دیوان اشعار ملا علی‌آقا مولانا: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR28381J1.jpg | عنوان = دیوان اشعار ملا علی آقا مولانا | ع...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۳۴: خط ۳۴:
    اشعار مولانا مشتمل بر مثنویات، قصاید و رباعیات عرفانی است. مولانا اوایل به عنوان مضطر و بعد به عنوان مقصود و گاهی مقصودعلی تخلص می‌کرده است. قسمتی از اشعار عرفانی را اوایل با تخلص مضطر سروده، نظیر نسب‌نامه سلاسل صوفیه که بسیار مطول است و یا مناظرات عرفانی که با امام جمعه داشته است، و به سال‌های اولیه دوران تصوف مرحوم مولانا مربوط است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص20، متن کتاب، ص160</ref>‏   
    اشعار مولانا مشتمل بر مثنویات، قصاید و رباعیات عرفانی است. مولانا اوایل به عنوان مضطر و بعد به عنوان مقصود و گاهی مقصودعلی تخلص می‌کرده است. قسمتی از اشعار عرفانی را اوایل با تخلص مضطر سروده، نظیر نسب‌نامه سلاسل صوفیه که بسیار مطول است و یا مناظرات عرفانی که با امام جمعه داشته است، و به سال‌های اولیه دوران تصوف مرحوم مولانا مربوط است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص20، متن کتاب، ص160</ref>‏   
       
       
    او در بسیاری از اشعار به تبیین افکار و اعتقادات صوفیه پرداخته است:  
    او در بسیاری از اشعار به تبیین افکار و اعتقادات صوفیه پرداخته است:  
    '''صوفیان مصداق اضدادند و جان*** ساری اندر جسم و جان خاکیان'''
     
    '''صوفیان مصداق اضدادند و جان*** ساری اندر جسم و جان خاکیان'''  
     
    '''گه نفیر فقرُ فخری می‌زنند*** گه صفیر شرح صدری می‌زنند'''.<ref>ر.ک: همان، ص122</ref>‏   
    '''گه نفیر فقرُ فخری می‌زنند*** گه صفیر شرح صدری می‌زنند'''.<ref>ر.ک: همان، ص122</ref>‏   


    مولانا با وجود تنگدستی و ضیق معیشت، برای امرار معاش و کسب مال، نسبت به ارباب مال و جاه مطلقا بی‌اعتنا بوده و مدح انبیاء و به‌خصوص حضرت صاحب الامر اغلب سروده‌هایش را دربر می‌گیرد.<ref>ر.ک: مقدمه، ص21</ref>‏ وی در طرق مختلف صوفیه سلوک کرده و آخرین مرحله سلوکش منتهی به طریقه‌ای خاص برای ارتباط با حضرت بقیة الله می‌شود.<ref>ر.ک: همان، ص13</ref>‏  او در استکانت و خضوع در پیشگاه مهدی موعود(عج) مثنوی زیبایی سروده که با این ابیات آغاز می‌شود:  
    مولانا با وجود تنگدستی و ضیق معیشت، برای امرار معاش و کسب مال، نسبت به ارباب مال و جاه مطلقا بی‌اعتنا بوده و مدح انبیاء و به‌خصوص حضرت صاحب الامر اغلب سروده‌هایش را دربر می‌گیرد.<ref>ر.ک: مقدمه، ص21</ref>‏ وی در طرق مختلف صوفیه سلوک کرده و آخرین مرحله سلوکش منتهی به طریقه‌ای خاص برای ارتباط با حضرت بقیة الله می‌شود.<ref>ر.ک: همان، ص13</ref>‏  او در استکانت و خضوع در پیشگاه مهدی موعود(عج) مثنوی زیبایی سروده که با این ابیات آغاز می‌شود:  
    '''صاحب الامر ای شه صاحب کلاه***بر جنابت جمع اوصاف اله'''
     
    '''صاحب الامر ای شه صاحب کلاه***بر جنابت جمع اوصاف اله'''
     
    '''تو شهی شاهان گدای کوی تو***نور مهر و مه ز نور روی تو'''.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص27</ref>‏   
    '''تو شهی شاهان گدای کوی تو***نور مهر و مه ز نور روی تو'''.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص27</ref>‏   


    ==پانویس==
    ==پانویس==
    <references/>
    <references />
    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==

    نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۸

    دیوان اشعار ملا علی آقا مولانا
    دیوان اشعار ملا علی‌آقا مولانا
    پدیدآورانمولانا، علی بن مؤمن (نویسنده) مولانا، مرتضی (مصحح)
    عنوان‌های دیگرذخیرة السالکین
    ناشرپایا
    مکان نشرايران - تهران
    سال نشر1383ش.
    چاپاول
    شابک964-6748-44-9
    موضوعشعر فارسي - قرن 13ق.
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‎‏/‎‏م‎‏8‎‏د‎‏9 / 7419 PIR


    دیوان اشعار ملاعلی آقا مولانا یا «ذخیرة السالکین» مشتمل بر اشعار صوفی سالک آخوند ملاعلی آقا (درگذشته 1344ق) ملقب به مولاناست. این اثر با مقدمه و تصحیح مرتضی مولانا منتشر شده است.

    اشعار مولانا مشتمل بر مثنویات، قصاید و رباعیات عرفانی است. مولانا اوایل به عنوان مضطر و بعد به عنوان مقصود و گاهی مقصودعلی تخلص می‌کرده است. قسمتی از اشعار عرفانی را اوایل با تخلص مضطر سروده، نظیر نسب‌نامه سلاسل صوفیه که بسیار مطول است و یا مناظرات عرفانی که با امام جمعه داشته است، و به سال‌های اولیه دوران تصوف مرحوم مولانا مربوط است.[۱]

    او در بسیاری از اشعار به تبیین افکار و اعتقادات صوفیه پرداخته است:

    صوفیان مصداق اضدادند و جان*** ساری اندر جسم و جان خاکیان

    گه نفیر فقرُ فخری می‌زنند*** گه صفیر شرح صدری می‌زنند.[۲]

    مولانا با وجود تنگدستی و ضیق معیشت، برای امرار معاش و کسب مال، نسبت به ارباب مال و جاه مطلقا بی‌اعتنا بوده و مدح انبیاء و به‌خصوص حضرت صاحب الامر اغلب سروده‌هایش را دربر می‌گیرد.[۳]‏ وی در طرق مختلف صوفیه سلوک کرده و آخرین مرحله سلوکش منتهی به طریقه‌ای خاص برای ارتباط با حضرت بقیة الله می‌شود.[۴]‏ او در استکانت و خضوع در پیشگاه مهدی موعود(عج) مثنوی زیبایی سروده که با این ابیات آغاز می‌شود:

    صاحب الامر ای شه صاحب کلاه***بر جنابت جمع اوصاف اله

    تو شهی شاهان گدای کوی تو***نور مهر و مه ز نور روی تو.[۵]

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، ص20، متن کتاب، ص160
    2. ر.ک: همان، ص122
    3. ر.ک: مقدمه، ص21
    4. ر.ک: همان، ص13
    5. ر.ک: متن کتاب، ص27

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها