خوانساری، ابوالفضل: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==')
    جز خوانساری، ابوالفضل» را محافظت کرد ([ویرایش=تنها مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=تنها مدیران] (بی‌پایان)))
     
    (۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class='wikiInfo'>
    <div class="wikiInfo">
    [[پرونده:NUR08031.jpg|بندانگشتی|خوانساری، ابوالفضل]]
    [[پرونده:NUR08031.jpg|بندانگشتی|خوانساری، ابوالفضل]]
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    |-
    |-
    ! نام!! data-type='authorName'|خوانساری، ابوالفضل
    ! نام!! data-type="authorName" |خوانساری، ابوالفضل
    |-
    |-
    |نام‎های دیگر  
    |نام‎های دیگر  
    |data-type='authorOtherNames'| آیت‌الله نجفی خوانساری
    | data-type="authorOtherNames" | آیت‌الله نجفی خوانساری


    نجفی خوانساری، ابوالفضل
    نجفی خوانساری، ابوالفضل
    خط ۱۳: خط ۱۳:
    |-
    |-
    |نام پدر  
    |نام پدر  
    |data-type='authorfatherName'|
    | data-type="authorfatherName" |احمد
    |-
    |-
    |متولد  
    |متولد  
    |data-type='authorbirthDate'|1296 ش
    | data-type="authorbirthDate" |1296 ش
    |-
    |-
    |محل تولد
    |محل تولد
    |data-type='authorBirthPlace'|
    | data-type="authorBirthPlace" |محلّه بیدآباد اصفهان
    |-
    |-
    |رحلت  
    |رحلت  
    |data-type='authorDeathDate'|1380 ش یا 1422 ق
    | data-type="authorDeathDate" |1380 ش یا 1422 ق
    |-
    |-
    |اساتید
    |اساتید
    |data-type='authorTeachers'|
    | data-type="authorTeachers" |[[قاضی تبریزی، سید علی|میرزا على‌آقا قاضى]]
     
    [[اصفهانی، ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]]
     
    [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاءالدّین عراقى]]
     
    [[نائینی، محمدحسین|شیخ محمدحسین غروى اصفهانى]]
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    |data-type='authorWritings'|[[الجوهر النضید في شرح فروع التقلید من کتاب العروة الوثقی]]  
    | data-type="authorWritings" |[[الجوهر النضید في شرح فروع التقلید من کتاب العروة الوثقی|الجوهر النضید فی شرح فروع التقلید من کتاب العروة الوثقی]]  
    |-class='articleCode'
    |- class="articleCode"
    |کد مؤلف  
    |کد مؤلف  
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE08031AUTHORCODE
    | data-type="authorCode" |AUTHORCODE08031AUTHORCODE
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    {{کاربردهای دیگر|خوانساری (ابهام زدایی)}}


    '''شيخ ابوالفضل نجفى خوانسارى''' در سال 1336ق (1296ش) در محلّه بيدآباد اصفهان متولد شد. پدرش شيخ احمد از عالمان بزرگ خوانسار و اصفهان عصر خود بود و ضمن تدريس علوم دينى، به ارشاد و هدايت مردم نيز مشغول بود.و ئ د
    '''ابوالفضل نجفى خوانسارى''' (1296-1380ش)،  امام جمعه سابق اراک، نماینده استان مرکزی در مجلس خبرگان رهبری (دوره دوم)، از اعضای جامعه مدرسین، استاد درس خارج
     
    ابوالفضل در يازده سالگى پس از فوت پدر در اصفهان تحت تكفّل جدّ مادرى‌اش، شيخ ابوتراب كلار دشتى مازندرانى قرار گرفت و پس از آن در حوزه علميّه اصفهان از استادان بزرگى همچون شيخ هبه‌اللّه هرندى، سيّد احمد مقدّس، ميرزا على‌آقا شيرازى، شيخ احمد فيّاض، شيخ محمدحسن نجف‌آبادى كسب فيض نمود. پس از آن در هيجده سالگى (1314ش) به نجف اشرف مهاجرت كرد. آن زمان دوران بالندگى و شكوفايى حوزه علميّه نجف بود. در حوزه علميّه نجف لحظه‌اى از كسب فيض از محضر اساتيد و بزرگان غفلت نورزيد و ضمن تحصيل، به تدريس نيز مى‌پرداخت. در مدّت بيش از شانزده سال اقامت در نجف اشرف از حوزه درسى اساتيد زيادى بهره برد؛ تعدادى از اين اساتيد و دروس تدريسى آن‌ها عبارت است از: ميرزا محمدباقر زنجانى ([[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|كفايه]])، شيخ صدرآباد كوبه‌اى (كتاب‌هاى منظومه سبزوارى و شوارق الالهام)، ميرزا على‌آقا قاضى (اخلاق و عرفان)، سيّد ابوالحسن اصفهانى (خارج فقه)، آقا ضياءالدّين عراقى (خارج اصول)، آيت‌اللّه [[خویی، ابوالقاسم|سيد ابوالقاسم خوئى]] (رسائل، مكاسب، [[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|كفايه]] و خارج فقه و اصول)، شيخ محمدحسين غروى اصفهانى (كمپانى) عارف نامى (خارج اصول و فقه).
     
    وى در طول مدّتى كه نجف اشرف سكونت داشت، بيش از بيست بار پياده به كربلاى معلّا سفر نمود. در طول اقامت در نجف موفّق به دريافت اجازاتى از عالمان اين حوزه شد كه عبارتند از:
     
    1- در 25 سالگى موفّق به دريافت اجازه اجتهاد و نقل روايت از رئيس حوزه علميّه وقت نجف، آيت‌اللّه سيّد ابوالحسن اصفهانى شد.
     
    2- اجازه اجتهاد از آقا ضياءالدّين عراقى
     
    3- اجازه روايتى از مرحوم [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شيخ آقابزرگ تهرانى]] بنا به پيشنهاد خود آن مرحوم
     
    4. اجازه از آيت‌اللّه سيّد عبدالهادى شيرازى.


    سرانجام پس از شانزده سال سكونت در حوزه‌علميّه نجف اشرف، بر اثر بيمارى به ناچار به ايران بازگشت و حدود يك سال در بيمارستان نياوران تهران بسترى گرديد. پس از بهبودى در سال 1371ق (1330ش) در حوزه‌علميّه قم رحل اقامت افكند و به تدريس اشتغال يافت. در زمان حيات آيت‌اللّه بروجردى نيز در حوزه بحث و تدريس ايشان شركت مى‌كرد.
    == ولادت ==
    در سال 1336ق (1296ش) در محلّه بیدآباد اصفهان متولد شد. پدرش شیخ احمد از عالمان بزرگ خوانسار و اصفهان عصر خود بود و ضمن تدریس علوم دینى، به ارشاد و هدایت مردم نیز مشغول بود.


    وى از نخستين كسانى بود كه به حمايت از امام و انقلاب اقدام نمود و از بنيان‌گذاران جامعه مدرّسين حوزه علميّه قم و اوّلين امضا كنندگان اطلاعيه اين جامعه عليه حكومت طاغوت بود. بعد از پيروزى انقلاب اسلامى، (تابستان 1358ش) به پيشنهاد شخصيّت‌هاى مختلف و درخواست اهالى متديّن استان مركزى و روحانیون آن خطّه و به امر [[خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام]] (ره) به عنوان نماينده امام در استان مركزى و امام جمعه اراك برگزيده شد و كارهاى عمرانى ارزشمندى را در اين ديار به سامان رسانيد كه از جمله ساختن مصلاى بيت‌المقدس اراك در طول مدت سيزده سال است.
    == تحصیلات ==
    ابوالفضل در یازده سالگى پس از فوت پدر در اصفهان تحت تکفّل جدّ مادرى‌اش، شیخ ابوتراب کلار دشتى مازندرانى قرار گرفت و پس از آن در حوزه علمیّه اصفهان از استادان بزرگى همچون شیخ هبه‌اللّه هرندى، سیّد احمد مقدّس، میرزا على‌آقا شیرازى، شیخ احمد فیّاض، شیخ محمدحسن نجف‌آبادى کسب فیض نمود. پس از آن در هیجده سالگى (1314ش) به نجف اشرف مهاجرت کرد. آن زمان دوران بالندگى و شکوفایى حوزه علمیّه نجف بود. در حوزه علمیّه نجف لحظه‌اى از کسب فیض از محضر اساتید و بزرگان غفلت نورزید و ضمن تحصیل، به تدریس نیز مى‌پرداخت. در مدّت بیش از شانزده سال اقامت در نجف اشرف از حوزه درسى اساتید زیادى بهره برد؛ تعدادى از این اساتید و دروس تدریسى آن‌ها عبارت است از: میرزا محمدباقر زنجانى ([[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|کفایه]])، شیخ صدرآباد کوبه‌اى (کتاب‌هاى منظومه سبزوارى و شوارق الالهام)، [[قاضی تبریزی، سید علی|میرزا على‌آقا قاضى]] (اخلاق و عرفان)، [[اصفهانی، ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] (خارج فقه)، [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاءالدّین عراقى]] (خارج اصول)، آیت‌اللّه [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خوئى]] (رسائل، مکاسب، [[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|کفایه]] و خارج فقه و اصول)، [[نائینی، محمدحسین|شیخ محمدحسین غروى اصفهانى]] (کمپانى) عارف نامى (خارج اصول و فقه).


    با توجّه به شرايط جسمى نامساعد، پس از سيزده سال اقامت در اراك، سرانجام در سال 1371ش بار ديگر به قم بازگشت و به تدريس فقه و اصول مشغول شد.
    وى در طول مدّتى که نجف اشرف سکونت داشت، بیش از بیست بار پیاده به کربلاى معلّا سفر نمود. در طول اقامت در نجف موفّق به دریافت اجازاتى از عالمان این حوزه شد که عبارتند از:


    ==تأليفات==
    # در 25 سالگى موفّق به دریافت اجازه اجتهاد و نقل روایت از رئیس حوزه علمیّه وقت نجف، [[اصفهانی، سید ابوالحسن|آیت‌اللّه سیّد ابوالحسن اصفهانى]] شد.
    # اجازه اجتهاد از [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاءالدّین عراقى]]
    # اجازه روایتى از مرحوم [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شیخ آقابزرگ تهرانى]] بنا به پیشنهاد خود آن مرحوم
    # اجازه از آیت‌اللّه سیّد عبدالهادى شیرازى.


    سرانجام پس از شانزده سال سکونت در حوزه‌علمیّه نجف اشرف، بر اثر بیمارى به ناچار به ایران بازگشت و حدود یک سال در بیمارستان نیاوران تهران بسترى گردید. پس از بهبودى در سال 1371ق (1330ش) در حوزه‌علمیّه قم رحل اقامت افکند و به تدریس اشتغال یافت. در زمان حیات [[بروجردی، سید حسین|آیت‌اللّه بروجردى]] نیز در حوزه بحث و تدریس ایشان شرکت مى‌کرد.


    1- حاشيه بر كفاية الاصول
    وى از نخستین کسانى بود که به حمایت از امام و انقلاب اقدام نمود و از بنیان‌گذاران جامعه مدرّسین حوزه علمیّه قم و اوّلین امضا کنندگان اطلاعیه این جامعه علیه حکومت طاغوت بود. بعد از پیروزى انقلاب اسلامى، (تابستان 1358ش) به پیشنهاد شخصیّت‌هاى مختلف و درخواست اهالى متدیّن استان مرکزى و روحانیون آن خطّه و به امر [[خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام]](ره) به عنوان نماینده امام در استان مرکزى و امام جمعه اراک برگزیده شد و کارهاى عمرانى ارزشمندى را در این دیار به سامان رسانید که از جمله ساختن مصلاى بیت‌المقدس اراک در طول مدت سیزده سال است.


    2- حاشيه بر عروة الوثقى
    با توجّه به شرایط جسمى نامساعد، پس از سیزده سال اقامت در اراک، سرانجام در سال 1371ش بار دیگر به قم بازگشت و به تدریس فقه و اصول مشغول شد.


    3- حاشيه بر مكاسب
    == وفات ==
    سرانجام آن عالم بزرگوار روز 26 رجب 1422ق. مصادف با مهرماه 1380ش در سن 86 سالگی چشم از جهان فروبست. پیکر پاکش روز 27 رجب پس از تشییع باشکوه و نماز [[بهجت، محمدتقی|آیت‌الله بهجت]]، در مسجد بالاسر حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها به خاک سپرده شد.


    4- الجوهر النّضيد فى شرح فروع التقليد
    ==آثار==


    5- قاعده فراغ و تجاوز و اصالة الصّحه
    # حاشیه بر کفایة الاصول
    # حاشیه بر عروة الوثقى
    # حاشیه بر مکاسب
    # الجوهر النّضید فى شرح فروع التقلید
    # قاعده فراغ و تجاوز و اصالة الصّحه


    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    1- مقدمه كتاب «الجوهر النضيد فى شرح فروع التقليد».
    # مقدمه کتاب «الجوهر النضید فى شرح فروع التقلید».
    # سایت جامعه خوانسار قدیم.


    2- سايت جامعه خوانسار قديم.
    {{جامعه مدرسین}}
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}


    ==وابسته‌ها==
    [[الجوهر النضید في شرح فروع التقلید من کتاب العروة الوثقی]]  
    [[الجوهر النضید في شرح فروع التقلید من کتاب العروة الوثقی]]  


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:اعضای مجلس خبرگان رهبری]]
    [[رده:اعضای جامعه مدرسین حوزه علمیه قم]]
    [[رده:امامان جمعه]]
    [[رده:درگذشتگان 1380‏]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۸

    خوانساری، ابوالفضل
    نام خوانساری، ابوالفضل
    نام‎های دیگر آیت‌الله نجفی خوانساری

    نجفی خوانساری، ابوالفضل

    نجفی، ابوالفضل بن احمد

    نام پدر احمد
    متولد 1296 ش
    محل تولد محلّه بیدآباد اصفهان
    رحلت 1380 ش یا 1422 ق
    اساتید میرزا على‌آقا قاضى

    سید ابوالحسن اصفهانى

    آقا ضیاءالدّین عراقى

    شیخ محمدحسین غروى اصفهانى

    برخی آثار الجوهر النضید فی شرح فروع التقلید من کتاب العروة الوثقی
    کد مؤلف AUTHORCODE08031AUTHORCODE

    ابوالفضل نجفى خوانسارى (1296-1380ش)،  امام جمعه سابق اراک، نماینده استان مرکزی در مجلس خبرگان رهبری (دوره دوم)، از اعضای جامعه مدرسین، استاد درس خارج

    ولادت

    در سال 1336ق (1296ش) در محلّه بیدآباد اصفهان متولد شد. پدرش شیخ احمد از عالمان بزرگ خوانسار و اصفهان عصر خود بود و ضمن تدریس علوم دینى، به ارشاد و هدایت مردم نیز مشغول بود.

    تحصیلات

    ابوالفضل در یازده سالگى پس از فوت پدر در اصفهان تحت تکفّل جدّ مادرى‌اش، شیخ ابوتراب کلار دشتى مازندرانى قرار گرفت و پس از آن در حوزه علمیّه اصفهان از استادان بزرگى همچون شیخ هبه‌اللّه هرندى، سیّد احمد مقدّس، میرزا على‌آقا شیرازى، شیخ احمد فیّاض، شیخ محمدحسن نجف‌آبادى کسب فیض نمود. پس از آن در هیجده سالگى (1314ش) به نجف اشرف مهاجرت کرد. آن زمان دوران بالندگى و شکوفایى حوزه علمیّه نجف بود. در حوزه علمیّه نجف لحظه‌اى از کسب فیض از محضر اساتید و بزرگان غفلت نورزید و ضمن تحصیل، به تدریس نیز مى‌پرداخت. در مدّت بیش از شانزده سال اقامت در نجف اشرف از حوزه درسى اساتید زیادى بهره برد؛ تعدادى از این اساتید و دروس تدریسى آن‌ها عبارت است از: میرزا محمدباقر زنجانى (کفایه)، شیخ صدرآباد کوبه‌اى (کتاب‌هاى منظومه سبزوارى و شوارق الالهام)، میرزا على‌آقا قاضى (اخلاق و عرفان)، سید ابوالحسن اصفهانى (خارج فقه)، آقا ضیاءالدّین عراقى (خارج اصول)، آیت‌اللّه سید ابوالقاسم خوئى (رسائل، مکاسب، کفایه و خارج فقه و اصول)، شیخ محمدحسین غروى اصفهانى (کمپانى) عارف نامى (خارج اصول و فقه).

    وى در طول مدّتى که نجف اشرف سکونت داشت، بیش از بیست بار پیاده به کربلاى معلّا سفر نمود. در طول اقامت در نجف موفّق به دریافت اجازاتى از عالمان این حوزه شد که عبارتند از:

    1. در 25 سالگى موفّق به دریافت اجازه اجتهاد و نقل روایت از رئیس حوزه علمیّه وقت نجف، آیت‌اللّه سیّد ابوالحسن اصفهانى شد.
    2. اجازه اجتهاد از آقا ضیاءالدّین عراقى
    3. اجازه روایتى از مرحوم شیخ آقابزرگ تهرانى بنا به پیشنهاد خود آن مرحوم
    4. اجازه از آیت‌اللّه سیّد عبدالهادى شیرازى.

    سرانجام پس از شانزده سال سکونت در حوزه‌علمیّه نجف اشرف، بر اثر بیمارى به ناچار به ایران بازگشت و حدود یک سال در بیمارستان نیاوران تهران بسترى گردید. پس از بهبودى در سال 1371ق (1330ش) در حوزه‌علمیّه قم رحل اقامت افکند و به تدریس اشتغال یافت. در زمان حیات آیت‌اللّه بروجردى نیز در حوزه بحث و تدریس ایشان شرکت مى‌کرد.

    وى از نخستین کسانى بود که به حمایت از امام و انقلاب اقدام نمود و از بنیان‌گذاران جامعه مدرّسین حوزه علمیّه قم و اوّلین امضا کنندگان اطلاعیه این جامعه علیه حکومت طاغوت بود. بعد از پیروزى انقلاب اسلامى، (تابستان 1358ش) به پیشنهاد شخصیّت‌هاى مختلف و درخواست اهالى متدیّن استان مرکزى و روحانیون آن خطّه و به امر حضرت امام(ره) به عنوان نماینده امام در استان مرکزى و امام جمعه اراک برگزیده شد و کارهاى عمرانى ارزشمندى را در این دیار به سامان رسانید که از جمله ساختن مصلاى بیت‌المقدس اراک در طول مدت سیزده سال است.

    با توجّه به شرایط جسمى نامساعد، پس از سیزده سال اقامت در اراک، سرانجام در سال 1371ش بار دیگر به قم بازگشت و به تدریس فقه و اصول مشغول شد.

    وفات

    سرانجام آن عالم بزرگوار روز 26 رجب 1422ق. مصادف با مهرماه 1380ش در سن 86 سالگی چشم از جهان فروبست. پیکر پاکش روز 27 رجب پس از تشییع باشکوه و نماز آیت‌الله بهجت، در مسجد بالاسر حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها به خاک سپرده شد.

    آثار

    1. حاشیه بر کفایة الاصول
    2. حاشیه بر عروة الوثقى
    3. حاشیه بر مکاسب
    4. الجوهر النّضید فى شرح فروع التقلید
    5. قاعده فراغ و تجاوز و اصالة الصّحه

    منابع مقاله

    1. مقدمه کتاب «الجوهر النضید فى شرح فروع التقلید».
    2. سایت جامعه خوانسار قدیم.

    وابسته‌ها