رامهرمزی، حسن بن عبدالرحمن
نام | رامهرمزی، حسن بن عبدالرحمن |
---|---|
نامهای دیگر | ابو محمد حسن بن عبدالرحمن بن خلاد رامهرمزی
رامهرمزی، ابو محمد حسن |
نام پدر | |
متولد | 240ق |
محل تولد | |
رحلت | 340ق |
اساتید | |
برخی آثار | المحدث الفاصل بین الراوی و الواعی
امثال الحدیث |
کد مؤلف | AUTHORCODE13609AUTHORCODE |
ابومحمد حسن بن عبدالرحمن بن خلاد رامهرمزی(متوفی 340ق)، محدث شاعر و نویسندهای پرتوان و نیکنگار قرن سوم و چهارم هجری است.
ابن ندیم (متوفی 385ق) او را به حسن تألیف و زیبایی تصنیف ستوده است. وی برای فراگرفتن دانش و جمعآوری حدیث، محضر بیش از دویست تن از محدثان و مشایخ را درک نموده و از آنها حدیث فراگرفته است. وی مردی پرکار و در نگارش توانمند بوده و آثار مختلفی از خود بجای نهاده است[۱].
مرحوم سید محسن امین (متوفی 1371ق) در کتاب أعیان الشيعة شرححال تفصیلی رامهرمزی را آورده و از برخی آثار و روابط وی، شیعه بودن او را استظهار کرده است. رامهرمزی در سال 360ق جهان را بدرود گفت[۲].
اساتید و شیوخ
از جمله شیوخ و کسانی که وی از آنها روایت کرده، عبارتند از:
- ابوعبدالرحمن بن خلاد رامهرمزی؛
- ابوحصین محمد بن حسین وادعی (متوفی 296ق)؛
- ابوجعفر محمد بن عبدالله خضرمی (202- 297ق)؛
- ابوجعفر محمد بن حسین حشمی (221- 315ق)؛
- ابوجعفر عمر بن ایوب سقطی (متوفی 303ق)؛
- ابوعبدالله حسین بن محمد بن عفیر انصاری (219- 315ق)؛
- ابوبکر جعفر بن محمد فریابی (207- 301ق)؛
- ابوبکر اهوازی احمد بن محمود بن حرزاذ (متوفی 356ق)؛
- ابویحیی زکریا بن یحیی بن عبدالله ساجی (217- 307ق)؛
- ابوالقاسم عبدالله بن محمد بن عبدالعزیز بغوی (214- 317ق)؛
- ابومحمد یحیی بن محمد بن صاعد (228- 318ق)؛
- ابوبکر محمد بن حسین بن مکرم بغدادی (متوفی 309ق)؛
- ابوجعفر محمد بن عثمان بن ابی شیبه (متوفی 297)؛
- ابومحمد عبدان اهوازی عبدالله بن احمد بن موسی (216- 306ق)؛
- ابوجعفر احمد بن یحیی بن زهیر تستری (متوفی 310ق)؛
- ابومحمد یوسف بن یعقوب بن حماد (208- 297ق)؛
- ابوعلی حسن بن طیب بلخی شجاعی (متوفی 307)؛
- ابومحمد عبدالله بن صالح بن عبدالله بخاری (متوفی 305ق)؛
- ابوالخباز احمد بن محمد عسکری (زنده در 317ق)؛
- ابویعلی احمد بن علی موصلی (210- 307ق)؛
- ابوبکر محمد بن خلف بن مرزبان آجری (متوفی 303ق)؛
- ابوالحسین یعقوب بن ابراهیم انماطی (متوفی 303ق)؛
- ابوعمران موسی بن سهل جونی (متوفی 307ق)؛
- احمد بن هارون بن روح بردیجی (متوفی 301ق)؛
- ابوعلی حسین بن ادریس انصاری (متوفی 301ق)؛
- ابوبکر موسی بن اسحاق خطی (210- 297ق)؛
- ابویعقوب اسحاق بن ابراهیم انماطی (متوفی 302ق)؛
- ابوبکر محمد بن یحیی بن سلیمان مروزی (متوفی 298ق)؛
- ابوجعفر احمد بن یحیی حاوانی (181- 276ق)؛
- ابوخلیفه فضل بن حباب جحمی (متوفی 305ق) و... [۳].
آثار
در میان کتب فهرست و معاجم شیوخ، پانزده کتاب به وی منسوب شده است که عبارتند از:
- أدب الموائد؛
- أدب الناطق؛
- إمام التنزيل «في القرآن الكريم»؛
- أمثال النبي؛
- ربيع المتيم في أخبار العشاق؛
- رساله السفر؛
- الرثاء و التعازي، (در بعضی از مصادر «المراثي و التغازي» نیز ذکر شده است)؛
- کتاب الریحانتین: الحسن و الحسین(ع)، (در بعضی از مصادر «کتاب الرجحان بین الحسن و الحسین(ع)» نامیده شده است)؛
- الشيب و الشباب؛
- العلل في مختار الأخبار؛
- الفلك في مختار الأخبار و الأشعار؛
- مباسطة الوزراء؛
- النوادر و الشوارد؛
- المحدث الفاصل بین الراوي و الراعي؛
- المناهل و الأعطان و الحنین إلی الأوطان[۴].
پانویس
منابع مقاله
- الخطیب، محمد عجاج، «المحدث الفاصل بین الراوی و الواعی»، تألیف حسن بن عبدالرحمن رامهرمزی، دمشق، دارالفکر، چاپ سوم 1404ق/ 1984م.
- بینام، «نگاهی به منابع حدیثشناسی»، نشریه حوزه، شماره 14، اردیبهشتماه 1365، ص67-85 درج در پایگاه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی به آدرس: