سوشیانت منجی ایرانویج منجی و آخر الزمان در ادبیات پیشگویانه زردشتی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'زرتشتي' به 'زرتشتی') |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
[[بونو، کریستین]] (مقدمه‌نويس) | [[بونو، کریستین]] (مقدمه‌نويس) | ||
[[آصف‌آگاه، حسن]] ( | [[آصف‌آگاه، حسن]] (نویسنده) | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =BL 1590 /س9آ6 | | کد کنگره =BL 1590 /س9آ6 | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
مؤلف هر فصل از كتاب را به «فرگرد»، كه هر فصل از كتاب «ونديداد»، يكى از پنج بخش اوستاى موجود مى‌باشد، نامگذارى كرده است. | مؤلف هر فصل از كتاب را به «فرگرد»، كه هر فصل از كتاب «ونديداد»، يكى از پنج بخش اوستاى موجود مى‌باشد، نامگذارى كرده است. | ||
نویسنده جهت استفاده بهتر خوانندگان غير متخصص، براى كليه اعلام و واژگان نامأنوس و مبهم، در بخش پى‌نوشت‌هاى هر فرگرد يا بخش، يادداشت‌هايى افزوده كه خواننده را از سرگردانى و پريشانى در منابع مختلف و بعضا ناياب و كمياب مى‌رهاند. | |||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
در بخش ديگر، جهان و اوضاع آن پس از ظهور هر يك از سه موعود زتشتى؛ يعنى «هوشيدر»، «هوشيدرماه» و «سوشيانس» مورد توجه و بررسى قرار گرفته است. | در بخش ديگر، جهان و اوضاع آن پس از ظهور هر يك از سه موعود زتشتى؛ يعنى «هوشيدر»، «هوشيدرماه» و «سوشيانس» مورد توجه و بررسى قرار گرفته است. | ||
نویسنده، با تذكر اين كه در روايات و متون پهلوى، در چگونگى پيدايش و تولد هر يك از سه تن و ويژگى‌هاى آن‌ها ونيز اوضاع جهان در زمان‌هايى كه ظهور مى‌كنند، مطالب مفصلى ذكر شده است، خلاصه‌هاى از تلفيق اين روايات را بر اساس سه كتاب بندهش، دين‌كرد و روايات پهلوى برگزيده و نقل كرده است. | |||
سوم، اختصاص به كليه متون فارسى ميانه دارد كه در آن‌ها از موضوعات مذكور، سخن به ميان آمده است. از متون مهم پيش‌گويانه مى‌توان از «زند بهمن يسن» و «جاماسپ نامه» ياد نمود كه در اين فرگرد، متن آن‌ها به طور كامل آمده و ديگر متن‌ها همچون «زراتشت نامه»، «روايت پهلوى»، «بندهش»، «يادگار جاماسپ» و مانند آن‌ها كه در بخش‌هايى از آن‌ها به مسئله موعود و نجات‌بخشى اختصاص دارد، تنها مطالب مربوط به همان بخش‌ها جهت آگاهى خوانندگان ذكر شده است. | سوم، اختصاص به كليه متون فارسى ميانه دارد كه در آن‌ها از موضوعات مذكور، سخن به ميان آمده است. از متون مهم پيش‌گويانه مى‌توان از «زند بهمن يسن» و «جاماسپ نامه» ياد نمود كه در اين فرگرد، متن آن‌ها به طور كامل آمده و ديگر متن‌ها همچون «زراتشت نامه»، «روايت پهلوى»، «بندهش»، «يادگار جاماسپ» و مانند آن‌ها كه در بخش‌هايى از آن‌ها به مسئله موعود و نجات‌بخشى اختصاص دارد، تنها مطالب مربوط به همان بخش‌ها جهت آگاهى خوانندگان ذكر شده است. | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
اين بخش براى افرادى كه خواهان استفاده از اصل متون و دسترسى و تطبيق آن‌ها هستند، از اهميت ويژهاى برخوردار است. | اين بخش براى افرادى كه خواهان استفاده از اصل متون و دسترسى و تطبيق آن‌ها هستند، از اهميت ويژهاى برخوردار است. | ||
نویسنده در چهارم، به پيدايش اوستا و چگونگى تغييرات راه يافته در آن، از آغاز تاكنون، پرداخته و نشان مى‌دهد روايات سنتى محفوظ در آثار پهلوى و به ويژه مطالب «دين كرد» درباره چگونگى پيدايش متن كامل اوستا و زندِ آن در دو نسخه به فرمان داريوش سوم، خالى از حقايق تاريخى است. | |||
در بخش ديگرى از اين فرگرد، به علل شكست ايران در برابر تازيان و دين جديد پرداخته شده تا خواننده به علل اصلى تغييرات راه يافته در دين زرتشت و به تبع آن در اوستاى متأخر موجود و كتب پهلوى، هر چه بيشتر آگاه شود. | در بخش ديگرى از اين فرگرد، به علل شكست ايران در برابر تازيان و دين جديد پرداخته شده تا خواننده به علل اصلى تغييرات راه يافته در دين زرتشت و به تبع آن در اوستاى متأخر موجود و كتب پهلوى، هر چه بيشتر آگاه شود. | ||
| خط ۸۴: | خط ۸۴: | ||
مؤلف در دو فرگرد آخر، راهى را به روى پژوهش‌هاى تازه گشوده است كه مى‌تواند منشاء پيشرفت‌هاى جالبى در علم و تاريخ اديان گردد. | مؤلف در دو فرگرد آخر، راهى را به روى پژوهش‌هاى تازه گشوده است كه مى‌تواند منشاء پيشرفت‌هاى جالبى در علم و تاريخ اديان گردد. | ||
نویسنده بر اين باور است كه در آئين زرتشتى، هيچ اثرى از منجى‌ها، بگونه‌اى كه زرتشتیان امروزى به آن اعتقاد دارند، وجود نداشته و در حقيقت سيماى اوليه منجى، بعدها تحت تأثير سيماى مهدى(ع) در اسلام به ويژه تشيع، تغيير كرده است. | |||
در سراسر كتاب همواره سعى مؤلف بر آن بوده تا از ترجمه‌ها و متونى استفاده كند كه از اعتبار، صحت و مقبوليت بيشترى برخوردار باشد. | در سراسر كتاب همواره سعى مؤلف بر آن بوده تا از ترجمه‌ها و متونى استفاده كند كه از اعتبار، صحت و مقبوليت بيشترى برخوردار باشد. | ||