رامهرمزی، حسن بن عبدالرحمن

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    رامهرمزی، حسن بن عبدالرحمن
    نام رامهرمزی، حسن بن عبدالرحمن
    نام‌های دیگر ابو محمد حسن بن عبدالرحمن بن خلاد رامهرمزی

    رامهرمزی، ابو محمد حسن

    نام پدر
    متولد 240ق
    محل تولد
    رحلت 340ق
    اساتید
    برخی آثار ‏المحدث الفاصل بین الراوی و الواعی

    امثال الحدیث

    کد مؤلف AUTHORCODE13609AUTHORCODE

    ابومحمد حسن بن عبدالرحمن بن خلاد رامهرمزی(متوفی 340ق)، محدث شاعر و نویسنده‎ای پرتوان و نیک‎نگار قرن سوم و چهارم هجری است.

    ابن ندیم (متوفی 385ق) او را به حسن تألیف و زیبایی تصنیف ستوده است. وی برای فراگرفتن دانش و جمع‎آوری حدیث، محضر بیش از دویست تن از محدثان و مشایخ را درک نموده و از آن‎ها حدیث فراگرفته است. وی مردی پرکار و در نگارش توانمند بوده و آثار مختلفی از خود بجای نهاده است[۱].

    مرحوم سید محسن امین (متوفی 1371ق) در کتاب أعیان الشيعة شرح‎حال تفصیلی رامهرمزی را آورده و از برخی آثار و روابط وی، شیعه بودن او را استظهار کرده است. رامهرمزی در سال 360ق جهان را بدرود گفت[۲].

    اساتید و شیوخ

    از جمله شیوخ و کسانی که وی از آن‎ها روایت کرده، عبارتند از:

    1. ابوعبدالرحمن بن خلاد رامهرمزی؛
    2. ابوحصین محمد بن حسین وادعی (متوفی 296ق)؛
    3. ابوجعفر محمد بن عبدالله خضرمی (202- 297ق)؛
    4. ابوجعفر محمد بن حسین حشمی (221- 315ق)؛
    5. ابوجعفر عمر بن ایوب سقطی (متوفی 303ق)؛
    6. ابوعبدالله حسین بن محمد بن عفیر انصاری (219- 315ق)؛
    7. ابوبکر جعفر بن محمد فریابی (207- 301ق)؛
    8. ابوبکر اهوازی احمد بن محمود بن حرزاذ (متوفی 356ق)؛
    9. ابویحیی زکریا بن یحیی بن عبدالله ساجی (217- 307ق)؛
    10. ابوالقاسم عبدالله بن محمد بن عبدالعزیز بغوی (214- 317ق)؛
    11. ابومحمد یحیی بن محمد بن صاعد (228- 318ق)؛
    12. ابوبکر محمد بن حسین بن مکرم بغدادی (متوفی 309ق)؛
    13. ابوجعفر محمد بن عثمان بن ابی شیبه (متوفی 297)؛
    14. ابومحمد عبدان اهوازی عبدالله بن احمد بن موسی (216- 306ق)؛
    15. ابوجعفر احمد بن یحیی بن زهیر تستری (متوفی 310ق)؛
    16. ابومحمد یوسف بن یعقوب بن حماد (208- 297ق)؛
    17. ابوعلی حسن بن طیب بلخی شجاعی (متوفی 307)؛
    18. ابومحمد عبدالله بن صالح بن عبدالله بخاری (متوفی 305ق)؛
    19. ابوالخباز احمد بن محمد عسکری (زنده در 317ق)؛
    20. ابویعلی احمد بن علی موصلی (210- 307ق)؛
    21. ابوبکر محمد بن خلف بن مرزبان آجری (متوفی 303ق)؛
    22. ابوالحسین یعقوب بن ابراهیم انماطی (متوفی 303ق)؛
    23. ابوعمران موسی بن سهل جونی (متوفی 307ق)؛
    24. احمد بن هارون بن روح بردیجی (متوفی 301ق)؛
    25. ابوعلی حسین بن ادریس انصاری (متوفی 301ق)؛
    26. ابوبکر موسی بن اسحاق خطی (210- 297ق)؛
    27. ابویعقوب اسحاق بن ابراهیم انماطی (متوفی 302ق)؛
    28. ابوبکر محمد بن یحیی بن سلیمان مروزی (متوفی 298ق)؛
    29. ابوجعفر احمد بن یحیی حاوانی (181- 276ق)؛
    30. ابوخلیفه فضل بن حباب جحمی (متوفی 305ق) و... [۳].

    آثار

    در میان کتب فهرست و معاجم شیوخ، پانزده کتاب به وی منسوب شده است که عبارتند از:

    1. أدب الموائد؛
    2. أدب الناطق؛
    3. إمام التنزيل «في القرآن الكريم»؛
    4. أمثال النبي؛
    5. ربيع المتيم في أخبار العشاق؛
    6. رساله السفر؛
    7. الرثاء و التعازي، (در بعضی از مصادر «المراثي و التغازي» نیز ذکر شده است)؛
    8. کتاب الریحانتین: الحسن و الحسین(ع)، (در بعضی از مصادر «کتاب الرجحان بین الحسن و الحسین(ع)» نامیده شده است)؛
    9. الشيب و الشباب؛
    10. العلل في مختار الأخبار؛
    11. الفلك في مختار الأخبار و الأشعار؛
    12. مباسطة الوزراء؛
    13. النوادر و الشوارد؛
    14. المحدث الفاصل بین الراوي و الراعي؛
    15. المناهل و الأعطان و الحنین إلی الأوطان[۴].

    پانویس

    1. ر. ک: بی‎نام، پایگاه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
    2. همان
    3. الخطیب، محمد عجاج، ص18- 21
    4. همان، ص22- 25

    منابع مقاله

    1. الخطیب، محمد عجاج، «المحدث الفاصل بین الراوی و الواعی»، تألیف حسن بن عبدالرحمن رامهرمزی، دمشق، دارالفکر، چاپ سوم 1404ق/ 1984م.
    2. بی‎نام، «نگاهی به منابع حدیث‎شناسی»، نشریه حوزه، شماره 14، اردیبهشت‎ماه 1365، ص67-85 درج در پایگاه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی به آدرس:

    http://jh.isca.ac.ir/article_4203.html