دعویدار قمی، محمد بن سعد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
|وبگاه رسمی = | |وبگاه رسمی = | ||
|امضا = | |امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE33919AUTHORCODE | |||
}} | }} | ||
'''رکن‌الدین محمد بن سعد بن هبةالله بن دعویدار قمی''' (حدود 540-607 | '''رکن‌الدین محمد بن سعد بن هبةالله بن دعویدار قمی''' (حدود 540-607/ 610ق)، ملک الشعراء، قاضی، متخلص به داعی، شاعر ذواللسانین سده ششم و اوائل سده هفتم هجری که به دو زبان عربی و پارسی استادانه شعر سروده است. | ||
== خاندان == | == خاندان == | ||
او | رجال خاندان او به زهد و دانش معروف و در شهر قم متصدی منصب قضاوت بوده‌اند.<ref>ر.ک: محدث، علی، ص5</ref> | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
رکن‌الدین در حدود | رکن‌الدین در حدود سال 540 در قم متولد شد.<ref>ر.ک: زینی‌وند، تورج؛ قلندرلکی سلطانی، لیلا، ص136</ref> | ||
== فعالیت‌ها == | == فعالیت‌ها == | ||
در | او در قم پرورش یافته و در همان جا منصب قضاوت را عهده‌دار بوده و شاعری را آغاز کرده و زبان به مدح بزرگان شیعه و حکام و پادشاهان قم و ری و مازندران گشوده است.<ref>ر.ک: محدث، علی، ص5</ref> | ||
این فقیه و دانشمند فرزانه شیعی، در بیشتر سروده‌هایش، تحت تأثیر فرهنگ و شعر عربی قرار گرفته است. | این فقیه و دانشمند فرزانه شیعی، در بیشتر سروده‌هایش، تحت تأثیر فرهنگ و شعر عربی قرار گرفته است. | ||
در | وی سرانجام در تبریز ساکن شده و به مدح بزرگان آن مرز و بوم پراخته است.<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
او | او بنا بر قرائنی تا سال 614ق زنده و با خاقانی و فلکی شروانی و کمال‌الدین اسماعیل و اثیرالدین اومانی و عده‌ای دیگر از شعرا معاصر بوده و با برخی از آنها مکاتبه و دوستی داشته است.<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
== وفات == | |||
رکن‌الدین در حدود سال 607 یا 610ق وفات یافت.<ref>ر.ک: زینی‌وند، تورج؛ قلندرلکی سلطانی، لیلا، ص136</ref> | |||
== آثار == | == آثار == | ||
وی را تألیفات ارزشمندی بوده که از میان آنها می‌توان به دیوانش اشاره نمود که | وی را تألیفات ارزشمندی بوده که از میان آنها می‌توان به دیوانش اشاره نمود که آکنده از اشعار فارسی و عربی است. این شاعر ذواللسانین، چنان در سرودن اشعار عربی تواناست که بخش عظیمی از دیوانش، به قصاید عربی وی اختصاص دارد.<ref>ر.ک: همان، ص35</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۲: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
#محدث، علی، مقدمه بر دیوان رکن‌الدین دعویدار قمی، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، 1365 | #محدث، علی، مقدمه بر دیوان رکن‌الدین دعویدار قمی، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، 1365. | ||
#[[:noormags:720305| | #[[:noormags:720305|زینی‌وند، تورج؛ قلندر لکی سلطانی، لیلا، «بازتاب فرهنگ و شعر عربی در دیوان رکن‌الدین دعویدار قمی شاعر ذواللسانین (دهه‌های پایانی سده شش و آغازین سده هفت 9)»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله ادبیات تطبیقی زمستان 1389- شماره 3، رتبه علمی - پژوهشی (وزارت علوم)/ISC (22 صفحه - از 135 تا 156)]] | ||
{{شعر و شاعری}} | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[دیوان رکن‌الدین دعویدار قمی]] | |||
| خط ۸۱: | خط ۸۶: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]] | [[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده مرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]] | ||
[[رده:مقالات کامل تیرماه باقی زاده]] | [[رده:مقالات کامل تیرماه باقی زاده]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۴
| دعویدار قمی، محمد بن سعد | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | رکن‌الدین محمد بن سعد بن هبةالله بن دعویدار قمی |
| تخلص | داعی |
| ولادت | حدود 540ق |
| محل تولد | قم |
| رحلت | 607 یا 610ق |
رکن‌الدین محمد بن سعد بن هبةالله بن دعویدار قمی (حدود 540-607/ 610ق)، ملک الشعراء، قاضی، متخلص به داعی، شاعر ذواللسانین سده ششم و اوائل سده هفتم هجری که به دو زبان عربی و پارسی استادانه شعر سروده است.
خاندان
رجال خاندان او به زهد و دانش معروف و در شهر قم متصدی منصب قضاوت بوده‌اند.[۱]
ولادت
رکن‌الدین در حدود سال 540 در قم متولد شد.[۲]
فعالیت‌ها
او در قم پرورش یافته و در همان جا منصب قضاوت را عهده‌دار بوده و شاعری را آغاز کرده و زبان به مدح بزرگان شیعه و حکام و پادشاهان قم و ری و مازندران گشوده است.[۳]
این فقیه و دانشمند فرزانه شیعی، در بیشتر سروده‌هایش، تحت تأثیر فرهنگ و شعر عربی قرار گرفته است.
وی سرانجام در تبریز ساکن شده و به مدح بزرگان آن مرز و بوم پراخته است.[۴]
او بنا بر قرائنی تا سال 614ق زنده و با خاقانی و فلکی شروانی و کمال‌الدین اسماعیل و اثیرالدین اومانی و عده‌ای دیگر از شعرا معاصر بوده و با برخی از آنها مکاتبه و دوستی داشته است.[۵]
وفات
رکن‌الدین در حدود سال 607 یا 610ق وفات یافت.[۶]
آثار
وی را تألیفات ارزشمندی بوده که از میان آنها می‌توان به دیوانش اشاره نمود که آکنده از اشعار فارسی و عربی است. این شاعر ذواللسانین، چنان در سرودن اشعار عربی تواناست که بخش عظیمی از دیوانش، به قصاید عربی وی اختصاص دارد.[۷]
پانویس
منابع مقاله
- محدث، علی، مقدمه بر دیوان رکن‌الدین دعویدار قمی، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، 1365.
- زینی‌وند، تورج؛ قلندر لکی سلطانی، لیلا، «بازتاب فرهنگ و شعر عربی در دیوان رکن‌الدین دعویدار قمی شاعر ذواللسانین (دهه‌های پایانی سده شش و آغازین سده هفت 9)»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله ادبیات تطبیقی زمستان 1389- شماره 3، رتبه علمی - پژوهشی (وزارت علوم)/ISC (22 صفحه - از 135 تا 156)