شاطبی، قاسم بن فیره: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ')
     
    (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
    خط ۶: خط ۶:
    |-
    |-
    |نام‎های دیگر  
    |نام‎های دیگر  
    | data-type="authorOtherNames" | ابومحمد شاطبی 
    | data-type="authorOtherNames" | ابومحمد شاطبی
    ابومحمد شاطبی رعینی 
    |-
    |-
    |نام پدر  
    |نام پدر  
    خط ۲۱: خط ۲۲:
    |-
    |-
    |اساتید
    |اساتید
    | data-type="authorTeachers" |ابوعبدالله نفزى مغربى و ابوالحسن بن هذيل اندلسى
    | data-type="authorTeachers" |[[ابوعبدالله نفزى مغربى]]
    [[ابوالحسن بن هذيل اندلسى|ابوالحسن بن هذیل اندلسى]]
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    خط ۳۰: خط ۳۲:
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    {{کاربردهای دیگر|شاطبی (ابهام زدایی)}}


    '''ابومحمد قاسم بن فيرة بن ابى القاسم شاطبى شافعى'''، از مشاهير قاريان قرآن مجيد است كه به امام القراء و امام شاطبى معروف بود.
    '''ابومحمد قاسم بن فیرة بن ابى القاسم شاطبى شافعى''' (538 -590ق)، از مشاهیر قاریان قرآن مجید است که به امام القراء و امام شاطبى معروف بود.


    در سال 538 ق در شاطبه متولد شد.از اين جهت به شاطبى منسوب شد.شاطبه شهرى است در سمت شرقى قرطبه از شهرهاى شرقى اندلس.
    == ولادت ==
    در سال 538ق در شاطبه متولد شد.از این جهت به شاطبى منسوب شد. شاطبه شهرى است در سمت شرقى قرطبه از شهرهاى شرقى اندلس.


    علم قرائت را نزد ابوعبدالله نفزى مغربى و ابوالحسن بن هذيل اندلسى آموخت در اصول علم قرائت و تجويد سرآمد روزگار شد، علاوه بر آن در تفسير، حديث، نحو، لغت و علوم عربى يگانۀ دهر و استاد اهل عصر خود به شمار ميرفت.در تعبير خواب و تاويل منامات نيز دستى توانا داشت.با اينكه كور و از هر دو چشم نابينا بوده است از كثرت ذكاوت و فطانت، تمامى حركات و رفتار و گفتار خود را طورى مى‌نمود كه حاضران در مجلس او به هيچ‌وجه
    == تحصیلات ==
    متوجه نمى‌شدند و حقيقت امر معلومشان نمى‌گرديد.
    علم قرائت را نزد [[ابوعبدالله نفزى مغربى]] و [[ابوالحسن بن هذيل اندلسى|ابوالحسن بن هذیل اندلسى]] آموخت در اصول علم قرائت و تجوید سرآمد روزگار شد، علاوه بر آن در تفسیر، حدیث، نحو، لغت و علوم عربى یگانۀ دهر و استاد اهل عصر خود به شمار میرفت.در تعبیر خواب و تاویل منامات نیز دستى توانا داشت.با اینکه کور و از هر دو چشم نابینا بوده است از کثرت ذکاوت و فطانت، تمامى حرکات و رفتار و گفتار خود را طورى مى‌نمود که حاضران در مجلس او به هیچ‌وجه متوجه نمى‌شدند و حقیقت امر معلومشان نمى‌گردید.


    از وى كراماتى نقل كرده‌اند مانند شنيدن اذان هنگام نماز از مسجد جامع مصر بدون موذن.چنين كراماتى از صالحان تنها نقل گرديده است.
    از وى کراماتى نقل کرده‌اند مانند شنیدن اذان هنگام نماز از مسجد جامع مصر بدون موذن.چنین کراماتى از صالحان تنها نقل گردیده است.


    وى محفوظات بسيارى داشت، [[صحيح بخارى]] و [[صحيح مسلم|مسلم]] و [[موطأ الإمام مالك|موطأ مالك]] را نزد او مى‌خواندند و اغلاط نسخه‌ها را از حافظه او تصحيح مى‌نمودند، او نيز در هر مبحثى دقايق و نكات بسيار راجع به همان مبحث را املا ميكرد.علاوه بر مراتب علمى بسيار زاهد و صالح و متقى و داراى اخلاق حميده بود، بدون ضرورت حرف نمى‌زد، از مرضهاى بسيار سخت هرگز شكايت نمى‌كرد، بدون طهارت قرائت نمى‌نمود، در مجلس قرائت با كمال وقار و متانت مى‌نشست.
    وى محفوظات بسیارى داشت، [[صحيح بخارى|صحیح بخارى]] و [[صحيح مسلم|مسلم]] و [[موطأ الإمام مالك|موطأ مالک]] را نزد او مى‌خواندند و اغلاط نسخه‌ها را از حافظه او تصحیح مى‌نمودند، او نیز در هر مبحثى دقایق و نکات بسیار راجع به همان مبحث را املا میکرد.علاوه بر مراتب علمى بسیار زاهد و صالح و متقى و داراى اخلاق حمیده بود، بدون ضرورت حرف نمى‌زد، از مرضهاى بسیار سخت هرگز شکایت نمى‌کرد، بدون طهارت قرائت نمى‌نمود، در مجلس قرائت با کمال وقار و متانت مى‌نشست.


    در سال 572 ق به مصر رفت و در آنجا قصيدۀ مشهور حرز الامانى و وجه التهانى معروف به قصيدۀ شاطبيه را سرود.
    در سال 572 ق به مصر رفت و در آنجا قصیدۀ مشهور حرز الامانى و وجه التهانى معروف به قصیدۀ شاطبیه را سرود.


    در موقع اقامتش در مصر، مورد اكرام و تجليل حاكم وقت شد و به رياست مدرسۀ فاضليه قاهره منصوب گرديد و درس اقراء را بر عهده داشت.
    در موقع اقامتش در مصر، مورد اکرام و تجلیل حاکم وقت شد و به ریاست مدرسۀ فاضلیه قاهره منصوب گردید و درس اقراء را بر عهده داشت.


    وى شاگردان زيادى را پرورش داد كه در آن ميان امام ابوالحسن على بن محمد سخاوى معروف به علم‌الدين سخاوى مؤلف جمال القراء و كمال الاقراء از شهرت بسزايى برخوردار است.اسامى برخى از افراديكه قصيده شاطبيه را از وى شنيده و اصول قرائت در آن را ياد گرفته‌اند به شرح زير است:ابوعبدالله محمد بن عمر قرطبى، سديد عيسى بن مكى، مرتضى بن جماعه، على بن شجاع(دامادش)، محمد بن عمر كردى، ابوالقاسم عبدالرحمن بن سعيد شافعى، عيسى بن يوسف مقدسى، على بن محمد نجيبى و عبدالرحمن بن اسماعيل تونسى.
    وى شاگردان زیادى را پرورش داد که در آن میان امام ابوالحسن على بن محمد سخاوى معروف به علم‌الدین سخاوى مؤلف جمال القراء و کمال الاقراء از شهرت بسزایى برخوردار است.اسامى برخى از افرادیکه قصیده شاطبیه را از وى شنیده و اصول قرائت در آن را یاد گرفته‌اند به شرح زیر است: ابوعبدالله محمد بن عمر قرطبى، سدید عیسى بن مکى، مرتضى بن جماعه، على بن شجاع(دامادش)، محمد بن عمر کردى، ابوالقاسم عبدالرحمن بن سعید شافعى، عیسى بن یوسف مقدسى، على بن محمد نجیبى و عبدالرحمن بن اسماعیل تونسى.
     
    == وفات ==
    وى در روز یکشنبه 28 جمادى الاخره سال 590 ق در قاهره وفات یافت و در دامنۀ کوه مقطم در مقبرۀ فاضلیه مدفون گردید.


    ==آثار==
    ==آثار==
    وى داراى چند اثر است كه اگرچه از نظر كمى ناچيزند ولى از نظر كيفى بسيار مفيد و مهم ميباشند كه به شرح زيرند
    وى داراى چند اثر است که اگرچه از نظر کمى ناچیزند ولى از نظر کیفى بسیار مفید و مهم میباشند که به شرح زیرند


    #حرز الامانى و وجه التهانى، اين اثر كه به نامهاى قصيده شاطبيه يا قصيده لاميه و يا شاطبيه معروف است داراى 1173 بيت است كه از اهميت و شهرت
    #حرز الامانى و وجه التهانى، این اثر که به نامهاى قصیده شاطبیه یا قصیده لامیه و یا شاطبیه معروف است داراى 1173 بیت است که از اهمیت و شهرت
    بسيارى از آغاز تألیف برخوردار بوده است و شروح بسيارى بر آن توسط دانشمندان نگاشته شده كه در جاى خود نگاشته خواهد شد.
    #:بسیارى از آغاز تألیف برخوردار بوده است و شروح بسیارى بر آن توسط دانشمندان نگاشته شده که در جاى خود نگاشته خواهد شد.
    #عقيلة اتراب القصائد فى اسنى المقاصد.در علم رسم الخط مصاحف
    #عقیلة اتراب القصائد فى اسنى المقاصد.در علم رسم الخط مصاحف
    #ناظمة الزهر در علم عدد آيات قرآن.
    #ناظمة الزهر در علم عدد آیات قرآن.
    #قصيده داليه كه داراى 500 بيت و تلخيص تمهيد [[ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله|ابن عبدالبر]] است.
    #قصیده دالیه که داراى 500 بیت و تلخیص تمهید [[ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله|ابن عبدالبر]] است.
     
    وى در روز يكشنبه 28 جمادى الاخرة سال 590 ق در قاهره وفات يافت و در دامنۀ كوه مقطم در مقبرۀ فاضليه مدفون گرديد.


    == منابع مقاله ==
    == منابع مقاله ==
    #ريحانه الادب، مدرس تبريزى، ج 3-4، ص 157-159
    #ریحانه الادب، مدرس تبریزى، ج 3-4، ص 157-159
    #[[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]، موسوى خوانسارى، ج 6، ص 33-37
    #[[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]، موسوى خوانسارى، ج 6، ص 33-37
    #دانشنامه قرآن، خرمشاهى، ج 2، ص 1286
    #دانشنامه قرآن، خرمشاهى، ج 2، ص 1286
    خط ۶۷: خط ۷۲:


    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    [[حرز الامانی و وجه التهانی فی القراءات السبع]]
    [[حرز الامانی و وجه التهانی فی القراءات السبع]]


    [[الإمام أبوالقاسم الشاطبي]]  
    [[الإمام أبوالقاسم الشاطبي|الإمام أبوالقاسم الشاطبی]]  


    [[ترجمه الجریده فی شرح القصیده]]  
    [[ترجمه الجریده فی شرح القصیده]]  


    [[منظومة عقيلة أتراب القصائد في أسني المقاصد في علم رسم المصاحف]]  
    [[منظومة عقيلة أتراب القصائد في أسني المقاصد في علم رسم المصاحف|منظومة عقیلة أتراب القصائد فی أسنی المقاصد فی علم رسم المصاحف]]  


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:قدیم 25 مرداد الی 24 شهریور]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۴۲

    شاطبی، قاسم بن فیره
    نام شاطبی، قاسم بن فیره
    نام‎های دیگر ابومحمد شاطبی

    ابومحمد شاطبی رعینی 

    نام پدر فیره
    متولد 538 ق
    محل تولد شاطبه
    رحلت 590 ق
    اساتید ابوعبدالله نفزى مغربى

    ابوالحسن بن هذیل اندلسى

    برخی آثار حرز الامانی و وجه التهانی فی القراءات السبع
    کد مؤلف AUTHORCODE01268AUTHORCODE

    ابومحمد قاسم بن فیرة بن ابى القاسم شاطبى شافعى (538 -590ق)، از مشاهیر قاریان قرآن مجید است که به امام القراء و امام شاطبى معروف بود.

    ولادت

    در سال 538ق در شاطبه متولد شد.از این جهت به شاطبى منسوب شد. شاطبه شهرى است در سمت شرقى قرطبه از شهرهاى شرقى اندلس.

    تحصیلات

    علم قرائت را نزد ابوعبدالله نفزى مغربى و ابوالحسن بن هذیل اندلسى آموخت در اصول علم قرائت و تجوید سرآمد روزگار شد، علاوه بر آن در تفسیر، حدیث، نحو، لغت و علوم عربى یگانۀ دهر و استاد اهل عصر خود به شمار میرفت.در تعبیر خواب و تاویل منامات نیز دستى توانا داشت.با اینکه کور و از هر دو چشم نابینا بوده است از کثرت ذکاوت و فطانت، تمامى حرکات و رفتار و گفتار خود را طورى مى‌نمود که حاضران در مجلس او به هیچ‌وجه متوجه نمى‌شدند و حقیقت امر معلومشان نمى‌گردید.

    از وى کراماتى نقل کرده‌اند مانند شنیدن اذان هنگام نماز از مسجد جامع مصر بدون موذن.چنین کراماتى از صالحان تنها نقل گردیده است.

    وى محفوظات بسیارى داشت، صحیح بخارى و مسلم و موطأ مالک را نزد او مى‌خواندند و اغلاط نسخه‌ها را از حافظه او تصحیح مى‌نمودند، او نیز در هر مبحثى دقایق و نکات بسیار راجع به همان مبحث را املا میکرد.علاوه بر مراتب علمى بسیار زاهد و صالح و متقى و داراى اخلاق حمیده بود، بدون ضرورت حرف نمى‌زد، از مرضهاى بسیار سخت هرگز شکایت نمى‌کرد، بدون طهارت قرائت نمى‌نمود، در مجلس قرائت با کمال وقار و متانت مى‌نشست.

    در سال 572 ق به مصر رفت و در آنجا قصیدۀ مشهور حرز الامانى و وجه التهانى معروف به قصیدۀ شاطبیه را سرود.

    در موقع اقامتش در مصر، مورد اکرام و تجلیل حاکم وقت شد و به ریاست مدرسۀ فاضلیه قاهره منصوب گردید و درس اقراء را بر عهده داشت.

    وى شاگردان زیادى را پرورش داد که در آن میان امام ابوالحسن على بن محمد سخاوى معروف به علم‌الدین سخاوى مؤلف جمال القراء و کمال الاقراء از شهرت بسزایى برخوردار است.اسامى برخى از افرادیکه قصیده شاطبیه را از وى شنیده و اصول قرائت در آن را یاد گرفته‌اند به شرح زیر است: ابوعبدالله محمد بن عمر قرطبى، سدید عیسى بن مکى، مرتضى بن جماعه، على بن شجاع(دامادش)، محمد بن عمر کردى، ابوالقاسم عبدالرحمن بن سعید شافعى، عیسى بن یوسف مقدسى، على بن محمد نجیبى و عبدالرحمن بن اسماعیل تونسى.

    وفات

    وى در روز یکشنبه 28 جمادى الاخره سال 590 ق در قاهره وفات یافت و در دامنۀ کوه مقطم در مقبرۀ فاضلیه مدفون گردید.

    آثار

    وى داراى چند اثر است که اگرچه از نظر کمى ناچیزند ولى از نظر کیفى بسیار مفید و مهم میباشند که به شرح زیرند

    1. حرز الامانى و وجه التهانى، این اثر که به نامهاى قصیده شاطبیه یا قصیده لامیه و یا شاطبیه معروف است داراى 1173 بیت است که از اهمیت و شهرت
      بسیارى از آغاز تألیف برخوردار بوده است و شروح بسیارى بر آن توسط دانشمندان نگاشته شده که در جاى خود نگاشته خواهد شد.
    2. عقیلة اتراب القصائد فى اسنى المقاصد.در علم رسم الخط مصاحف
    3. ناظمة الزهر در علم عدد آیات قرآن.
    4. قصیده دالیه که داراى 500 بیت و تلخیص تمهید ابن عبدالبر است.

    منابع مقاله

    1. ریحانه الادب، مدرس تبریزى، ج 3-4، ص 157-159
    2. روضات الجنات، موسوى خوانسارى، ج 6، ص 33-37
    3. دانشنامه قرآن، خرمشاهى، ج 2، ص 1286
    4. مقدمه حرز الامانى و وجه التهانى، شاطبى.


    وابسته‌ها