حکیم میسری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '،ص' به '، ص') |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" |زنده در 370ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" | | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE03155AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|حکیم (ابهام زدایی)}} | |||
'''حکیم میسری''' (متولد 324ق- خراسان)، صاحب قدیمی‌ترین اثر منظوم در علم پزشکی به‌نام [[دانشنامه در علم پزشکی، کهن‌ترین مجموعه طبی بشعر فارسی|دانشنامه]] سراينده «دانشنامه»، به احتمال زياد كلمه میسری لقب او بوده است. | |||
== زندگی‌نامه == | |||
ميسرى در پايان كتاب در ذيل عنوان پند و نصيحت ميسرى حكيم، از خودش چنين ياد كرده است: | ميسرى در پايان كتاب در ذيل عنوان پند و نصيحت ميسرى حكيم، از خودش چنين ياد كرده است: | ||
{{شعر}}{{ب|''هر آن كز نامه من شاد گردد''|2=''نبايد كاين برو چون بار گردد''}}{{ب|''نياز آرد بگويد از دل | {{شعر}}{{ب|''هر آن كز نامه من شاد گردد''|2=''نبايد كاين برو چون بار گردد''}}{{ب|''نياز آرد بگويد از دل پاک ''|2=''كه يا رب ميسرى بد بود ناپاک ''}}{{ب|''الهى رحم تو بيش از گناهش ''|2=''من او را آمدم پيشت بخواهش ''}}{{پایان شعر}} | ||
ميسرى «دانشنامه» را در سال 370ق به پايان برده و به چهل و شش سالگى خود اشاره كرده است. | ميسرى «دانشنامه» را در سال 370ق به پايان برده و به چهل و شش سالگى خود اشاره كرده است. | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۷: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[دانشنامه در علم پزشکی، کهن ترین مجموعه طبی بشعر فارسی]] | [[دانشنامه در علم پزشکی، کهن ترین مجموعه طبی بشعر فارسی]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۰
| نام | حکیم میسری |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 324ق |
| محل تولد | احتمالا خراسان |
| رحلت | زنده در 370ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | دانشنامه در علم پزشکی، کهن ترین مجموعه طبی بشعر فارسی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03155AUTHORCODE |
حکیم میسری (متولد 324ق- خراسان)، صاحب قدیمی‌ترین اثر منظوم در علم پزشکی به‌نام دانشنامه سراينده «دانشنامه»، به احتمال زياد كلمه میسری لقب او بوده است.
زندگی‌نامه
ميسرى در پايان كتاب در ذيل عنوان پند و نصيحت ميسرى حكيم، از خودش چنين ياد كرده است:
| هر آن كز نامه من شاد گردد | نبايد كاين برو چون بار گردد | |
| نياز آرد بگويد از دل پاک | كه يا رب ميسرى بد بود ناپاک | |
| الهى رحم تو بيش از گناهش | من او را آمدم پيشت بخواهش |
ميسرى «دانشنامه» را در سال 370ق به پايان برده و به چهل و شش سالگى خود اشاره كرده است.
ولادت وى در سال 324ق بوده است. در «دانشنامه» از زادگاه و يا اقامتگاه او ذكرى نشده است؛ همين قدر كه سرزمين خود را ايران ناميده و گفته است كه در صدد تأليف كتابى در علم پزشکى عملى بر مى‌آيد و در اين‌كه به زبان عربى يا فارسى تأليف كند، مردد مى‌شود و چون بيشتر همشهريانش فارسى زبان بوده‌اند، كتاب خود را به زبان فارسى درى مى‌سرايد تا از اثرش بهتر و بيشتر استفاده كنند.
او احتمالاً اهل خراسان است. او علت فارسی سراییدن اثرش را فارسی زبان بودن بیشتر هموطنانش بیان می‌کند.
وى علم پزشکى را در نزد استادان فن تحصيل كرده است، هر چند نام استاد يا استادان خود را نبرده، ولى اشاراتى دارد، گاهى به شنيده‌هاى خود تعبير مى‌كند و گاهى هم صراحتاً بيان مى‌كند كه مطلب را از استاد يا استادان ياد گرفته است