خلخالی، سید محمدکاظم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
    جز (جایگزینی متن - 'مخصوصا' به 'مخصوصاً')
    خط ۳۵: خط ۳۵:
    وى در سال 1270ق، در يكى از قراء خلخال متولد شد و مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول را در شهرستان رشت و قزوين به پايان برد و سپس عازم حوزه نجف اشرف گرديد. چند سالى از محضر آيت‌الله رشتى و [[آخوند خراسانى]] استفاده نمود و خود در زمره مجتهدين و مدرسين قرار گرفت.
    وى در سال 1270ق، در يكى از قراء خلخال متولد شد و مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول را در شهرستان رشت و قزوين به پايان برد و سپس عازم حوزه نجف اشرف گرديد. چند سالى از محضر آيت‌الله رشتى و [[آخوند خراسانى]] استفاده نمود و خود در زمره مجتهدين و مدرسين قرار گرفت.


    وى سال‌ها در استان گيلان و آذربايجان از مروجين بزرگ مذهب بود و در مسافرت‌ها، با اعلام بزرگ تهران، مخصوصا [[نوری، فضل‌الله|شيخ فضل‌الله نورى]] در تماس بود. بعد از زيارت خانه خدا بنا به دعوت اهالى تبريز و اصرار حاج ميرزا جواد تبريزى، ساكن در اين شهر گرديد و چند سالى به خدمات مذهبى و ارشاد شیعیان اشتغال داشت.
    وى سال‌ها در استان گيلان و آذربايجان از مروجين بزرگ مذهب بود و در مسافرت‌ها، با اعلام بزرگ تهران، مخصوصاً [[نوری، فضل‌الله|شيخ فضل‌الله نورى]] در تماس بود. بعد از زيارت خانه خدا بنا به دعوت اهالى تبريز و اصرار حاج ميرزا جواد تبريزى، ساكن در اين شهر گرديد و چند سالى به خدمات مذهبى و ارشاد شیعیان اشتغال داشت.


    ايشان به‌واسطه علاقه به عتبات و صميميتى كه با علامه يزدى داشت، اواخر عمر را تا سال 1336ق، ساكن نجف اشرف بود، چند سال در جمله آيات بزرگ و مدرسين علماى نجف به تدريس اشتغال داشت و سرانجام در سال مذكور، همان جا، وفات نمود.
    ايشان به‌واسطه علاقه به عتبات و صميميتى كه با علامه يزدى داشت، اواخر عمر را تا سال 1336ق، ساكن نجف اشرف بود، چند سال در جمله آيات بزرگ و مدرسين علماى نجف به تدريس اشتغال داشت و سرانجام در سال مذكور، همان جا، وفات نمود.

    نسخهٔ ‏۲ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۳۸

    خلخالی، محمدکاظم
    نام
    نام‎های دیگر
    نام پدر
    متولد
    محل تولد
    رحلت
    اساتید
    برخی آثار
    کد مؤلف

    سيد محمدكاظم خلخالى، فرزند سيد زين‌العابدين، يكى از اعلام بزرگ شيعه در قرن چهاردهم هجرى است.

    وى در سال 1270ق، در يكى از قراء خلخال متولد شد و مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول را در شهرستان رشت و قزوين به پايان برد و سپس عازم حوزه نجف اشرف گرديد. چند سالى از محضر آيت‌الله رشتى و آخوند خراسانى استفاده نمود و خود در زمره مجتهدين و مدرسين قرار گرفت.

    وى سال‌ها در استان گيلان و آذربايجان از مروجين بزرگ مذهب بود و در مسافرت‌ها، با اعلام بزرگ تهران، مخصوصاً شيخ فضل‌الله نورى در تماس بود. بعد از زيارت خانه خدا بنا به دعوت اهالى تبريز و اصرار حاج ميرزا جواد تبريزى، ساكن در اين شهر گرديد و چند سالى به خدمات مذهبى و ارشاد شیعیان اشتغال داشت.

    ايشان به‌واسطه علاقه به عتبات و صميميتى كه با علامه يزدى داشت، اواخر عمر را تا سال 1336ق، ساكن نجف اشرف بود، چند سال در جمله آيات بزرگ و مدرسين علماى نجف به تدريس اشتغال داشت و سرانجام در سال مذكور، همان جا، وفات نمود.

    يكى از آثار مهم ايشان عبارت است از: «فقه الإمامية، قسم الخيارات».

    خاندان ايشان همگان از ساداتى جليل‌القدر بودند. پدر و فرزندان او، همچنين برادرانش سيد محمد، سيد حسن، سيد حسين و سيد فاضل و اولاد و احفاد آن‌ها، از آيات معروف و حجج بزرگ اسلام بوده و هستند.

    منابع مقاله

    برگرفته از پايگاه اطلاع‌رسانى آيه‌هاى انتظار، دوشنبه 19 ارديبهشت 1390ش.


    وابسته‌ها

    فقه الامامیه، قسم الخیارات