مرحوم حاج آقا بزرگ در نقباء البشر ذكر خيرى از او دارند و دوران مصاحبت او را يادآور شده است.وفات وى به تاريخ 1340 ق1300/ش ثبت شده است.(برخى نيز حدود 1353ق مى‌دانند). | ==تدریس== | ||
در زهد و تقوى كم نظير بود، متجاوز از بيست و دو سال متوالى در مسجد جامع تهران در اوايل شب تفسير قرآن مى‌گفت. لذا به میر سید علی مفسر معروف گشت. | |||
==شاگردان== | |||
مرحوم حسین اثنا عشرى شاه عبدالعظيمى صاحب تفسير اثنی‌عشر ى از شاگردان وى بوده است. | |||
مرحوم حاج آقا بزرگ در نقباء البشر ذكر خيرى از او دارند و دوران مصاحبت او را يادآور شده است. | |||
==وفات== | |||
وفات وى به تاريخ 1340 ق1300/ش ثبت شده است.(برخى نيز حدود 1353ق مى‌دانند). | |||
نسخهٔ ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۷:۵۴
| نام | حائری طهرانی، علی |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | کربلای معلی |
| رحلت | 1300 ش یا 1340 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | مقتنیات الدرر |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02781AUTHORCODE |
مير سيد على حائرى فرزند حسین بن يونس لاريجانى حائرى معروف به بهشتى عالم، فاضل، اديب، لغوى، محدث، فقيه و مفسر از اعلام شيعه در قرن چهاردهم هجرى مى‌باشد.
تولد
وى در سال 1270ق در كربلا متولد شد.
اساتید
ایشان مدتى در حوزۀ كربلا از علماى بزرگوار آن حوزه استفاده نمود، سپس به سامرا رفته و از محضر مجدّد شيرازى برخوردار شده است و با دستور ايشان (كمى پيش از رحلت معظم له) به سال 1312 ه به تهران هجرت مى‌نمايند.
تدریس
در زهد و تقوى كم نظير بود، متجاوز از بيست و دو سال متوالى در مسجد جامع تهران در اوايل شب تفسير قرآن مى‌گفت. لذا به میر سید علی مفسر معروف گشت.
شاگردان
مرحوم حسین اثنا عشرى شاه عبدالعظيمى صاحب تفسير اثنی‌عشر ى از شاگردان وى بوده است. مرحوم حاج آقا بزرگ در نقباء البشر ذكر خيرى از او دارند و دوران مصاحبت او را يادآور شده است.
وفات
وفات وى به تاريخ 1340 ق1300/ش ثبت شده است.(برخى نيز حدود 1353ق مى‌دانند).