حاشية محيي‌الدين شيخ‌زاده علی تفسير القاضي البيضاوي: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
'''حاشية محيي‌الدين شيخ‌زاده علی تفسير القاضي البيضاوي''' یا «حاشیه علی انوار التنزیل»، حاشیه عالم حنفی اهل ترکیه، محیی‌الدین محمد بن مصطفی قوجوی معروف به شیخ‌زاده (متوفی 951ق) بر تفسیر قاضی عبدالله بن عمر بیضاوی شافعی (متوفی | '''حاشية محيي‌الدين شيخ‌زاده علی تفسير القاضي البيضاوي''' یا «حاشیه علی انوار التنزیل»، حاشیه عالم حنفی اهل ترکیه، [[شیخ‌زاده، محمد بن مصطفی|محیی‌الدین محمد بن مصطفی قوجوی]] معروف به [[شیخ‌زاده، محمد بن مصطفی|شیخ‌زاده]] (متوفی 951ق) بر [[أنوار التنزيل و أسرار التأويل (تفسير البيضاوي)|تفسیر قاضی عبدالله بن عمر بیضاوی شافعی]] (متوفی 695ق) است. تصحیح کتاب به قلم [[شاهین، محمد عبدالقادر|محمد عبدالقادر شاهین]] در هشت جلد منتشر شده است. | ||
از مشهورترین و کامل‌ترین کتب تفسیری که به‌صورت خلاصه و روان و روشن به رشته تحریر درآمده، تفسیر قاضی بیضاوی با نام | از مشهورترین و کامل‌ترین کتب تفسیری که به‌صورت خلاصه و روان و روشن به رشته تحریر درآمده، تفسیر [[بیضاوی، عبدالله بن عمر|قاضی بیضاوی]] با نام «[[أنوار التنزيل و أسرار التأويل (تفسير البيضاوي)|انوار التنزیل و اسرار التأویل]]» است<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، ص3</ref>. این کتاب از سوی جمهور علمای اهل سنت مورد توجه قرار گرفته و برخی بر تمام کتاب و گروهی بر بعضی مباحث حاشیه زده‌اند. [[حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله|حاجی خلیفه]] حاشیه محیی‌الدین را از بهترین و معتبرترین حواشی بر [[أنوار التنزيل و أسرار التأويل (تفسير البيضاوي)|تفسیر بیضاوی]] دانسته است<ref>ر.ک: همان، ص5</ref>. | ||
محشی به شیوه رایج، با لفظ «قوله» بخشی از عبارت بیضاوی را ذکر کرده و سپس به شرح و توضیح آن پرداخته است. روش شیخ‌زاده چنین است که ابتدا، کلام بیضاوی را می‌آورد، سپس کلام وی را از جهت ادبی، قرائت و وجوه تفسیری توضیح می‌دهد. در این میان، کلام مفسرین را نقل می‌کند و به مقایسه می‌گذارد، بدون آنکه خود، نظری را برگزیند. در زمینه نقل روایات، از منابع دیگر، در جهت اتقان و یا تضعیف روایات سود می‌جوید؛ به‌ویژه در آنجا که مربوط به نقل اسرائیلیات و اخبار ضعاف باشد. روش مفسر، عمدتاً در جهت توضیح و تشریح سخنان بیضاوی و افزودن نکاتی است که در کلام بیضاوی مبهم مانده است و جای شرح و بیان دارد<ref>ر.ک: ایازی، سید محمدعلی، ص173</ref>. | محشی به شیوه رایج، با لفظ «قوله» بخشی از عبارت بیضاوی را ذکر کرده و سپس به شرح و توضیح آن پرداخته است. روش شیخ‌زاده چنین است که ابتدا، کلام [[بیضاوی، عبدالله بن عمر|بیضاوی]] را می‌آورد، سپس کلام وی را از جهت ادبی، قرائت و وجوه تفسیری توضیح می‌دهد. در این میان، کلام مفسرین را نقل می‌کند و به مقایسه می‌گذارد، بدون آنکه خود، نظری را برگزیند. در زمینه نقل روایات، از منابع دیگر، در جهت اتقان و یا تضعیف روایات سود می‌جوید؛ به‌ویژه در آنجا که مربوط به نقل اسرائیلیات و اخبار ضعاف باشد. روش مفسر، عمدتاً در جهت توضیح و تشریح سخنان [[بیضاوی، عبدالله بن عمر|بیضاوی]] و افزودن نکاتی است که در کلام [[بیضاوی، عبدالله بن عمر|بیضاوی]] مبهم مانده است و جای شرح و بیان دارد<ref>ر.ک: ایازی، سید محمدعلی، ص173</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}}[[أنوار التنزيل و أسرار التأويل (تفسير البيضاوي)]] | ||
نسخهٔ ۲۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۲۵
| حاشية محيي الدين شيخ زاده علي تفسير القاضي البيضاوي | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شیخ‌زاده، محمد بن مصطفی (نویسنده)
بیضاوی، عبدالله بن عمر (نویسنده) شاهین، محمد عبدالقادر (مصحح) |
| ناشر | دار الکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| سال نشر | 1419ق. = 1999م. |
| چاپ | یکم |
| موضوع | بيضاوي، عبد الله بن عمر، - 685ق. انوار التنزيل و اسرار التاويل - نقد و تفسير، تفاسير اهل سنت - قرن 7ق.، تفاسير اهل سنت - قرن 10ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 8 |
| کد کنگره | /ب9 الف8025 / 95 BP |
حاشية محيي‌الدين شيخ‌زاده علی تفسير القاضي البيضاوي یا «حاشیه علی انوار التنزیل»، حاشیه عالم حنفی اهل ترکیه، محیی‌الدین محمد بن مصطفی قوجوی معروف به شیخ‌زاده (متوفی 951ق) بر تفسیر قاضی عبدالله بن عمر بیضاوی شافعی (متوفی 695ق) است. تصحیح کتاب به قلم محمد عبدالقادر شاهین در هشت جلد منتشر شده است.
از مشهورترین و کامل‌ترین کتب تفسیری که به‌صورت خلاصه و روان و روشن به رشته تحریر درآمده، تفسیر قاضی بیضاوی با نام «انوار التنزیل و اسرار التأویل» است[۱]. این کتاب از سوی جمهور علمای اهل سنت مورد توجه قرار گرفته و برخی بر تمام کتاب و گروهی بر بعضی مباحث حاشیه زده‌اند. حاجی خلیفه حاشیه محیی‌الدین را از بهترین و معتبرترین حواشی بر تفسیر بیضاوی دانسته است[۲].
محشی به شیوه رایج، با لفظ «قوله» بخشی از عبارت بیضاوی را ذکر کرده و سپس به شرح و توضیح آن پرداخته است. روش شیخ‌زاده چنین است که ابتدا، کلام بیضاوی را می‌آورد، سپس کلام وی را از جهت ادبی، قرائت و وجوه تفسیری توضیح می‌دهد. در این میان، کلام مفسرین را نقل می‌کند و به مقایسه می‌گذارد، بدون آنکه خود، نظری را برگزیند. در زمینه نقل روایات، از منابع دیگر، در جهت اتقان و یا تضعیف روایات سود می‌جوید؛ به‌ویژه در آنجا که مربوط به نقل اسرائیلیات و اخبار ضعاف باشد. روش مفسر، عمدتاً در جهت توضیح و تشریح سخنان بیضاوی و افزودن نکاتی است که در کلام بیضاوی مبهم مانده است و جای شرح و بیان دارد[۳].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب.
- ایازی، سید محمدعلی، «شناخت‌نامه تفاسیر»، قم، انتشارات کتاب مبین، چاپ اول، 1378.