شهیدی گلپایگانی، محمدباقر: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==')
    جز (جایگزینی متن - 'پاك' به 'پاک')
    خط ۲۷: خط ۲۷:
    |-class='articleCode'
    |-class='articleCode'
    |کد مؤلف
    |کد مؤلف
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE887AUTHORCODE
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE00887AUTHORCODE
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    خط ۳۵: خط ۳۵:
    در 1345، دوباره به نجف بازگشت و از محضر آيت‌الله [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياءالدين عراقى]] و آيت‌الله اصفهانى و آيت‌الله نايينى و آيت‌الله آقا سيد ابوتراب خوانسارى استفاده‌ها نمود. وى سفرى به هندوچين (برمه) نمود و در آنجا به تبليغ احكام اسلامى پرداخت، سپس به ايران بازگشت. مدتى در اراك به انجام وظايف دينى مشغول بود.
    در 1345، دوباره به نجف بازگشت و از محضر آيت‌الله [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياءالدين عراقى]] و آيت‌الله اصفهانى و آيت‌الله نايينى و آيت‌الله آقا سيد ابوتراب خوانسارى استفاده‌ها نمود. وى سفرى به هندوچين (برمه) نمود و در آنجا به تبليغ احكام اسلامى پرداخت، سپس به ايران بازگشت. مدتى در اراك به انجام وظايف دينى مشغول بود.


    پس از سفرى به عتبات، به تهران آمد و به انجام وظايف دينى پرداخت. وى به همراه عده‌اى از علما و خطبا، در 1376ق، در كنگره چهاردهمين قرن ولادت [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] در كراچى پاكستان شركت كرد.
    پس از سفرى به عتبات، به تهران آمد و به انجام وظايف دينى پرداخت. وى به همراه عده‌اى از علما و خطبا، در 1376ق، در كنگره چهاردهمين قرن ولادت [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] در كراچى پاکستان شركت كرد.


    == آثار ==
    == آثار ==

    نسخهٔ ‏۱۳ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۲۲:۱۷

    شهیدی گلپایگانی، محمدباقر
    نام شهیدی گلپایگانی، محمدباقر
    نام های دیگر
    نام پدر
    متولد
    محل تولد
    رحلت 0 ق
    اساتید
    برخی آثار [[برنامه سعادت: ترجمه کتاب وصیت عالم ربانی سید بن طاووس قدس‌سره بفرزند خود بنام "کشف المحجه لثمره المهجه"]]
    کد مؤلف AUTHORCODE00887AUTHORCODE

    سيد محمدباقر شهيدى گلپايگانى، فرزند سيد هاشم، در سال 1318ق، در گلپايگان به دنيا آمد. مقدمات را نزد اساتيد آن شهر فراگرفت، آن‌گاه به نجف مهاجرت كرد و سطوح را نزد علماى بزرگ آن شهر، همچون آيت‌الله مشكينى آموخت، سپس به سامرا رفت و از محضر آيت‌الله ميرزا عبدالهادى شيرازى استفاده نمود. در 1342ق، پس از درگذشت پدرش، به مولدش بازگشت، سپس به اصفهان رفت و نزد بزرگانى چون آيت‌الله سيد محمدصادق تلمذ كرد.

    در 1345، دوباره به نجف بازگشت و از محضر آيت‌الله آقا ضياءالدين عراقى و آيت‌الله اصفهانى و آيت‌الله نايينى و آيت‌الله آقا سيد ابوتراب خوانسارى استفاده‌ها نمود. وى سفرى به هندوچين (برمه) نمود و در آنجا به تبليغ احكام اسلامى پرداخت، سپس به ايران بازگشت. مدتى در اراك به انجام وظايف دينى مشغول بود.

    پس از سفرى به عتبات، به تهران آمد و به انجام وظايف دينى پرداخت. وى به همراه عده‌اى از علما و خطبا، در 1376ق، در كنگره چهاردهمين قرن ولادت اميرالمؤمنين(ع) در كراچى پاکستان شركت كرد.

    آثار

    1. «درد و درمان»، ترجمه كتاب «الأمراض الاجتماعية و علاجها»؛

    2. «راهنماى سعادت»، ترجمه كتاب «كشف المحجة»؛

    3. كتاب «نسيم الصباح»، ترجمه و شرح «دعاى صباح»؛

    4. كتاب «ادعية و تهليلات من الآيات البينات».

    منابع مقاله

    كتاب اثرآفرينان، ج 3، ص 359.


    وابسته‌ها

    برنامه سعادت