رسالة في طلاق الحائض و الغائب عن زوجته
| نام کتاب | رسایل الشهید الثاني(طبع قدیم) |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | شهید ثانی، زینالدین بن علی (نويسنده) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 182/6 /ش9ر5 1300الف |
| موضوع | اخلاق اسلامی
غیبت (اخلاق اسلامی) فقه جعفری - قرن 10ق - مجموعهها |
| ناشر | مکتبة بصيرتي |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE169AUTOMATIONCODE |
رسالة في طلاق الحائض و الغائب عن زوجته تألیف زين‌الدين بن على جبعى عاملى معروف به شهيد ثانى (م 966 ق) است.
این رساله یکی از ده رساله از نوشته‌های شهید ثانی است که توسط انتشارات مکتبة بصيرتي در قم با عنوان رسائل الشهيد الثاني (ط. مکتبة بصيرتي) به چاپ رسیده است.
رسالة في طلاق الحائض و الغائب - رسالة في طلاق الحائض الحاضر زوجها و تحريمه
در اين كتاب حكم طلاق زن حائضى كه امكان آگاهى يافتن از پايان حيض او نيست و قبل از حيض با وى عمل زناشوئى انجام شده است، بيان شده است.
مؤلف در ابتدا اقوال مختلف در مسئله مثل طلاق پس از سه ماه، يك ماه، كمتر از يك ماه، پنج ماه، 6 ماه، و طلاق پس از علم به انتقال به پاكى برحسب عادت خود آن زن را مطرح نموده است و در نهايت طلاق پس از سه ماه را انتخاب نموده، در صفحات 201 و 202 مى‌نويسد:
فليس هنا الاّ وجه واحد و هو تقييد جواز طلاق الغائب بثلاثة اشهر و باقى الاخبار لو وافقت عوايد مستقره و معان واضحة لم يسع العمل بها و ان كانت اصول بعض اصحابنا يقتضى العمل بها فكل يعمل على شاكله
كتاب به سبك فقه استدلالى نوشته شده‌است و مصنف با استقراء تام نظريات فقهاى بزرگ امامية از ابن جنيد و شيخ صدوق تا محقق كركى و معاصرينش را بيان و بررسى نموده است. اين كتاب پس از تأليف مورد توجه فقهاى پس از وى واقع شده و در موسوعه‌هاى فقهية به نقد و بررسى نظريات وى در طلاق زن حائض غائب پرداخته شده است.
تاريخ تأليف
از تاريخ تأليف كتاب اطلاع دقيقى در دست نيست ولى با توجه به نسخه مذكور در الذريعة175/15، كه مربوط به سال 951ق است اين كتاب قبل از سال 950 تأليف شده است.
نسخه‌ها
در الذريعة180/11 به نسخه‌اى به خط محمد صالح بن حسن على باغ سهيل مربوط به سال 1001ق اشاره شده است.
در ج 175/15 و 176 الذريعة نيز به نسخه‌اى به خط شاگرد مؤلف به نام شيخ سلمان بن محمد جبعى ضمن مجموعه‌اى از رسائل وى در كتابخانه قمشهى بزرگ مربوط به سال 951ق و همينطور نسخه ديگرى در كتابخانه شيخ الشريعة اصفهانى اشاره شده است.