دروس البلاغة مع شرحه شموس البراعة: تفاوت میان نسخه‌ها

این اثر در سه محور فن بلاغت شکل گرفته است. در علوم بلاغی، سخن از جملهٔ فنون ادبی و شاخه‌های سه‌گانهٔ معانی، بیان و بدیع است. علم‌ معانی‌ از بلاغت‌، دانشی است که در آن، حالاتی از واژه‌های عربی شناخته می‌شود که این واژه‌ها توسط این حالات با مقتضای حال مطابقت می‌کنند. آنگاه، هر جمله‌ با اختلاف آن احوال، صورت‌های گوناگونی می‌یابد.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 28</ref>بیان‌ دانشی‌ است‌ که‌ از آوردن‌ یک‌ معنی‌ با اسلوب‌های‌ گوناگون‌ بحث‌ می‌کند. از این‌رو، در این علم به تشبیه، مجاز و کنایه پرداخته می‌شود. <ref>ر.ک: همان، ص 141</ref>و بدیع‌ علمی‌ است‌ که‌ به‌ واسطه آن،‌ ویژگی‌هایی‌ که‌ به مقتضای حال بر زیبایی‌ و ظرافت‌ کلام‌ می‌افزاید، شناخته‌ می‌شود.<ref>ر.ک: همان، ص 183</ref>

فهرست محتوا در آغاز کتاب آمده است