رودکی و اسماعیلیه: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' می خ' به ' می‌خ') |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR۴۴۶۵/پ۹ر۹ ۱۳۹۶ | ||
| موضوع = | | موضوع =سرگذشتنا‌مه رودکی، جعفربن محمد، - ۳۲۹ق.,قرن ۴ق -- تاریخ و نقد شعر فارسی,سر گذشتنا‌مه شاعران ایرانی,عقاید اسماعیلیه,قرمطیا‌ن | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =نشر روزآمد | | ناشر =نشر روزآمد | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''رودکی و اسماعیلیه''' تألیف [[قلندراف، حاکم|حاکم قلندراف]]، به کوشش و برگردان دکتر [[پهلوان، کیوان|کیوان پهلوان]]؛ کتابی که پیش رو دارید در دو بخش ارائه گردیده است. بخش اول که درباره‌ی [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی سمرقندی]] نوشته شده، پایان نامه دکتری [[قلندراف، حاکم|حاکم قلندراف]] از ادیبان و [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] شناسان بدخشان جمهوری تاجیکستان است. بخش دوم شامل مقالاتی است منتخب از کتاب دکتر [[عبدالغفور آرزو]] از ادیبان و مشاوران وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی افغانستان، به نام «هیچ گنجی نیست از فرهنگ به» که ویژه‌ی همایش | '''رودکی و اسماعیلیه''' تألیف [[قلندراف، حاکم|حاکم قلندراف]]، به کوشش و برگردان دکتر [[پهلوان، کیوان|کیوان پهلوان]]؛ کتابی که پیش رو دارید در دو بخش ارائه گردیده است. بخش اول که درباره‌ی [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی سمرقندی]] نوشته شده، پایان نامه دکتری [[قلندراف، حاکم|حاکم قلندراف]] از ادیبان و [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] شناسان بدخشان جمهوری تاجیکستان است. بخش دوم شامل مقالاتی است منتخب از کتاب دکتر [[عبدالغفور آرزو]] از ادیبان و مشاوران وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی افغانستان، به نام «هیچ گنجی نیست از فرهنگ به» که ویژه‌ی همایش بین‌المللی رودکی در این کشور است. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
کتابی که پیش رو دارید در دو بخش ارائه گردیده است. | کتابی که پیش رو دارید در دو بخش ارائه گردیده است. | ||
بخش اول درباره‌ی [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی سمرقندی]] نوشته شده است و پایان نامه دکتری [[قلندراف، حاکم|حاکم قلندراف]] از ادیبان و [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] شناسان بدخشان جمهوری تاجیکستان است. این رساله یکی از بحث انگیزترین موضوعات زندگی نامه‌ی استاد رودکی (تمایل عقیدتی او) | بخش اول درباره‌ی [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی سمرقندی]] نوشته شده است و پایان نامه دکتری [[قلندراف، حاکم|حاکم قلندراف]] از ادیبان و [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] شناسان بدخشان جمهوری تاجیکستان است. این رساله یکی از بحث انگیزترین موضوعات زندگی نامه‌ی استاد رودکی (تمایل عقیدتی او) می‌باشد. مؤلف رساله با تکیه بر اسناد و سرچشمه‌های تاریخی، تفاوت‌های بین مذهب اسماعیلیه و جریان‌های قرمطیه را معین کرده و ذکر می‌کند که [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] از دایره‌ی عقاید قرامطه بیرون بوده است. این رساله به بسیاری از مسائل تاریخ، ادبیات، فلسفه و مذاهب مختلف دین مبین اسلام در دوره‌ی حیات استاد رودکی می‌پردازد و مواد جالب و مهمی را گردآوری کرده است که برای پژوهندگان و دوستداران این شاخه‌ها بسیار قابل استفاده است. | ||
در بخش دوم، مقالاتی از کتابی که به کوشش دکتر [[عبدالغفور آرزو]] از ادیبان و مشاوران وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی افغانستان، به نام «هیچ گنجی نیست از فرهنگ به» ویژه‌ی همایش | در بخش دوم، مقالاتی از کتابی که به کوشش دکتر [[عبدالغفور آرزو]] از ادیبان و مشاوران وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی افغانستان، به نام «هیچ گنجی نیست از فرهنگ به» ویژه‌ی همایش بین‌المللی [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] در افغانستان، انتخاب شده است. این کتاب به همت وزارت امورخارجه افغانستان و ایشان در سال 1378 شمسی به چاپ رسیده است. اهمیت این مقالات موجب شده تا بخشی از آن‌ها جهت آشنایی بیشتر ادبی و تخصصی در ایران به چاپ رسانده شود. آخرین مقاله نیزنوشته مترجم این کتاب می‌باشد. | ||
[[رودکی، جعفر بن محمد|ابوعبدالله جعفر رودکی سمرقندی]] در اواخر قرن سوم هجری در رودک - قریه‌ای از ماوراء النهر نزدیک سمرقند – و یا به گفته‌ی برخی از پژوهشگران و مؤلفان در نزدیکی نسف بخارا متولد شده و به [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] معروف گردیده است. او سرانجام بعد از کسب شهرت به دربار سامانیان – خصوصا در دربار نصرین احمد سامانی – به سال 329 هجری، در حالیکه از سالخوردگی و ناتوانی و فقرو تنگدستی نالان بود، زندگی را بدرود گفت. [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] و ابوشکور از پیش قراولان و سپهسالاران ادبیات فارسی دری اند که بیشتر از همه توجه به شعر تعلیمی | [[رودکی، جعفر بن محمد|ابوعبدالله جعفر رودکی سمرقندی]] در اواخر قرن سوم هجری در رودک - قریه‌ای از ماوراء النهر نزدیک سمرقند – و یا به گفته‌ی برخی از پژوهشگران و مؤلفان در نزدیکی نسف بخارا متولد شده و به [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] معروف گردیده است. او سرانجام بعد از کسب شهرت به دربار سامانیان – خصوصا در دربار نصرین احمد سامانی – به سال 329 هجری، در حالیکه از سالخوردگی و ناتوانی و فقرو تنگدستی نالان بود، زندگی را بدرود گفت. [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] و ابوشکور از پیش قراولان و سپهسالاران ادبیات فارسی دری اند که بیشتر از همه توجه به شعر تعلیمی داشته‌اند. بعد از آن کسایی مروزی از شمار بزرگترین شاعران اندرز پرداز به شمار می‌آید. [[ناصر خسرو]] از شعر زهد سخن رانده، [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] – بزرگترین غزل سرای زبان پارسی دری – این شیوه (شعر تعلیمی و تربیتی ) را به کمال رسانیده است. آثار [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]]، [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] و دیگران انباشته از پند و اندرزهای حکیمانه است که به اسلوبها و شیوه‌های مربوط به خود بیان داشته‌اند. شعر تعلیمی در کشورهای شرقی از اهمیت بسزایی برخوردار بوده، در طی زمانه‌ها توجه بیشتر مردم را به خود جلب کرده است. حتی در لابلای ادبیات حماسی از زبان فلان قهرمان و یا از زبان فلان پیرخرد، مفاهیم و معانی ای را می‌خوانیم که مغز تعلیم و تربیت است. در سرایش شعر تعلیمی چه از نگاه مقدم بودن و چه از نگاه زیبایی‌های لفظی و معنوی نام [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] از شمار چهره‌ها و سیماهای ماندگار ادبیات دری است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2203 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات(اردیبهشت) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(اردیبهشت) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1403]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۹
| رودکی و اسماعیلیه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | قلندراف، حاکم (نویسنده) پهلوان، کیوان (مترجم) |
| ناشر | نشر روزآمد |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۳۹۶ش |
| موضوع | سرگذشتنا‌مه رودکی، جعفربن محمد، - ۳۲۹ق.,قرن ۴ق -- تاریخ و نقد شعر فارسی,سر گذشتنا‌مه شاعران ایرانی,عقاید اسماعیلیه,قرمطیا‌ن |
| کد کنگره | PIR۴۴۶۵/پ۹ر۹ ۱۳۹۶ |
رودکی و اسماعیلیه تألیف حاکم قلندراف، به کوشش و برگردان دکتر کیوان پهلوان؛ کتابی که پیش رو دارید در دو بخش ارائه گردیده است. بخش اول که درباره‌ی رودکی سمرقندی نوشته شده، پایان نامه دکتری حاکم قلندراف از ادیبان و رودکی شناسان بدخشان جمهوری تاجیکستان است. بخش دوم شامل مقالاتی است منتخب از کتاب دکتر عبدالغفور آرزو از ادیبان و مشاوران وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی افغانستان، به نام «هیچ گنجی نیست از فرهنگ به» که ویژه‌ی همایش بین‌المللی رودکی در این کشور است.
گزارش کتاب
کتابی که پیش رو دارید در دو بخش ارائه گردیده است.
بخش اول درباره‌ی رودکی سمرقندی نوشته شده است و پایان نامه دکتری حاکم قلندراف از ادیبان و رودکی شناسان بدخشان جمهوری تاجیکستان است. این رساله یکی از بحث انگیزترین موضوعات زندگی نامه‌ی استاد رودکی (تمایل عقیدتی او) می‌باشد. مؤلف رساله با تکیه بر اسناد و سرچشمه‌های تاریخی، تفاوت‌های بین مذهب اسماعیلیه و جریان‌های قرمطیه را معین کرده و ذکر می‌کند که رودکی از دایره‌ی عقاید قرامطه بیرون بوده است. این رساله به بسیاری از مسائل تاریخ، ادبیات، فلسفه و مذاهب مختلف دین مبین اسلام در دوره‌ی حیات استاد رودکی می‌پردازد و مواد جالب و مهمی را گردآوری کرده است که برای پژوهندگان و دوستداران این شاخه‌ها بسیار قابل استفاده است.
در بخش دوم، مقالاتی از کتابی که به کوشش دکتر عبدالغفور آرزو از ادیبان و مشاوران وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی افغانستان، به نام «هیچ گنجی نیست از فرهنگ به» ویژه‌ی همایش بین‌المللی رودکی در افغانستان، انتخاب شده است. این کتاب به همت وزارت امورخارجه افغانستان و ایشان در سال 1378 شمسی به چاپ رسیده است. اهمیت این مقالات موجب شده تا بخشی از آن‌ها جهت آشنایی بیشتر ادبی و تخصصی در ایران به چاپ رسانده شود. آخرین مقاله نیزنوشته مترجم این کتاب می‌باشد.
ابوعبدالله جعفر رودکی سمرقندی در اواخر قرن سوم هجری در رودک - قریه‌ای از ماوراء النهر نزدیک سمرقند – و یا به گفته‌ی برخی از پژوهشگران و مؤلفان در نزدیکی نسف بخارا متولد شده و به رودکی معروف گردیده است. او سرانجام بعد از کسب شهرت به دربار سامانیان – خصوصا در دربار نصرین احمد سامانی – به سال 329 هجری، در حالیکه از سالخوردگی و ناتوانی و فقرو تنگدستی نالان بود، زندگی را بدرود گفت. رودکی و ابوشکور از پیش قراولان و سپهسالاران ادبیات فارسی دری اند که بیشتر از همه توجه به شعر تعلیمی داشته‌اند. بعد از آن کسایی مروزی از شمار بزرگترین شاعران اندرز پرداز به شمار می‌آید. ناصر خسرو از شعر زهد سخن رانده، سعدی – بزرگترین غزل سرای زبان پارسی دری – این شیوه (شعر تعلیمی و تربیتی ) را به کمال رسانیده است. آثار عطار، مولوی و دیگران انباشته از پند و اندرزهای حکیمانه است که به اسلوبها و شیوه‌های مربوط به خود بیان داشته‌اند. شعر تعلیمی در کشورهای شرقی از اهمیت بسزایی برخوردار بوده، در طی زمانه‌ها توجه بیشتر مردم را به خود جلب کرده است. حتی در لابلای ادبیات حماسی از زبان فلان قهرمان و یا از زبان فلان پیرخرد، مفاهیم و معانی ای را می‌خوانیم که مغز تعلیم و تربیت است. در سرایش شعر تعلیمی چه از نگاه مقدم بودن و چه از نگاه زیبایی‌های لفظی و معنوی نام رودکی از شمار چهره‌ها و سیماهای ماندگار ادبیات دری است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران