۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>') |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوانهای دیگر = | | عنوانهای دیگر = | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[انصاریان، حسین]] ( | [[انصاریان، حسین]] (نویسنده) | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
| سال نشر = 1388 ش | | سال نشر = 1388 ش | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE05454AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
ايشان عدم درمان جهل را مايه عذاب اخروى دانسته و در اين زمينه، به آياتى از سوره مبارکه تبارك اشاره كرده كه در آن، از اهل دوزخ در قيامت سؤال مىشود كه به چه سبب به عذاب الهى گرفتار گشتهايد و چه عاملى باعث گرفتار شدن شما در عذاب جهنم شده است؟ به نظر ايشان، جوابى كه اهل جهنم مىدهند، ريشه و مادر همه جوابهاست، زيرا آنها نمىگويند چون بىنماز بوديم، روزه ماه رمضان را خورديم، حج نرفتيم، با مال خودمان برخورد درستى نداشتيم و به مردم ستم كرديم، سبب شد كه ما به جهنم بياييم، بلكه مىگويند اگر زمانى كه در دنيا بوديم، اگر سخن حق را گوش كرده و انديشيده بوديم، و بررسى باطنى نسبت به خود و جهان داشتيم، امروز اهل آتش نبوديم<ref>همان، ص13- 14</ref> | ايشان عدم درمان جهل را مايه عذاب اخروى دانسته و در اين زمينه، به آياتى از سوره مبارکه تبارك اشاره كرده كه در آن، از اهل دوزخ در قيامت سؤال مىشود كه به چه سبب به عذاب الهى گرفتار گشتهايد و چه عاملى باعث گرفتار شدن شما در عذاب جهنم شده است؟ به نظر ايشان، جوابى كه اهل جهنم مىدهند، ريشه و مادر همه جوابهاست، زيرا آنها نمىگويند چون بىنماز بوديم، روزه ماه رمضان را خورديم، حج نرفتيم، با مال خودمان برخورد درستى نداشتيم و به مردم ستم كرديم، سبب شد كه ما به جهنم بياييم، بلكه مىگويند اگر زمانى كه در دنيا بوديم، اگر سخن حق را گوش كرده و انديشيده بوديم، و بررسى باطنى نسبت به خود و جهان داشتيم، امروز اهل آتش نبوديم<ref>همان، ص13- 14</ref> | ||
در اين فصل، با اهميت نماز نزد انبياء و اهلبيت(ع) نيز اشاره شده است. | در اين فصل، با اهميت نماز نزد انبياء و اهلبيت(ع) نيز اشاره شده است. نویسنده معتقد است آنقدر انبياء به نماز اهميت مىدادند كه خداوند وقتى در قرآن مجيد مىخواهد آنها را معرفى كند، آنها را با يكى از اوصاف بارز كه صفت بهپا داشتن نماز از سوى آنان است، معرفى مىكند و در روايات نيز تعابير زيبايى در اين زمينه آمده است از جمله آنكه: اهلبيت(ع) خود حقيقت نمازند<ref>همان، ص17</ref> | ||
سرّ دعوت اهلبيت(ع) به نماز از سوى پيامبر(ص)؛ كناره گرفتن [[امام على(ع)|اميرمؤمنان(ع)]] براى گزاردن نماز در اوج جنگ و تباه كردن نماز از طرف نسلهاى بعد از نوح(ع) از جمله عناوين مطرح شده در اين فصل مىباشد<ref>همان، ص18- 32</ref> | سرّ دعوت اهلبيت(ع) به نماز از سوى پيامبر(ص)؛ كناره گرفتن [[امام على(ع)|اميرمؤمنان(ع)]] براى گزاردن نماز در اوج جنگ و تباه كردن نماز از طرف نسلهاى بعد از نوح(ع) از جمله عناوين مطرح شده در اين فصل مىباشد<ref>همان، ص18- 32</ref> | ||
در فصل دوم، به اين امر پرداخته شده است كه درمان با قرآن، نيازمند تخصص مىباشد. | در فصل دوم، به اين امر پرداخته شده است كه درمان با قرآن، نيازمند تخصص مىباشد. نویسنده در اين فصل، به اين نكته اشاره دارند كه بسيارى از مسائل، براى انسان مجهول بوده و كسى هم جز خداوند، انبياء(ع) و امامان(ع)، نمىتواند آن مسائل را براى انسان روشن كند. به نظر ايشان، قبول خيلى از مسائل براى انسان، باطناً مشكل مىباشد اما روشنگرىهاى خداوند، مشكل قبول را براى انسان آسان مىكند. وى معتقد است روشنگرىهاى خداوند در قرآن مجيد، نسبت به مسائلى است كه براى انسان مجهول بوده يا قبول نمودنش براى انسان مشكل است؛ البته در قرآن مجيد، انسانها بايد با تخصص به كتاب خدا مراجعه كنند و از اين روشنگرىها استفاده نمايند<ref>همان، ص37- 38</ref> | ||
از جمله عناوين اين فصل عبارتند است: لزوم مراجعه به اهل ذكر از نظر قرآن؛ لزوم مراجعه به افراد آشنا به روايات در زمان عدم دسترسى به اهلبيت؛ اهميت مجالس روشنگرى خدا از طريق اهلبيت(ع) و عارفان به رواياتشان<ref>همان، ص 38-58</ref> | از جمله عناوين اين فصل عبارتند است: لزوم مراجعه به اهل ذكر از نظر قرآن؛ لزوم مراجعه به افراد آشنا به روايات در زمان عدم دسترسى به اهلبيت؛ اهميت مجالس روشنگرى خدا از طريق اهلبيت(ع) و عارفان به رواياتشان<ref>همان، ص 38-58</ref> |
ویرایش