شیرازی، محمدکاظم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |حاج حیدر | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |شیراز | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |[[دستغیب، سید عبدالحسین|سید عبدالحسین دستغیب]] شیرازى | ||
[[حسینی فیروزآبادی، سید مرتضی|سید مرتضى فیروزآبادى]] | |||
[[بهاءالدين محلاتى شيرازى|بهاءالدین محلاتى شیرازى]] | |||
[[حسینی شیرازی، سید محمد|سید محمد حسینى شیرازى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" |[[شرح العروة الوثقی (کاشف‌الغطاء)]] | | data-type="authorWritings" |[[شرح العروة الوثقی (کاشف‌الغطاء)]] | ||
[[بلغة الطالب في حاشية المكاسب]] | [[بلغة الطالب في حاشية المكاسب|بلغة الطالب فی حاشیة المکاسب]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۹: | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''محمدکاظم شیرازى''' (۱۳۶۷-۱۲۹۲ ق)، فقیه، اصولی، از مراجع تقلید، از شاگردان خاص [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزای بزرگ]] و [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|میرزا محمدتقی شیرازی]] | ||
== ولادت == | |||
در سال 1292/1290ق، در شیراز زاده شد.(مشار، خان‌بابا، مؤلفین کتب چاپى، ج5 ص24) پدرش، حاج حیدر، از تجار شیراز بود و به تقوا و پرهیزگارى شهرت داشت. | |||
وى دوران | == تحصیلات == | ||
وى دوران کودکى‌اش را در زادگاهش به فراگیرى خواندن و نوشتن گذرانید. سپس در سال 1300ق همراه با پدر و مادرش به قصد زیارت عتبات عالیات، رهسپار نجف و کربلا شد و ادبیات عرب را در آنجا فرا گرفت. | |||
پس از دو سال، پدر و مادرش به | پس از دو سال، پدر و مادرش به شیراز بازگشتند. او به تنهایى به تحصیل ادامه داد تا پس از چهار سال، به شیراز مهاجرت کرد. وى [[المطول|مطول]] و [[معالم‌الدين و ملاذ المجتهدين|معالم]] را نزد سید محمدعلى کازرونى فرا گرفت. | ||
در سال 1306ق، پس از دو سال اقامت در | در سال 1306ق، پس از دو سال اقامت در شیراز، رهسپار کربلا شد و در حدود چهار سال، شرح لمعه، قوانین، فصول و ریاض را به پایان رسانید، سپس در حدود سال 1310ق به سامرا رفت و مورد توجه فراوان [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزاى شیرازى]] قرار گرفت. | ||
میرزا سفارش او را به حضرات آیات: [[فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم|سید محمد فشارکى]] و [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|میرزا محمدتقى شیرازى]] نمود. او در آن زمان، مورد نظر و محبت پدرانه [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزاى شیرازى]] بود و در خانه او به سر مى‌برد و همواره حاضر به خدمت بود. | |||
وى نخست، [[فرائد الاصول (طبع انتشارات اسلامی)|رسائل]] و [[كتاب المكاسب| | وى نخست، [[فرائد الاصول (طبع انتشارات اسلامی)|رسائل]] و [[كتاب المكاسب|مکاسب]] را نزد علامه حسنعلى تهرانى به پایان برد و سپس در درس‌هاى مرحوم [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|میرزا محمدتقى شیرازى]] و [[فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم|سید محمد فشارکى]] شرکت نمود. چندى هم در درس مجدد شیرازى حضور پیدا کرد. | ||
با مهاجرت مرحوم | با مهاجرت مرحوم آیت‌الله طباطبایى فشارکى به نجف اشرف، منحصراً به درس [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|میرزا محمدتقى شیرازى]] حاضر شد و تا روز وفاتش، ملازم بحث او بود و در این مدت طولانى- حدود 28 سال از 1310 تا 1338ق از او جدا نشد. | ||
وى در سال 1336ق، همراه با استادش به | وى در سال 1336ق، همراه با استادش به کاظمین رفت و در اوایل سال 1337ق، همراه با استاد به کربلا مهاجرت کرد و تا وفات [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|میرزا محمدتقى شیرازى]]، در آن خاک پاک به تحصیل و تدریس اشتغال داشت. | ||
ایشان در 1338ق، رهسپار نجف شد و به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت. او در این مدت و تا هنگام وفاتش، یکسره به تدریس و تألیف پرداخت. در حوزه نجف شهرتى فراوان کسب کرد، چشمها به او دوخته شد و مورد توجه فراوان آیت‌الله [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] قرار گرفت. او در تدریس، بسیار خوش بیان و زیبا کلام بود. | |||
شیخ [[بهاءالدين محلاتى شيرازى|بهاءالدین محلاتى شیرازى]]، [[دستغیب، سید عبدالحسین|سید عبدالحسین دستغیب]] شیرازى، [[حسینی فیروزآبادی، سید مرتضی|سید مرتضى فیروزآبادى]]، [[سيد سجاد علوى گرگانى|سید سجاد علوى گرگانى]]، [[حسینی شیرازی، سید محمد|سید محمد حسینى شیرازى]]، [[فضل‌الله، محمدحسین|سید محمدحسین فضل‌الله عاملى]]، [[جعفری تبریزی، محمدتقی|علامه محمدتقى جعفرى]] و [[بهجت، محمدتقی|محمدتقى بهجت]] از جمله شاگردانى ایشان بوده‌اند. | |||
ایشان از محدث بزرگ شیعه [[نوری، حسین بن محمدتقی|میرزا حسین نورى]]، صاحب [[مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل|مستدرک الوسائل]]، اجازه حدیث داشت و خود از اقطاب روایت و مشایخ اجازه بود و بسیارى از فقها و دانشمندان از او اجازه روایت اخذ کردند، که آیت‌الله [[مرعشی، سید شهاب‌الدین|سید شهاب‌الدین نجفى مرعشى]]، خانم [[امین، نصرت‌بیگم|نصرت بیگم امین اصفهانى]]، عبداللطیف سمامى حایرى تنکابنى، [[صدرالدین محلاتى شیرازى]] و [[حسینی همدانی، سید محمد|سید محمدحسینى همدانى]] معروف به آقا نجفى از آن جمله‌اند. | |||
== وفات == | |||
ایشان در 22 جمادى الاول 1367، در 77 سالگى، در نجف، چشم از جهان فرو بست. پیکر ایشان در حرم [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] به خاک سپرده شد. | |||
== آثار== | == آثار== | ||
#بلغة الطالب فی حاشیة ال[[كتاب المكاسب|مکاسب]]. | |||
#رسالة فی الخلل. | |||
#بلغة الطالب | #رسالة فی صلاة الجماعة. | ||
#رسالة | #حاشیه بر فوائد الأصول [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ انصارى]]. | ||
#رسالة | #حاشیه بر فوائد الأصول کاظمینى، تقریرات درس [[نائینی، محمدحسین|محقق نائینى]]. | ||
# | #حاشیه بر درّ الأصول [[حائری یزدی، عبدالکریم|حاج شیخ عبدالکریم حایرى]]. | ||
# | #حاشیه بر فصول [[اصفهانی، محمدحسین|شیخ محمدحسین اصفهانى]]. | ||
# | #حاشیه استدلالى بر عروة الوثقى. | ||
# | #دوره کامل اصول. | ||
# | #مسائل فقهیة. | ||
#دوره | |||
#مسائل | |||
نسخهٔ ۹ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۲
| نام | شیرازی، محمدکاظم |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | حاج حیدر |
| متولد | 1253 ش |
| محل تولد | شیراز |
| رحلت | 1326 ش یا 1367 ق |
| اساتید | سید عبدالحسین دستغیب شیرازى |
| برخی آثار | شرح العروة الوثقی (کاشف‌الغطاء) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05655AUTHORCODE |
محمدکاظم شیرازى (۱۳۶۷-۱۲۹۲ ق)، فقیه، اصولی، از مراجع تقلید، از شاگردان خاص میرزای بزرگ و میرزا محمدتقی شیرازی
ولادت
در سال 1292/1290ق، در شیراز زاده شد.(مشار، خان‌بابا، مؤلفین کتب چاپى، ج5 ص24) پدرش، حاج حیدر، از تجار شیراز بود و به تقوا و پرهیزگارى شهرت داشت.
تحصیلات
وى دوران کودکى‌اش را در زادگاهش به فراگیرى خواندن و نوشتن گذرانید. سپس در سال 1300ق همراه با پدر و مادرش به قصد زیارت عتبات عالیات، رهسپار نجف و کربلا شد و ادبیات عرب را در آنجا فرا گرفت.
پس از دو سال، پدر و مادرش به شیراز بازگشتند. او به تنهایى به تحصیل ادامه داد تا پس از چهار سال، به شیراز مهاجرت کرد. وى مطول و معالم را نزد سید محمدعلى کازرونى فرا گرفت.
در سال 1306ق، پس از دو سال اقامت در شیراز، رهسپار کربلا شد و در حدود چهار سال، شرح لمعه، قوانین، فصول و ریاض را به پایان رسانید، سپس در حدود سال 1310ق به سامرا رفت و مورد توجه فراوان میرزاى شیرازى قرار گرفت.
میرزا سفارش او را به حضرات آیات: سید محمد فشارکى و میرزا محمدتقى شیرازى نمود. او در آن زمان، مورد نظر و محبت پدرانه میرزاى شیرازى بود و در خانه او به سر مى‌برد و همواره حاضر به خدمت بود.
وى نخست، رسائل و مکاسب را نزد علامه حسنعلى تهرانى به پایان برد و سپس در درس‌هاى مرحوم میرزا محمدتقى شیرازى و سید محمد فشارکى شرکت نمود. چندى هم در درس مجدد شیرازى حضور پیدا کرد.
با مهاجرت مرحوم آیت‌الله طباطبایى فشارکى به نجف اشرف، منحصراً به درس میرزا محمدتقى شیرازى حاضر شد و تا روز وفاتش، ملازم بحث او بود و در این مدت طولانى- حدود 28 سال از 1310 تا 1338ق از او جدا نشد.
وى در سال 1336ق، همراه با استادش به کاظمین رفت و در اوایل سال 1337ق، همراه با استاد به کربلا مهاجرت کرد و تا وفات میرزا محمدتقى شیرازى، در آن خاک پاک به تحصیل و تدریس اشتغال داشت.
ایشان در 1338ق، رهسپار نجف شد و به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت. او در این مدت و تا هنگام وفاتش، یکسره به تدریس و تألیف پرداخت. در حوزه نجف شهرتى فراوان کسب کرد، چشمها به او دوخته شد و مورد توجه فراوان آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانى قرار گرفت. او در تدریس، بسیار خوش بیان و زیبا کلام بود.
شیخ بهاءالدین محلاتى شیرازى، سید عبدالحسین دستغیب شیرازى، سید مرتضى فیروزآبادى، سید سجاد علوى گرگانى، سید محمد حسینى شیرازى، سید محمدحسین فضل‌الله عاملى، علامه محمدتقى جعفرى و محمدتقى بهجت از جمله شاگردانى ایشان بوده‌اند.
ایشان از محدث بزرگ شیعه میرزا حسین نورى، صاحب مستدرک الوسائل، اجازه حدیث داشت و خود از اقطاب روایت و مشایخ اجازه بود و بسیارى از فقها و دانشمندان از او اجازه روایت اخذ کردند، که آیت‌الله سید شهاب‌الدین نجفى مرعشى، خانم نصرت بیگم امین اصفهانى، عبداللطیف سمامى حایرى تنکابنى، صدرالدین محلاتى شیرازى و سید محمدحسینى همدانى معروف به آقا نجفى از آن جمله‌اند.
وفات
ایشان در 22 جمادى الاول 1367، در 77 سالگى، در نجف، چشم از جهان فرو بست. پیکر ایشان در حرم امیرالمؤمنین(ع) به خاک سپرده شد.
آثار
- بلغة الطالب فی حاشیة المکاسب.
- رسالة فی الخلل.
- رسالة فی صلاة الجماعة.
- حاشیه بر فوائد الأصول شیخ انصارى.
- حاشیه بر فوائد الأصول کاظمینى، تقریرات درس محقق نائینى.
- حاشیه بر درّ الأصول حاج شیخ عبدالکریم حایرى.
- حاشیه بر فصول شیخ محمدحسین اصفهانى.
- حاشیه استدلالى بر عروة الوثقى.
- دوره کامل اصول.
- مسائل فقهیة.