دیوان ملا محمدرفیع واعظ قزوینی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۶: خط ۶:
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[واع‍ظ ق‍زوی‍ن‍ی‌، م‍ح‍م‍د رف‍ی‍ع‌]] (نويسنده)
    [[واع‍ظ ق‍زوی‍ن‍ی‌، م‍ح‍م‍د رف‍ی‍ع‌]] (نويسنده)
    [[سادات ناصری، حسن ]] (مصحح)
    [[سادات ناصری، سید حسن]] (مصحح)
    [[سادات ناصری، حسن]] ( مقدمه نويس)
    [[سادات ناصری، سید حسن]] ( مقدمه نويس)
    |زبان
    |زبان
    | زبان = فارسی
    | زبان = فارسی
    | کد کنگره =     
    | کد کنگره =PIR۶۵۸۵/د۹م      
    | موضوع =شعر فارسی - قرن 11ق.
    | موضوع =شعر فارسی - قرن 11ق.
    |ناشر  
    |ناشر  
    خط ۳۳: خط ۳۳:
    {{شعر}}
    {{شعر}}
    * {{ب|'' ای نام دلگشای تو عنوان کارها ''|2='' خاک در تو، آب رخ اعتبارها ''}}
    * {{ب|'' ای نام دلگشای تو عنوان کارها ''|2='' خاک در تو، آب رخ اعتبارها ''}}
    * {{ب|'' خورشید و مه، دو قطره ز باران فیض تو ''|2='' مدّی ز جنبش قلمت روزگارها ''}}
    * {{ب|'' خورشید و مه، دو قطره ز باران فیض تو ''|2='' مدّی ز جنبش قلمت روزگارها ''<ref>ر.ک: متن کتاب، ص1</ref>}}
    {{پایان شعر}}<ref>ر.ک: متن کتاب، ص1</ref>‏.
    {{پایان شعر}}


    واعظ را از دانشمندان و خطبای بنام و از نویسندگان و شعرای مشهور سده یازدهم هجری باید شمرد. وی از علوم بیانی، عروض و معانی و بیان و بدیع بااطلاع بوده و اصطلاحات موسیقی را در سخن خود به‌کار داشته است. از دیوان او بعضی اطلاعات مربوط به جغرافیای اقتصادی و اجتماعیات می‌توان یافت و همچنین به امور مربوط به آموزش‌وپرورش عصر و زمان خود توجه داشته است و دیوانش خالی از مصطلحات و واژه‌های ورزشی و مکتب‌داری نیست. وی باآنکه عزلت‌جویی و گمنامی را دوست می‌داشت و ستایشگر گوشه‌نشینی بود و از سر وجد می‌سرود:
    واعظ را از دانشمندان و خطبای بنام و از نویسندگان و شعرای مشهور سده یازدهم هجری باید شمرد. وی از علوم بیانی، عروض و معانی و بیان و بدیع بااطلاع بوده و اصطلاحات موسیقی را در سخن خود به‌کار داشته است. از دیوان او بعضی اطلاعات مربوط به جغرافیای اقتصادی و اجتماعیات می‌توان یافت و همچنین به امور مربوط به آموزش‌وپرورش عصر و زمان خود توجه داشته است و دیوانش خالی از مصطلحات و واژه‌های ورزشی و مکتب‌داری نیست. وی باآنکه عزلت‌جویی و گمنامی را دوست می‌داشت و ستایشگر گوشه‌نشینی بود و از سر وجد می‌سرود:
    {{شعر}}
    {{شعر}}
    * {{ب|'' فیض گمنامی‌ام این بس که ز خلوتگه فقر ''|2='' شغل دنیا نتوانست مرا پیدا کرد ''}}
    * {{ب|'' فیض گمنامی‌ام این بس که ز خلوتگه فقر ''|2='' شغل دنیا نتوانست مرا پیدا کرد ''}}
    * {{ب|'' گمنام بس‌‌که همچو وفا در زمانه‌ام ''|2='' کس جز شکست راه نیابد به خانه‌ام''}}
    * {{ب|'' گمنام بس‌‌که همچو وفا در زمانه‌ام ''|2='' کس جز شکست راه نیابد به خانه‌ام''<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص60-57</ref>}}
    {{پایان شعر}}<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص60-57</ref>‏،
    {{پایان شعر}}‏


    با این وصف وی به موجب فراهم داشتن کمالات صوری و معنوی و به‌اقتضای پیشه خود، واعظی و شاعری، مردی نام‌‌آور شده است، اما خود شهرتش را از ارادت به اولاد [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]] می‌داند:
    با این وصف وی به موجب فراهم داشتن کمالات صوری و معنوی و به‌اقتضای پیشه خود، واعظی و شاعری، مردی نام‌‌آور شده است، اما خود شهرتش را از ارادت به اولاد [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]] می‌داند:
    {{شعر}}
    {{شعر}}
    * {{ب|'' گرفت صیت سخن گر تو را جهان، واعظ ''|2='' ز فیض مدحت اولاد بوتراب گرفت ''}}
    * {{ب|'' گرفت صیت سخن گر تو را جهان، واعظ ''|2='' ز فیض مدحت اولاد بوتراب گرفت ''<ref>ر.ک: همان، ص60</ref>}}
    {{پایان شعر}}.<ref>ر.ک: همان، ص60</ref>‏.
    {{پایان شعر}}


    بخش عمده دیوان اشعار او را غزلیات پوشش داده و تا صفحه 415 ادامه یافته است. پس از آن ابیات پراکنده، قصاید، رباعیات، تواریخ، مثنویات و تعلیقات اشعار واعظ ذکر شده است.
    بخش عمده دیوان اشعار او را غزلیات پوشش داده و تا صفحه 415 ادامه یافته است. پس از آن ابیات پراکنده، قصاید، رباعیات، تواریخ، مثنویات و تعلیقات اشعار واعظ ذکر شده است.
    خط ۵۹: خط ۵۹:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
     
    [[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
    [[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]]

    نسخهٔ ‏۲۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۲۱

    دیوان ملا محمد رفیع واعظ قزوینی
    دیوان ملا محمدرفیع واعظ قزوینی
    پدیدآورانواع‍ظ ق‍زوی‍ن‍ی‌، م‍ح‍م‍د رف‍ی‍ع‌ (نويسنده)

    سادات ناصری، سید حسن (مصحح)

    سادات ناصری، سید حسن ( مقدمه نويس)
    عنوان‌های دیگرشاعر نامدار سده یازدهم هجری
    سال نشر1359ش
    چاپ1
    موضوعشعر فارسی - قرن 11ق.
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    PIR۶۵۸۵/د۹م
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    دیوان ملا محمدرفیع واعظ قزوینی، مشتمل بر اشعار شاعر نامدار سده یازدهم هجری (1027-1089ق)، واعظ قزوینی است که با تصحیح و مقدمه سید حسن سادات ناصری منتشر شده است.

    آن‌گونه که در مقدمه کتاب آمده، مصحح در تصحیح دیوان حاضر به دست‌نویس‌های فراوانی مراجعه کرده است و اشتباهات و نواقص را اصلاح کرده و در پانوشت آنها را تذکر داده است[۱].‏

    دیوان واعظ با این ابیات زیبا در ذکر نام خداوند آغاز شده است:

  • ای نام دلگشای تو عنوان کارها خاک در تو، آب رخ اعتبارها
    خورشید و مه، دو قطره ز باران فیض تو مدّی ز جنبش قلمت روزگارها [۲]

    واعظ را از دانشمندان و خطبای بنام و از نویسندگان و شعرای مشهور سده یازدهم هجری باید شمرد. وی از علوم بیانی، عروض و معانی و بیان و بدیع بااطلاع بوده و اصطلاحات موسیقی را در سخن خود به‌کار داشته است. از دیوان او بعضی اطلاعات مربوط به جغرافیای اقتصادی و اجتماعیات می‌توان یافت و همچنین به امور مربوط به آموزش‌وپرورش عصر و زمان خود توجه داشته است و دیوانش خالی از مصطلحات و واژه‌های ورزشی و مکتب‌داری نیست. وی باآنکه عزلت‌جویی و گمنامی را دوست می‌داشت و ستایشگر گوشه‌نشینی بود و از سر وجد می‌سرود:

  • فیض گمنامی‌ام این بس که ز خلوتگه فقر شغل دنیا نتوانست مرا پیدا کرد
    گمنام بس‌‌که همچو وفا در زمانه‌ام کس جز شکست راه نیابد به خانه‌ام[۳]

    با این وصف وی به موجب فراهم داشتن کمالات صوری و معنوی و به‌اقتضای پیشه خود، واعظی و شاعری، مردی نام‌‌آور شده است، اما خود شهرتش را از ارادت به اولاد علی(ع) می‌داند:

    گرفت صیت سخن گر تو را جهان، واعظ ز فیض مدحت اولاد بوتراب گرفت [۴]

    بخش عمده دیوان اشعار او را غزلیات پوشش داده و تا صفحه 415 ادامه یافته است. پس از آن ابیات پراکنده، قصاید، رباعیات، تواریخ، مثنویات و تعلیقات اشعار واعظ ذکر شده است.

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه مصحح، ص15
    2. ر.ک: متن کتاب، ص1
    3. ر.ک: مقدمه مصحح، ص60-57
    4. ر.ک: همان، ص60

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها