شهیدی گلپایگانی، محمدباقر: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ')
     
    (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۲۱: خط ۲۱:
    |-
    |-
    |اساتید
    |اساتید
    | data-type="authorTeachers" |[[مشکینی اردبیلی، علی|آیت‌الله مشکینى]]
    | data-type="authorTeachers" |[[مشکینی اردبیلی، ابوالحسن|آیت‌الله مشکینى]]


    [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاءالدین عراقى]]
    [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاءالدین عراقى]]
    خط ۳۶: خط ۳۶:
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    {{کاربردهای دیگر|شهیدی (ابهام زدایی)}}


    '''سید محمدباقر شهیدى گلپایگانى''' (متولد 1318ش- اسفرنجان گلپایگان)، فقیه، نویسنده، محقق، مبلغ، مترجم، نویسنده کتاب [[برنامه سعادت]]  که ترجمه کتاب [[كشف المحجة لثمرة المهجة]]  [[ابن طاووس، علی بن موسی|سید بن طاووس]] است که به عنوان وصیت برای فرزند خود محمد نوشته است.  
    '''سید محمدباقر شهیدى گلپایگانى''' (متولد 1318ق- 1395ق/1354ش)، فقیه، نویسنده، محقق، مبلغ، مترجم، نویسنده کتاب [[برنامه سعادت]]  که ترجمه کتاب [[كشف المحجة لثمرة المهجة]]  [[ابن طاووس، علی بن موسی|سید بن طاووس]] است که به عنوان وصیت برای فرزند خود محمد نوشته است.  


    == ولادت ==
    == ولادت ==
    خط ۴۳: خط ۴۴:


    == تحصیلات ==
    == تحصیلات ==
    مقدمات را نزد اساتید آن شهر فراگرفت، آن‌گاه به نجف مهاجرت کرد و سطوح را نزد علماى بزرگ آن شهر، همچون [[مشکینی اردبیلی، علی|آیت‌الله مشکینى]] آموخت، سپس به سامرا رفت و از محضر آیت‌الله میرزا [[عبدالهادى شیرازى]] استفاده نمود. در 1342ق، پس از درگذشت پدرش، به مولدش بازگشت، سپس به اصفهان رفت و نزد بزرگانى چون آیت‌الله سید محمدصادق تلمذ کرد.
    مقدمات را نزد اساتید آن شهر فراگرفت، آن‌گاه به نجف مهاجرت کرد و سطوح را نزد علماى بزرگ آن شهر، همچون [[مشکینی اردبیلی، ابوالحسن|آیت‌الله مشکینى]] آموخت، سپس به سامرا رفت و از محضر آیت‌الله میرزا [[عبدالهادى شیرازى]] استفاده نمود. در 1342ق، پس از درگذشت پدرش، به مولدش بازگشت، سپس به اصفهان رفت و نزد بزرگانى چون آیت‌الله سید محمدصادق تلمذ کرد.


    در 1345، دوباره به نجف بازگشت و از محضر آیت‌الله [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاءالدین عراقى]] و آیت‌الله سیّد محمّدصادق اصفهانى و [[نائینی، محمدحسین|آیت‌الله نایینى]] و آیت‌الله آقا [[سید ابوتراب خوانسارى]] استفاده‌ها نمود. وى سفرى به هندوچین (برمه) نمود و در آنجا به تبلیغ احکام اسلامى پرداخت، سپس به ایران بازگشت. مدتى در اراک به انجام وظایف دینى مشغول بود.
    در 1345، دوباره به نجف بازگشت و از محضر آیت‌الله [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاءالدین عراقى]] و آیت‌الله سیّد محمّدصادق اصفهانى و [[نائینی، محمدحسین|آیت‌الله نایینى]] و آیت‌الله آقا [[سید ابوتراب خوانسارى]] استفاده‌ها نمود. وى سفرى به هندوچین (برمه) نمود و در آنجا به تبلیغ احکام اسلامى پرداخت، سپس به ایران بازگشت. مدتى در اراک به انجام وظایف دینى مشغول بود.
    خط ۶۵: خط ۶۶:


    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    [[برنامه سعادت]]  
    [[برنامه سعادت]]  


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:بهمن (99)]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۴۸

    شهیدی گلپایگانی، محمدباقر
    نام شهیدی گلپایگانی، محمدباقر
    نام‌های دیگر
    نام پدر سید هاشم
    متولد 1318ق
    محل تولد روستای اسفرنجان گلپایگان
    رحلت
    اساتید آیت‌الله مشکینى

    آقا ضیاءالدین عراقى

    آیت‌الله نایینى

    عبدالهادى شیرازى

    برخی آثار برنامه سعادت
    کد مؤلف AUTHORCODE00887AUTHORCODE

    سید محمدباقر شهیدى گلپایگانى (متولد 1318ق- 1395ق/1354ش)، فقیه، نویسنده، محقق، مبلغ، مترجم، نویسنده کتاب برنامه سعادت که ترجمه کتاب كشف المحجة لثمرة المهجة  سید بن طاووس است که به عنوان وصیت برای فرزند خود محمد نوشته است.

    ولادت

    او فرزند سید هاشم، در سال 1318ق، روستای اسفرنجان از توابع گلپایگان به دنیا آمد.

    تحصیلات

    مقدمات را نزد اساتید آن شهر فراگرفت، آن‌گاه به نجف مهاجرت کرد و سطوح را نزد علماى بزرگ آن شهر، همچون آیت‌الله مشکینى آموخت، سپس به سامرا رفت و از محضر آیت‌الله میرزا عبدالهادى شیرازى استفاده نمود. در 1342ق، پس از درگذشت پدرش، به مولدش بازگشت، سپس به اصفهان رفت و نزد بزرگانى چون آیت‌الله سید محمدصادق تلمذ کرد.

    در 1345، دوباره به نجف بازگشت و از محضر آیت‌الله آقا ضیاءالدین عراقى و آیت‌الله سیّد محمّدصادق اصفهانى و آیت‌الله نایینى و آیت‌الله آقا سید ابوتراب خوانسارى استفاده‌ها نمود. وى سفرى به هندوچین (برمه) نمود و در آنجا به تبلیغ احکام اسلامى پرداخت، سپس به ایران بازگشت. مدتى در اراک به انجام وظایف دینى مشغول بود.

    پس از سفرى به عتبات، به تهران آمد و به انجام وظایف دینى پرداخت. وى به همراه عده‌اى از علما و خطبا، در 1376ق، در کنگره چهاردهمین قرن ولادت امیرالمؤمنین(ع) در کراچى پاکستان شرکت کرد.

    آثار

    1. «درد و درمان»، ترجمه کتاب «الأمراض الاجتماعیة و علاجها»؛
    2. «راهنماى سعادت»، ترجمه کتاب «کشف المحجة»؛
    3. کتاب «نسیم الصباح»، ترجمه و شرح «دعاى صباح»؛
    4. کتاب «ادعیة و تهلیلات من الآیات البینات».

    آیت‌اللّه شهیدى گلپایگانى، همچنین تقریرات درس اصول علاّ‏مه میر محمّدصادق خاتون آبادى در اصفهان را از آغاز علم اصول تا پایان بحث ضد به نگارش درآورده که نسخه خطى آن در نزد برادر زاده ایشان حجة‏الاسلام سیّد على‌اکبر مدنى‌زاده موجود است.

    منابع مقاله

    1. کتاب اثرآفرینان، ج 3، ص 359.
    2. وبلاگ روستای اسفرنجان


    وابسته‌ها