درّ مكنون (شبهۀ معترضين): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (+ ناو) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =01219 | ||
| کتابخوان همراه نور =01219 | | کتابخوان همراه نور =01219 | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
او قائل است، اگر عصمت ثابت شد، هر كارى كه به ظاهر منافى آن باشد، حتما مصلحتى دارد. در جواب دوم كه به صورت اجمالى و تفصيلى مطرح مى‌كند، علت تقيه كردن [[علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول|امیرالمؤمنین(ع)]] و تقيه نكردن امام حسين(ع) را توضيح مى‌دهد. | او قائل است، اگر عصمت ثابت شد، هر كارى كه به ظاهر منافى آن باشد، حتما مصلحتى دارد. در جواب دوم كه به صورت اجمالى و تفصيلى مطرح مى‌كند، علت تقيه كردن [[علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول|امیرالمؤمنین(ع)]] و تقيه نكردن امام حسين(ع) را توضيح مى‌دهد. | ||
{{امام علی علیه‌السلام}} | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۹: | ||
[[رده:کلام و عقاید]] | [[رده:کلام و عقاید]] | ||
[[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]] | [[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]] | ||
[[رده: | [[رده:امام علی(ع)]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۴۲
| رسائل فارسی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | لاهیجی، حسن بن عبدالرزاق (نویسنده) صدرایی خویی، علی (مصحح) |
| ناشر | مرکز فرهنگی نشر قبله |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1375 ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | اخلاق اسلامی - قرن 11ق.
فقه جعفری - قرن 11ق. کلام شیعه امامیه - قرن 11ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 211 /ل2ر5 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
درّ مكنون يا شبهۀ معترضين تألیف ميرزا حسن لاهيجى یکی از شش رساله فارسی با نام رسائل فارسی به چاپ رسیده است.
این کتاب رساله‌اى است در ردّ آراء اهل سنت و ايراد آنها بر شيعه كه قائلند تقاعد حضرت امیرالمؤمنین(ع) از حرب خلفاى ثلاثه، براى تقيه بود و اينكه اگر تقيه حق است، چرا امام حسين(ع) تقيه ننمودند.
ساختار كتاب: مؤلف در اين رساله به دو گونه مبنايى و بنايى ايرادات اهل سنت را پاسخ مى‌دهد.
او قائل است، اگر عصمت ثابت شد، هر كارى كه به ظاهر منافى آن باشد، حتما مصلحتى دارد. در جواب دوم كه به صورت اجمالى و تفصيلى مطرح مى‌كند، علت تقيه كردن امیرالمؤمنین(ع) و تقيه نكردن امام حسين(ع) را توضيح مى‌دهد.