خسروپناه، عبدالحسین

عبدالحسین خسروپناه
نام کامل	عبدالحسین خسروپناه
ولادت	1345ش
محل تولد	دزفول، ایران
دین	مسلمان
مذهب	شیعه

عبدالحسین خسروپناه، (متولد 1345ش)، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، استاد فلسفهٔ پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.

تولد

ایشان در بهمن ماه 1345 شمسی مصادف با شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان در شهرستان دزفول، چشم به جهان طبیعت گشود.

تحصیل

دروس حوزوی را در كنار دروس متوسطه (رشته تجربي) در سال 1362 آغاز كرد و به مدت شش سال در سال 1368شمسی در مقطع سطح سوم حوزه علمیه فارغ‌ التحصيل شد.

وی، علاوه بر دروس متعارف حوزه علميه قم، كتاب‌های ديگر ادبى و فقهى و اصولى و فلسفی از جمله شرح نظام، شرح مطول، شرايع الاسلام، حلقات شهيد صدر، قوانين و فلسفتنا را در مدرسه‌های علمیه آیت الله معزی و آیت الله نبوی و آیت الله قاضی در شهرستان دزفول و نیز تابستان‌ها در حوزه‌های علمیه طزرجان یزد و قم فرا گرفت و از محضر استادان برجسته‌ حوزه‌های علمیه، همچون: آيات مكرم آقایان حاج شیخ محمدکاظم مدرسيان، حاج سید مجدالدین قاضى دزفولي، حاج شیخ مدرس افغانی، حاج شیخ قدرت الله وجدانی فخر، حاج شیخ کاظم تدين نژاد، حاج شیخ کاظم سبط الشیخ و حاج شیخ محسن اراکی بهره فراوان برد.

استاد خسروپناه در سال 1368 دروس خارج فقه و اصول را در حوزه علميه قم آغاز كرد و دوازده سال از محضر استادانی همچون حضرات آیات عظام: وحيد خراساني، فاضل لنكرانى، سبحانی، ناصر مکارم شیرازی در حوزة علميه قم، بهره برد. تحصیل دروس تخصصى كلام اسلامى را در كنار دروس خارج فقه و اصول در سال 1370 شمسی آغاز کرده و در سال 1374 در مقطع دكتراى كلام اسلامى با رتبه اول از مؤسسه امام صادق (عليه‌السلام) فارغ التحصيل شد و پايان نامه خود را با عنوان انتظارات بشر از دين به اتمام رساند.

تحصيل تفسیر قرآن و فلسفه و عرفان و بهره‌مندی از محضر استادانی همچون، آيت‌الله تدين‏نژاد، آيت‌الله حسن‏زاده آملي، آيت‌الله جوادى آملي، آيت‌الله مصباح يزدي، آيت‌الله سبحانى و آيت‌الله انصارى شيرازى، یکی ديگر از بخش‌های تحصيلی‌ استاد خسروپناه به شمار می‌آید كه از سال 1364شمسی تا سال 1385 ادامه داشته است.

مشاغل

ایشان از سال 1370 شمسی در كنار تحصيل به فعاليت پژوهشى فردی و جمعی اشتغال ورزيده و مدیریت‌های پژوهشی و اجرایی خُرد و کلان داشته است.

یکی از توفیقات الهی ایشان، زمینه تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی از سال 1362 شمسی در كنار تحصيل بوده است که تا كنون در مدارس علميه دزفول و قم و مؤسسه امام صادق و مؤسسه امام خميني و جامعه الزهراء به تدريس ادبيات، فقه، اصول، فلسفه و كلام اشتغال علمی داشته و نيز از سال 1365 در تربيت معلم دزفول و دانشگاه‌هاى شهيد چمران اهواز، شهيد بهشتى و علوم پزشکی شهید بهشتی، علامه طباطبايي، تربيت مدرس، دانشگاه تهران، دانشگاه علوم اسلامى رضوى مشهد، دانشگاه فردوسی مشهد و مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران به تدريس دروس فلسفى و كلامى پرداخته است و توانسته همه کتاب‌های متعارف حوزه علمیه، از جامع‌المقدمات تا کفایه و همچنین از بدایه الحکمه تا الشواهد الربوبیه و اسفار اربعه را در حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌های کشور تدریس کند.

استاد خسروپناه از سال 1374 تا کنون، در كنگره‏ها و همايش‏هاى علمى داخلي و بین‌المللی شركت کردند و مقالات پذیرفته شده خود را قرائت كند. وی در کشورهای عربستان، انگلستان، عراق، امارات، قطر، چین، روسیه، ترکیه، گرجستان، مالزی، پاکستان، هندوستان، لبنان، سوریه، اتریش، سوئیس، سوئد، اندونزی، قزاقستان، بوسنی و هرزگوین، ایتالیا و واتیکان، تانزانیا، کنیا و زنگبار سخنرانی‌های متعدد داشته‌اند.

اجازه اجتهاد

استاد خسروپناه از سال 1375 توسط آیت الله مدرسیان در دروس فقه و اصول اجازه اجتهاد و نقل حدیث گرفتند و از سال 1394 به رتبه استاد تمامی دست یافتند و اینک از استادان مشهور حوزه علمیه قم چندین اجازه اجتهاد و اجازه روایی دارند.

نظرات

نظریه‌ها و دیدگاه‌های اختصاصی استاد خسروپناه، عبارتند از: 1- نظریه فلسفه فلسفه اسلامی که در هیأت حمایت از کرسی های نظریه پردازی به عنوان نوآوری پذیرفته شد. 2- نظریه دیدبانی 3- نظریه حکمت خودی و تغییر موضوع فلسفه به وجود انضمامی انسان 4- رئالیسم شبکه‌ای و تئوری بداهت نظام‌مند کارآمد 5- الگوی حکمی- اجتهادی و روش شناسی حکمی- اجتهادی 6- نظریه فرایندی از مبانی تا نظام‌های عینی

مهمترین دغدغه‌های فکری و فلسفی و فقهی استاد خسروپناه در دو حوزه مشخص می‌شود: اول، جریان شناسی فکری ایران و جهان اسلام و دوم، اسلامی سازی علوم انسانی و به تبع آن، نظام سازی فقه اسلامی

آثار

1. اصطلاح نامه فلسفه؛
2. كلام جديد؛

جامعه مدنى و حاكميت مدنى؛ گفتمان مصلحت؛ انتظارات بشر از دين؛ جامعه علوى در نهج البلاغه؛ گستره شريعت؛ پلوراليزم دينى و سياسى؛ قلمرو دین؛ اخلاق در قرآن؛ آسیب شناسی جامعه دینی؛ جریانهای فکری ایران معاصر؛ شریعه شهود (درباره استاد سید جلال الدین آشتیانی و پاره‌ای از آراء حکمی او؛ فلسفه‌های مضاف؛ جریان شناسی فکری ایران معاصر؛ آسیب شناسی جامعه دینی؛ آسیب شناسی دین پژوهی معاصر: تحلیل دین شناسی شریعتی، بازرگان و سروش؛ نظام معرفت شناسی صدرایی، با همکاری حسن پناهی آزاد؛ مسائل جدید كلامی و فلسفه دین جلد؛ فقه در محک زمانه: نقدی بر مقاله “فقه در ترازو” اثر دکتر سروش؛ هستی شناسی معرفت، با همکاری حسن پناهی آزاد؛ جریان شناسی ضد فرهنگ‌ها؛ دین شناسی؛ روشنفکری و روشنفکران؛ فلسفه فلسفه اسلامی؛ علامه طباطبایی، فیلسوف علوم انسانی- اسلامی؛ اندیشه نامه علامه شعرانی؛ رویکرد استاد مطهری به علم و دین؛ دراسه تحلیلیه للمعرفه الدینیه عند سروش؛ انتظارات اعتدالی از دین؛ کلام نوین اسلامی؛ فلسفه علوم انسانی؛ شریعتی، دین و جامعه؛ اندیشه های حکمی و اجتهادی شهید آیت الله محمدباقر صدر؛ تحلیل معرفت؛ سالک فکرت، ارج نامه استاد دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی؛ تولید و تکوین علوم انسانی اسلامی؛ سروش، دین و نواندیشی؛ دین شناسی؛ علم دینی؛ پرستاری حکیمانه؛ درجست و جوی علوم انسانی اسلامی؛ انسان شناسی اسلامی؛ رئالیسم معرفتی؛ روش شناسی علوم اجتماعی؛ منظومه فکری امام خمینی(ره)؛ کثرت گرايى دينى؛ فلسفه امامت؛ سکولاریزم نقابدار؛ جریان شناسی تصوف؛ جریان شناسی فکری جهان اسلام.

منابع مقاله

پایگاه مؤسسه فرهنگی حکمت نوین اسلامی، به آدرس: http://khosropanah.ir