حکایتهای تلخ و شیرین: تفاوت میان نسخه‌ها

تاریخ انقلاب اسلامی ایران با وجود کینه توزی ها و دشمنی قدرت های بزرگ از توطئه تحریف در امان نیست و دروغ پراکنی های رسانه های گروهی غرب و اذناب آنان در زمانی که نسل انقلاب بر مسند و مصدر کار حضور دارد، نشان می‌دهد که نسل آینده تا چه میزان در خطر قلب واقعیت ها قرار دارد.

[[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام عظیم الشأن (رضوان الله علیه)]] که خود پایه گذار انقلاب اسلامی و به ثمررساننده و هدایتگر آن در دشوارترین زمان ها بوده اند، شایسته ترین کسی هستند که می‌توانند روح و سمت و جلوه های انقلاب را بیان نمایند.

کتاب حاضر، مجموعه 314 خاطره و حکایت از زبان [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام خمینی(ره)]] است که توسط مؤسسه فرهنگی قدر ولایت تنظیم شده است. حضرت امام در بسیاری از بیانات خویش به فرازهایی از وقایع انقلاب اسلامی - چه تلخ و چه شیرین- اشاره فرموده و دیده ها و شنیده های خویش را از حوادث قبل از انقلاب به نحوی که به جریان انقلاب اسلامی مربوط می‌شود، بیان فرموده اند که علاوه بر کمک بر تحقق ثبت و انتقال وقایع انقلاب اسلامی، حالت جذابیت حکایتی نیز پیدا می‌کند.

من یک قصه شنیدم که مال شاید صد سال پیش از این باشد، صد و بیشتر از صد سال. از شیخ ما مرحوم [[حائری یزدی، عبدالکریم|آیت‌الله  حائری]]، رحمه الله نقل شد که فرموده بودند: «من بچه بودم در یزد و تازه این لامپ ها را، لامپ-هایی که آن وقت بود آورده بودند و یک پله هایی درست کرده بودند و آن لامپ ها را گذاشته بودندآن جا، آن بالا، مردم تازه می دیدند او را، چراغ هایشان قبلاً غیر از آن ترتیب بوده، و یک نفر فرنگی هم آن جا بود. این هر چند دقیقه یک دفعه از این پله ها بالا می رفت و آن ماشه لامپا را حرکت می داد، این یک قدری نورش می رفت بالا، مردم صلوات می فرستادند. بعد می آمد پایین، یک قدری می ماند و مردم مشغول تماشا بودند. دوباره می رفت بالا آن را می‌کشید پایین، مردم باز تظاهر می کردند».