حکیمی، محمدرضا: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۰: خط ۲۰:
    |-
    |-
    |رحلت  
    |رحلت  
    | data-type="authorDeathDate" |
    | data-type="authorDeathDate" |31 مرداد ماه 1400ش
    |-
    |-
    |اساتید
    |اساتید
    خط ۴۵: خط ۴۵:
    </div>
    </div>


    '''محمدرضا حكيمى''' (متولد 1314ش- مشهد)، پژوهشگر، نویسنده، محقق، حکیم، مجتهد، از اندیشمندان مکتب تفکیک
    '''محمدرضا حكيمى''' (1314-1400شفقیه، مجتهد، پژوهشگر، نویسنده، محقق، حکیم، از اندیشمندان مکتب تفکیک


    == ولادت ==
    == ولادت ==
    خط ۵۵: خط ۵۵:
    ايشان در طى اين مدت به فراگيرى دروس مقدمات و سطح و بعد از آن به درس خارج پرداخت و در كنار آن ساليان درازى به تحصيل فلسفه و كلام، همت گماشت و ادبيات عرب را نزد شيخ [[محمدتقى اديب نيشابورى]] فرا گرفت.
    ايشان در طى اين مدت به فراگيرى دروس مقدمات و سطح و بعد از آن به درس خارج پرداخت و در كنار آن ساليان درازى به تحصيل فلسفه و كلام، همت گماشت و ادبيات عرب را نزد شيخ [[محمدتقى اديب نيشابورى]] فرا گرفت.


    حكيمى همچنين از محضر استادانى همچون آيات عظام: شيخ مجتبى قزوينى خراسانى، [[میلانی، سید محمدهادی|سيد محمدهادى ميلانى]] و [[ميرزا احمد مدرس يزدى]] بهره‌ها برد و جهت فراگيرى نجوم، تقويم و برخى علوم ديگر به محضر استادانى چون حاج شيخ اسماعيل نجوميان، حاج سيد ابوالحسن حافظيان و حاجى خان مخيرى و... شتافت. وى در سال 1348ش، اجازه اجتهاد را از شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] دريافت داشت.
    حكيمى همچنين از محضر استادانى همچون آيات عظام: شيخ [[مجتبى قزوينى خراسانى]]، [[میلانی، سید محمدهادی|سيد محمدهادى ميلانى]] و [[ميرزا احمد مدرس يزدى]] بهره‌ها برد و جهت فراگيرى نجوم، تقويم و برخى علوم ديگر به محضر استادانى چون حاج شيخ [[اسماعيل نجوميان]]، حاج [[سيد ابوالحسن حافظيان]] و حاجى خان مخيرى و... شتافت. وى در سال 1348ش، اجازه اجتهاد را از شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] دريافت داشت.


    وى در ميان استادانش بيش از همه از شيخ [[مجتبى قزوينى]] تاثير گرفت و اين تاثير سرانجام با تاسيس مكتب تفكيك توسط حكيمى انجاميد.
    وى در ميان استادانش بيش از همه از شيخ [[مجتبى قزوينى]] تاثير گرفت و اين تاثير سرانجام با تاسيس مكتب تفكيك توسط حكيمى انجاميد.
    خط ۶۴: خط ۶۴:


    مهمترين تلاش وى، تأليف دايرةالمعارف اسلامى و شيعى‌اى است موسوم به «الحياة».
    مهمترين تلاش وى، تأليف دايرةالمعارف اسلامى و شيعى‌اى است موسوم به «الحياة».
    == وفات ==
    در شامگاه یک‌شنبه 31 مرداد ماه سال 1400ش در سن 86 سالگی درگذشت.


    == آثار ==
    == آثار ==

    نسخهٔ ‏۲۳ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۰۲:۰۵

    حکیمی، محمدرضا
    نام حکیمی، محمدرضا
    نام‎های دیگر ح‍ک‍ی‍م‍ی‌، ع‍ب‍دال‍وه‍اب‌

    م‍س‍ع‍ود، ح‌.

    نام پدر حاج عبدالوهاب
    متولد 1314ش
    محل تولد مشهد
    رحلت 31 مرداد ماه 1400ش
    اساتید سيد محمدهادى ميلانى

    ميرزا احمد مدرس يزدى

    مجتبى قزوينى

    برخی آثار ترجمه الحیاة

    أذكياء الأطباء

    شهداء الفضیلة

    ترجمه مختصر البلدان: بخش مربوط به ایران (ابن الفقیه)

    میرحامد حسین (حکیمی)

    کد مؤلف AUTHORCODE02213AUTHORCODE

    محمدرضا حكيمى (1314-1400ش)، فقیه، مجتهد، پژوهشگر، نویسنده، محقق، حکیم، از اندیشمندان مکتب تفکیک

    ولادت

    در سال 1314ش در مشهد زاده شد. پدرش مرحوم حاج عبدالوهاب حكيمى از متشرعان و محترمين بازار مشهد بود.

    تحصیلات

    محمدرضا در سال 1320ش ابتدا راهى مكتب و سپس مدرسه گرديد و در سال 1326ش به حوزه علميه خراسان وارد شد و بيست سال به علم‌اندوزى و خودسازى پرداخت.

    ايشان در طى اين مدت به فراگيرى دروس مقدمات و سطح و بعد از آن به درس خارج پرداخت و در كنار آن ساليان درازى به تحصيل فلسفه و كلام، همت گماشت و ادبيات عرب را نزد شيخ محمدتقى اديب نيشابورى فرا گرفت.

    حكيمى همچنين از محضر استادانى همچون آيات عظام: شيخ مجتبى قزوينى خراسانى، سيد محمدهادى ميلانى و ميرزا احمد مدرس يزدى بهره‌ها برد و جهت فراگيرى نجوم، تقويم و برخى علوم ديگر به محضر استادانى چون حاج شيخ اسماعيل نجوميان، حاج سيد ابوالحسن حافظيان و حاجى خان مخيرى و... شتافت. وى در سال 1348ش، اجازه اجتهاد را از شيخ آقا بزرگ تهرانى دريافت داشت.

    وى در ميان استادانش بيش از همه از شيخ مجتبى قزوينى تاثير گرفت و اين تاثير سرانجام با تاسيس مكتب تفكيك توسط حكيمى انجاميد.

    حكيمى در سال 1345ش از مشهد به تهران كوچ كرد و خودش اين واقعه را «هجرت الى التكليف» ناميد. از اين تاريخ بود كه با روشنفكران روزگار خودش بيشتر آشنا شد و در چند مؤسسه فرهنگى- انتشاراتى از جمله مؤسسه انتشارات فرانكلين مشغول كار شد.

    دغدغه اصلى حكيمى از آغاز تا كنون، ترسيم سيماى ويژه‌اى از اسلام و تشيع بوده است، اسلامى كه بر محور عدالت در اجتماع و آزادگى در فرد مى‌چرخد و تكيه اصلى‌اش در سال‌هاى اوليه بيشتر بر نشان دادن الگوهاى عملى بوده و در سال‌هاى پايانى تبين مبانى نظرى. قلب تفكر وى در اين ماجرا جدايى افكندن ميان داده‌هاى وحيانى و فرآوردهاى بشرى بوده است كه خودش اين تفكر را «مكتب تفكيك» ناميده است.

    مهمترين تلاش وى، تأليف دايرةالمعارف اسلامى و شيعى‌اى است موسوم به «الحياة».

    وفات

    در شامگاه یک‌شنبه 31 مرداد ماه سال 1400ش در سن 86 سالگی درگذشت.

    آثار

    عناوين برخى از كتاب‌هاى ايشان عبارتند از:

    1. الحياة (تألیف مشترك)؛
    2. دانش مسلمين؛
    3. ادبيات و تعهد در اسلام؛
    4. مكتب تفكيك؛
    5. معاد اجتهاد و تقليد در فلسفه؛
    6. قصد و عدم وقوع؛
    7. مرام جاودانه؛
    8. عاشورا مظلوميتى مضاعف.

    وابسته‌ها