۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ،' به '،'
جز (جایگزینی متن - '[[شيخ انصارى ]]' به 'شيخ انصارى ') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
'''حاشية كتاب المكاسب''' تألیف [[اصفهانی، محمدحسین|محمد حسين بن محمد حسن معين التجار اصفهانى نجفى]] ، مشهور به كمپانى (م 1361 ق). | '''حاشية كتاب المكاسب''' تألیف [[اصفهانی، محمدحسین|محمد حسين بن محمد حسن معين التجار اصفهانى نجفى]]، مشهور به كمپانى (م 1361 ق). | ||
==درباره كتاب== | ==درباره كتاب== | ||
| خط ۲۱۶: | خط ۲۱۶: | ||
از خصوصيات مهم كتاب استقراء مؤلف و مراجعه به منابع مختلف فقهى و حديثى است كه در ميان آنان بيش از همه به حواشى [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم يزدى]] ، [[رشتی، حبیب الله بن محمد علی|ميرزا حبيب الله رشتى]] و بخصوص حواشى [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|شيخ محمد كاظم خراسانى]] [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|صاحب كفايه]] متعرض شده است تا جايى كه اين كتاب علاوه بر اين كه شرح مكاسب شيخ اعظم است شرح نظريات [[آخوند خراسانى]] و [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم يزدى]] نيز مى‌باشد. | از خصوصيات مهم كتاب استقراء مؤلف و مراجعه به منابع مختلف فقهى و حديثى است كه در ميان آنان بيش از همه به حواشى [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم يزدى]]، [[رشتی، حبیب الله بن محمد علی|ميرزا حبيب الله رشتى]] و بخصوص حواشى [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|شيخ محمد كاظم خراسانى]] [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|صاحب كفايه]] متعرض شده است تا جايى كه اين كتاب علاوه بر اين كه شرح مكاسب شيخ اعظم است شرح نظريات [[آخوند خراسانى]] و [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم يزدى]] نيز مى‌باشد. | ||
به علت اختصار در مطرح نمودن مباحث اصولى، وى مكررا با تعبير (ذكرنا في محلّه) به كتب اصولى [[آخوند خراسانى]] و بخصوص «نهاية الدراية» خود اشاره نموده است و فقط در يك مورد نام «نهاية الدراية» را به طور صريح ذكر نموده است، و قد بسطنا القول في تقريبه و في دفعه في نهاية الدراية (ج /2 134). | به علت اختصار در مطرح نمودن مباحث اصولى، وى مكررا با تعبير (ذكرنا في محلّه) به كتب اصولى [[آخوند خراسانى]] و بخصوص «نهاية الدراية» خود اشاره نموده است و فقط در يك مورد نام «نهاية الدراية» را به طور صريح ذكر نموده است، و قد بسطنا القول في تقريبه و في دفعه في نهاية الدراية (ج /2 134). | ||