دیوان ملا محمدرفیع واعظ قزوینی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    برچسب: برگردانده‌شده
    جز (جایگزینی متن - 'واع‍ظ ق‍زوی‍ن‍ی‌، م‍ح‍م‍د رف‍ی‍ع‌' به 'واع‍ظ ق‍زوی‍ن‍ی‌، م‍ح‍م‍درف‍ی‍ع‌')
     
    (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۵: خط ۵:
    | پدیدآورندگان
    | پدیدآورندگان
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[واع‍ظ ق‍زوی‍ن‍ی‌، م‍ح‍م‍د رف‍ی‍ع‌]] (نويسنده)
    [[واع‍ظ ق‍زوی‍ن‍ی‌، م‍ح‍م‍درف‍ی‍ع‌]] (نويسنده)
    [[سادات ناصری، سید حسن]] (مصحح)
    [[سادات ناصری، سید حسن]] (مصحح)
    [[سادات ناصری، سید حسن]] ( مقدمه نويس)
    [[سادات ناصری، سید حسن]] (مقدمه‌نويس)
    |زبان
    |زبان
    | زبان = فارسی
    | زبان = فارسی
    خط ۲۶: خط ۲۶:
    | پیش از =  
    | پیش از =  
    }}
    }}
    '''دیوان ملا محمدرفیع واعظ قزوینی'''، مشتمل بر اشعار شاعر نامدار سده یازدهم هجری (1027-1089ق)، [[واع‍ظ ق‍زوی‍ن‍ی‌، م‍ح‍م‍د رف‍ی‍ع‌|واعظ قزوینی]] است که با تصحیح و مقدمه [[سادات ناصری، سید حسن|سید حسن سادات ناصری]] منتشر شده است.
    '''دیوان ملا محمدرفیع واعظ قزوینی'''، مشتمل بر اشعار شاعر نامدار سده یازدهم هجری (1027-1089ق)، [[واع‍ظ ق‍زوی‍ن‍ی‌، م‍ح‍م‍درف‍ی‍ع‌|واعظ قزوینی]] است که با تصحیح و مقدمه [[سادات ناصری، سید حسن|سید حسن سادات ناصری]] منتشر شده است.


    آن‌گونه که در مقدمه کتاب آمده، مصحح در تصحیح دیوان حاضر به دست‌نویس‌های فراوانی مراجعه کرده است و اشتباهات و نواقص را اصلاح کرده و در پانوشت آنها را تذکر داده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص15</ref>.‏
    آن‌گونه که در مقدمه کتاب آمده، مصحح در تصحیح دیوان حاضر به دست‌نویس‌های فراوانی مراجعه کرده است و اشتباهات و نواقص را اصلاح کرده و در پانوشت آنها را تذکر داده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص15</ref>.‏
    خط ۶۳: خط ۶۳:
    [[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
    [[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]]{{جعبه اطلاعات کتاب
    | تصویر =NUR104816J1.jpg
    | عنوان = دیوان ملا محمد رفیع واعظ قزوینی
    | عنوان‌های دیگر = شاعر نامدار سده یازدهم هجری
    | پدیدآورندگان
    | پدیدآوران =
    [[واع‍ظ ق‍زوی‍ن‍ی‌، م‍ح‍م‍د رف‍ی‍ع‌]] (نويسنده)
    [[سادات ناصری، حسن ]] (مصحح)
    [[سادات ناصری، حسن]] ( مقدمه نويس)
    |زبان
    | زبان = فارسی
    | کد کنگره =   
    | موضوع =شعر فارسی - قرن 11ق.
    |ناشر
    | ناشر =
    | مکان نشر =
    | سال نشر = 1359ش
    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE104816AUTOMATIONCODE
    | چاپ = 1
    | شابک =
    | تعداد جلد = 1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور = 104816
    | کتابخوان همراه نور = 104816
    | کد پدیدآور = 52317
    | پس از =
    | پیش از =
    }}
    '''دیوان ملا محمدرفیع واعظ قزوینی'''، مشتمل بر اشعار شاعر نامدار سده یازدهم هجری (1027-1089ق)، واعظ قزوینی است که با تصحیح و مقدمه سید حسن سادات ناصری منتشر شده است.
    آن‌گونه که در مقدمه کتاب آمده، مصحح در تصحیح دیوان حاضر به دست‌نویس‌های فراوانی مراجعه کرده است و اشتباهات و نواقص را اصلاح کرده و در پانوشت آنها را تذکر داده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص15</ref>.‏
    دیوان واعظ با این ابیات زیبا در ذکر نام خداوند آغاز شده است:
    {{شعر}}
    * {{ب|'' ای نام دلگشای تو عنوان کارها ''|2='' خاک در تو، آب رخ اعتبارها ''}}
    * {{ب|'' خورشید و مه، دو قطره ز باران فیض تو ''|2='' مدّی ز جنبش قلمت روزگارها ''}}
    {{پایان شعر}}<ref>ر.ک: متن کتاب، ص1</ref>‏.
    واعظ را از دانشمندان و خطبای بنام و از نویسندگان و شعرای مشهور سده یازدهم هجری باید شمرد. وی از علوم بیانی، عروض و معانی و بیان و بدیع بااطلاع بوده و اصطلاحات موسیقی را در سخن خود به‌کار داشته است. از دیوان او بعضی اطلاعات مربوط به جغرافیای اقتصادی و اجتماعیات می‌توان یافت و همچنین به امور مربوط به آموزش‌وپرورش عصر و زمان خود توجه داشته است و دیوانش خالی از مصطلحات و واژه‌های ورزشی و مکتب‌داری نیست. وی باآنکه عزلت‌جویی و گمنامی را دوست می‌داشت و ستایشگر گوشه‌نشینی بود و از سر وجد می‌سرود:
    {{شعر}}
    * {{ب|'' فیض گمنامی‌ام این بس که ز خلوتگه فقر ''|2='' شغل دنیا نتوانست مرا پیدا کرد ''}}
    * {{ب|'' گمنام بس‌‌که همچو وفا در زمانه‌ام ''|2='' کس جز شکست راه نیابد به خانه‌ام''}}
    {{پایان شعر}}<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص60-57</ref>‏،
    با این وصف وی به موجب فراهم داشتن کمالات صوری و معنوی و به‌اقتضای پیشه خود، واعظی و شاعری، مردی نام‌‌آور شده است، اما خود شهرتش را از ارادت به اولاد علی(ع) می‌داند:
    {{شعر}}
    * {{ب|'' گرفت صیت سخن گر تو را جهان، واعظ ''|2='' ز فیض مدحت اولاد بوتراب گرفت ''}}
    {{پایان شعر}}.<ref>ر.ک: همان، ص60</ref>‏.
    بخش عمده دیوان اشعار او را غزلیات پوشش داده و تا صفحه 415 ادامه یافته است. پس از آن ابیات پراکنده، قصاید، رباعیات، تواریخ، مثنویات و تعلیقات اشعار واعظ ذکر شده است.
    ==پانویس ==
    <references/>
    ==منابع مقاله==
    مقدمه و متن کتاب.
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۴۵

    دیوان ملا محمد رفیع واعظ قزوینی
    دیوان ملا محمدرفیع واعظ قزوینی
    پدیدآورانواع‍ظ ق‍زوی‍ن‍ی‌، م‍ح‍م‍درف‍ی‍ع‌ (نويسنده)

    سادات ناصری، سید حسن (مصحح)

    سادات ناصری، سید حسن (مقدمه‌نويس)
    عنوان‌های دیگرشاعر نامدار سده یازدهم هجری
    سال نشر1359ش
    چاپ1
    موضوعشعر فارسی - قرن 11ق.
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    PIR۶۵۸۵/د۹م
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    دیوان ملا محمدرفیع واعظ قزوینی، مشتمل بر اشعار شاعر نامدار سده یازدهم هجری (1027-1089ق)، واعظ قزوینی است که با تصحیح و مقدمه سید حسن سادات ناصری منتشر شده است.

    آن‌گونه که در مقدمه کتاب آمده، مصحح در تصحیح دیوان حاضر به دست‌نویس‌های فراوانی مراجعه کرده است و اشتباهات و نواقص را اصلاح کرده و در پانوشت آنها را تذکر داده است[۱].‏

    دیوان واعظ با این ابیات زیبا در ذکر نام خداوند آغاز شده است:

  • ای نام دلگشای تو عنوان کارها خاک در تو، آب رخ اعتبارها
    خورشید و مه، دو قطره ز باران فیض تو مدّی ز جنبش قلمت روزگارها [۲]

    واعظ را از دانشمندان و خطبای بنام و از نویسندگان و شعرای مشهور سده یازدهم هجری باید شمرد. وی از علوم بیانی، عروض و معانی و بیان و بدیع بااطلاع بوده و اصطلاحات موسیقی را در سخن خود به‌کار داشته است. از دیوان او بعضی اطلاعات مربوط به جغرافیای اقتصادی و اجتماعیات می‌توان یافت و همچنین به امور مربوط به آموزش‌وپرورش عصر و زمان خود توجه داشته است و دیوانش خالی از مصطلحات و واژه‌های ورزشی و مکتب‌داری نیست. وی باآنکه عزلت‌جویی و گمنامی را دوست می‌داشت و ستایشگر گوشه‌نشینی بود و از سر وجد می‌سرود:

  • فیض گمنامی‌ام این بس که ز خلوتگه فقر شغل دنیا نتوانست مرا پیدا کرد
    گمنام بس‌‌که همچو وفا در زمانه‌ام کس جز شکست راه نیابد به خانه‌ام[۳]

    با این وصف وی به موجب فراهم داشتن کمالات صوری و معنوی و به‌اقتضای پیشه خود، واعظی و شاعری، مردی نام‌‌آور شده است، اما خود شهرتش را از ارادت به اولاد علی(ع) می‌داند:

    گرفت صیت سخن گر تو را جهان، واعظ ز فیض مدحت اولاد بوتراب گرفت [۴]

    بخش عمده دیوان اشعار او را غزلیات پوشش داده و تا صفحه 415 ادامه یافته است. پس از آن ابیات پراکنده، قصاید، رباعیات، تواریخ، مثنویات و تعلیقات اشعار واعظ ذکر شده است.

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه مصحح، ص15
    2. ر.ک: متن کتاب، ص1
    3. ر.ک: مقدمه مصحح، ص60-57
    4. ر.ک: همان، ص60

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها