شکوفه‌های خرد یا سخنان علی عليه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '‌‌' به '‌')
    جز (جایگزینی متن - 'نهج‌البلاغه' به 'نهج‌البلاغة')
    خط ۶: خط ۶:
    با ترجمه فارسی و انگلیسی و رباعیات فارسی
    با ترجمه فارسی و انگلیسی و رباعیات فارسی


    نهج‌البلاغه. برگزیده. چندزبانه
    نهج‌البلاغة. برگزیده. چندزبانه
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[حالت، ابوالقاسم]] (نویسنده)
    [[حالت، ابوالقاسم]] (نویسنده)
    خط ۳۲: خط ۳۲:
    }}
    }}
       
       
    '''شكوفه‌هاى خرد يا سخنان على(ع)'''، تأليف [[حالت، ابوالقاسم|ابوالقاسم حالت]] (م 1298ش) به زبان فارسى است. در اين اثر بيش از 1200 مورد از كلمات گهربار [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] گردآورى شده و به همراه ترجمه‌اى روان و يك رباعى از نویسنده آمده است. در بين ترجمه‌هاى منظومى كه از نهج‌البلاغه صورت گرفته است، ترجمه [[حالت، ابوالقاسم|ابوالقاسم حالت]] ممتاز است و اى كاش به ترجمه بخشى از نهج‌البلاغه اكتفا نمى‌كرد و تمامى اين كتاب شريف را به نظم در مى‌آورد.
    '''شكوفه‌هاى خرد يا سخنان على(ع)'''، تأليف [[حالت، ابوالقاسم|ابوالقاسم حالت]] (م 1298ش) به زبان فارسى است. در اين اثر بيش از 1200 مورد از كلمات گهربار [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] گردآورى شده و به همراه ترجمه‌اى روان و يك رباعى از نویسنده آمده است. در بين ترجمه‌هاى منظومى كه از نهج‌البلاغة صورت گرفته است، ترجمه [[حالت، ابوالقاسم|ابوالقاسم حالت]] ممتاز است و اى كاش به ترجمه بخشى از نهج‌البلاغة اكتفا نمى‌كرد و تمامى اين كتاب شريف را به نظم در مى‌آورد.


    از خصوصيات اشعار [[حالت، ابوالقاسم|ابوالقاسم حالت]] سادگى و روانى و در عين حالت انقياد كامل بر اصول شعرنويسى و اوزان و سبک ‌هاى شعر است. علاقه به مسائل دينى سبب شد كه حالت كه نویسنده و شاعرى طنزپرداز است، از سال 1323(ش) هر هفته چند رباعى جدّى كه ترجمه‌اى از كلمات قصار [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] بود، در مجله «آئين‌اسلام» چاپ كند.
    از خصوصيات اشعار [[حالت، ابوالقاسم|ابوالقاسم حالت]] سادگى و روانى و در عين حالت انقياد كامل بر اصول شعرنويسى و اوزان و سبک ‌هاى شعر است. علاقه به مسائل دينى سبب شد كه حالت كه نویسنده و شاعرى طنزپرداز است، از سال 1323(ش) هر هفته چند رباعى جدّى كه ترجمه‌اى از كلمات قصار [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] بود، در مجله «آئين‌اسلام» چاپ كند.
    خط ۳۸: خط ۳۸:
    وى داراى طبعى روان و قريحه‌اى سيّال است، به گونه‌اى كه در بديهه‌گويى و ارتجال در رديف سخنوران بزرگ قرار دارد. زين‌العابدين مؤتمن ضمن مقدمه‌اى كه بر ديوان وى نگاشته، مى‌نويسد: «طبع سرشار حالت به مثابه‌ى چشمه فيّاضى است كه على‌الدّوام مى‌زايد و هرگز نقصانى در آن راه نمى‌يابد. حالت طبعى روان و قريحه‌اى سيّال دارد و از لحاظ بديهه‌گويى و ارتجال نيز گوينده‌اى تواناست».
    وى داراى طبعى روان و قريحه‌اى سيّال است، به گونه‌اى كه در بديهه‌گويى و ارتجال در رديف سخنوران بزرگ قرار دارد. زين‌العابدين مؤتمن ضمن مقدمه‌اى كه بر ديوان وى نگاشته، مى‌نويسد: «طبع سرشار حالت به مثابه‌ى چشمه فيّاضى است كه على‌الدّوام مى‌زايد و هرگز نقصانى در آن راه نمى‌يابد. حالت طبعى روان و قريحه‌اى سيّال دارد و از لحاظ بديهه‌گويى و ارتجال نيز گوينده‌اى تواناست».


    «سوءظنّ» مداوم نوع بيمارى روانى است كه درد و رنج مداومى را ايجاد مى‌كند و اضطراب و تشويش و نگرانى به بار مى‌آورد، در حالى‌كه «حسن ظنّ» نشانه اعتماد و اطمينان و موجب آسايش و آرامش خاطر است. اين دو موضوع در نهج‌البلاغه در موارد مختلف به طور وضوح بيان شده و مورد تأكيد قرار گرفته است كه به دو نمونه از كلمات گهربار كه به زيبايى در قالب نظم درآمده است، اشاره مى‌شود:
    «سوءظنّ» مداوم نوع بيمارى روانى است كه درد و رنج مداومى را ايجاد مى‌كند و اضطراب و تشويش و نگرانى به بار مى‌آورد، در حالى‌كه «حسن ظنّ» نشانه اعتماد و اطمينان و موجب آسايش و آرامش خاطر است. اين دو موضوع در نهج‌البلاغة در موارد مختلف به طور وضوح بيان شده و مورد تأكيد قرار گرفته است كه به دو نمونه از كلمات گهربار كه به زيبايى در قالب نظم درآمده است، اشاره مى‌شود:


    #«حُسنُ الظنِّ راحَة القَلْبْ وَ سَلامَةُ البَدن»: حسن ظنّ مايه آرامش دل و سلامت بدن است.
    #«حُسنُ الظنِّ راحَة القَلْبْ وَ سَلامَةُ البَدن»: حسن ظنّ مايه آرامش دل و سلامت بدن است.

    نسخهٔ ‏۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۲۸

    شکوفه‏‌های خرد یا سخنان علی‌ عليه‌السلام
    شکوفه‌های خرد یا سخنان علی عليه‌السلام
    پدیدآورانحالت، ابوالقاسم (نویسنده)
    عنوان‌های دیگرسخنان علی(ع)

    با ترجمه فارسی و انگلیسی و رباعیات فارسی

    نهج‌البلاغة. برگزیده. چندزبانه
    ناشرعلمی
    مکان نشرتهران - ایران
    سال نشر1363 ش
    چاپ2
    موضوعشعر آموزنده فارسی - قرن 14

    شعر فارسی - قرن 14

    علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - کلمات قصار
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏BP‎‏ ‎‏38‎‏/‎‏04‎‏ ‎‏/‎‏ح‎‏2‎‏ش‎‏8‎‏

    شكوفه‌هاى خرد يا سخنان على(ع)، تأليف ابوالقاسم حالت (م 1298ش) به زبان فارسى است. در اين اثر بيش از 1200 مورد از كلمات گهربار اميرالمؤمنين على(ع) گردآورى شده و به همراه ترجمه‌اى روان و يك رباعى از نویسنده آمده است. در بين ترجمه‌هاى منظومى كه از نهج‌البلاغة صورت گرفته است، ترجمه ابوالقاسم حالت ممتاز است و اى كاش به ترجمه بخشى از نهج‌البلاغة اكتفا نمى‌كرد و تمامى اين كتاب شريف را به نظم در مى‌آورد.

    از خصوصيات اشعار ابوالقاسم حالت سادگى و روانى و در عين حالت انقياد كامل بر اصول شعرنويسى و اوزان و سبک ‌هاى شعر است. علاقه به مسائل دينى سبب شد كه حالت كه نویسنده و شاعرى طنزپرداز است، از سال 1323(ش) هر هفته چند رباعى جدّى كه ترجمه‌اى از كلمات قصار حضرت على(ع) بود، در مجله «آئين‌اسلام» چاپ كند.

    وى داراى طبعى روان و قريحه‌اى سيّال است، به گونه‌اى كه در بديهه‌گويى و ارتجال در رديف سخنوران بزرگ قرار دارد. زين‌العابدين مؤتمن ضمن مقدمه‌اى كه بر ديوان وى نگاشته، مى‌نويسد: «طبع سرشار حالت به مثابه‌ى چشمه فيّاضى است كه على‌الدّوام مى‌زايد و هرگز نقصانى در آن راه نمى‌يابد. حالت طبعى روان و قريحه‌اى سيّال دارد و از لحاظ بديهه‌گويى و ارتجال نيز گوينده‌اى تواناست».

    «سوءظنّ» مداوم نوع بيمارى روانى است كه درد و رنج مداومى را ايجاد مى‌كند و اضطراب و تشويش و نگرانى به بار مى‌آورد، در حالى‌كه «حسن ظنّ» نشانه اعتماد و اطمينان و موجب آسايش و آرامش خاطر است. اين دو موضوع در نهج‌البلاغة در موارد مختلف به طور وضوح بيان شده و مورد تأكيد قرار گرفته است كه به دو نمونه از كلمات گهربار كه به زيبايى در قالب نظم درآمده است، اشاره مى‌شود:

    1. «حُسنُ الظنِّ راحَة القَلْبْ وَ سَلامَةُ البَدن»: حسن ظنّ مايه آرامش دل و سلامت بدن است.
      ابوالقاسم حالت اين سخن را در يك رباعى فارسى چنين آورده است:
      «يك چند اگر كنى به خوش‌بينى زيست دانى كه خوشى به غير خوش‌بينى نيست
      گر صحت جس‍-م است وگر راحت دل هر دو بر و برگ شاخه خوش‌بينى است».
    2. «مَنْ حَسُنَ ظَنُّه بِالنّاسِ حازَ منْهُمُ المَحَبَّةَ»: هر كس به مردم حسن ظنّ داشته باشد، دوستى آنان را به دست مى‌آورد.

    و اما در دو بيتى به زيبايى چنين مى‌سرايد:

    «بدبين كه به چشمش همه كس همچو عدوست گر بى‌كس و تنهاست، ز بدبينى اوست

    با اهل زمانه هر كه خوشبين‌تر شد، از اهل زمانه بيشتر گيرد دوست».

    منابع مقاله

    1. متن كتاب
    2. مجله آموزش زبان و ادب فارسى، سال هفدهم، 1382، شماره 68، ص 18