شیرازی، محمدکاظم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ')
     
    (۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class='wikiInfo'>
    <div class="wikiInfo">
    [[پرونده:NUR05655.jpg|بندانگشتی|شیرازی، محمدکاظم]]
    [[پرونده:NUR05655.jpg|بندانگشتی|شیرازی، محمدکاظم]]
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    |-
    |-
    ! نام!! data-type='authorName'|شیرازی، محمدکاظم
    ! نام!! data-type="authorName" |شیرازی، محمدکاظم
    |-
    |-
    |نام های دیگر  
    |نام‌های دیگر  
    |data-type='authorOtherNames'|  
    | data-type="authorOtherNames" |  
    |-
    |-
    |نام پدر  
    |نام پدر  
    |data-type='authorfatherName'|
    | data-type="authorfatherName" |حاج حیدر
    |-
    |-
    |متولد  
    |متولد  
    |data-type='authorbirthDate'|1253 ش
    | data-type="authorbirthDate" |1253 ش
    |-
    |-
    |محل تولد
    |محل تولد
    |data-type='authorBirthPlace'|
    | data-type="authorBirthPlace" |شیراز
    |-
    |-
    |رحلت  
    |رحلت  
    |data-type='authorDeathDate'|1326 ش یا 1367 ق
    | data-type="authorDeathDate" |1326 ش یا 1367 ق
    |-
    |-
    |اساتید
    |اساتید
    |data-type='authorTeachers'|
    | data-type="authorTeachers" |[[دستغیب، سید عبدالحسین|سید عبدالحسین دستغیب]] شیرازى
     
    [[حسینی فیروزآبادی، سید مرتضی|سید مرتضى فیروزآبادى]]
     
    [[بهاءالدين محلاتى شيرازى|بهاءالدین محلاتى شیرازى]]
     
    [[حسینی شیرازی، سید محمد|سید محمد حسینى شیرازى]]
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    |data-type='authorWritings'|[[بلغه الطالب فی حاشیه المکاسب]]  
    | data-type="authorWritings" |[[شرح العروة الوثقی (کاشف‌الغطاء)]]
    |-class='articleCode'
     
    [[بلغة الطالب في حاشية المكاسب|بلغة الطالب فی حاشیة المکاسب]]  
    |- class="articleCode"
    |کد مؤلف
    |کد مؤلف
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE5655AUTHORCODE
    | data-type="authorCode" |AUTHORCODE05655AUTHORCODE
    |}
    |}
    </div>
    </div>


    '''آيت‌الله محمد كاظم شيرازى''' در سال 1292/1290ق، در شيراز زاده شد.(مشار، خان‌بابا، مؤلفين كتب چاپى، ج5 ص24) پدرش، حاج حيدر، از تجار شيراز بود و به تقوا و پرهيزگارى شهرت داشت.
    {{کاربردهای دیگر|شیرازی (ابهام زدایی)}}


    وى دوران كودكى‌اش را در زادگاهش به فراگيرى خواندن و نوشتن گذرانيد. سپس در سال 1300ق همراه با پدر و مادرش به قصد زيارت عتبات عاليات، رهسپار نجف و كربلا شد و ادبيات عرب را در آنجا فرا گرفت.
    '''محمدکاظم شیرازى''' (۱۳۶۷-۱۲۹۲ ق)، فقیه، اصولی، از مراجع تقلید، از شاگردان خاص [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزای بزرگ]] و [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|میرزا محمدتقی شیرازی]] 


    پس از دو سال، پدر و مادرش به شيراز بازگشتند. او به تنهايى به تحصيل ادامه داد تا پس از چهار سال، به شيراز مهاجرت كرد. وى [[المطول|مطول]] و [[معالم‌الدين و ملاذ المجتهدين|معالم]] را نزد سيد محمدعلى كازرونى فرا گرفت.
    == ولادت ==
    در سال 1292/1290ق، در شیراز زاده شد.<ref>مشار، خان‌بابا، مؤلفین کتب چاپى، ج5 ص24</ref> پدرش، حاج حیدر، از تجار شیراز بود و به تقوا و پرهیزگارى شهرت داشت.


    در سال 1306ق، پس از دو سال اقامت در شيراز، رهسپار كربلا شد و در حدود چهار سال، شرح لمعه، قوانين، فصول و رياض را به پايان رسانيد، سپس در حدود سال 1310ق به سامرا رفت و مورد توجه فراوان [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] قرار گرفت.
    == تحصیلات ==
    وى دوران کودکى‌اش را در زادگاهش به فراگیرى خواندن و نوشتن گذرانید. سپس در سال 1300ق همراه با پدر و مادرش به قصد زیارت عتبات عالیات، رهسپار نجف و کربلا شد و ادبیات عرب را در آنجا فرا گرفت.


    ميرزا سفارش او را به حضرات آيات: [[فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم|سيد محمد فشاركى]] و [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|ميرزا محمدتقى شيرازى]] نمود. او در آن زمان، مورد نظر و محبت پدرانه [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] بود و در خانه او به سر مى‌برد و همواره حاضر به خدمت بود.
    پس از دو سال، پدر و مادرش به شیراز بازگشتند. او به تنهایى به تحصیل ادامه داد تا پس از چهار سال، به شیراز مهاجرت کرد. وى [[المطول|مطول]] و [[معالم‌الدين و ملاذ المجتهدين|معالم]] را نزد سید محمدعلى کازرونى فرا گرفت.


    وى نخست، [[فرائد الاصول (طبع انتشارات اسلامی)|رسائل]] و [[كتاب المكاسب|مكاسب]] را نزد علامه حسنعلى تهرانى به پايان برد و سپس در درس‌هاى مرحوم [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|ميرزا محمدتقى شيرازى]] و [[فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم|سيد محمد فشاركى]] شركت نمود. چندى هم در درس مجدد شيرازى حضور پيدا كرد.
    در سال 1306ق، پس از دو سال اقامت در شیراز، رهسپار کربلا شد و در حدود چهار سال، شرح لمعه، قوانین، فصول و ریاض را به پایان رسانید، سپس در حدود سال 1310ق به سامرا رفت و مورد توجه فراوان [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزاى شیرازى]] قرار گرفت.


    با مهاجرت مرحوم آيت‌الله طباطبايى فشاركى به نجف اشرف، منحصراً به درس [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|ميرزا محمدتقى شيرازى]] حاضر شد و تا روز وفاتش، ملازم بحث او بود و در اين مدت طولانى- حدود 28 سال از 1310 تا 1338ق از او جدا نشد.
    میرزا سفارش او را به حضرات آیات: [[فشارکی اصفهانی، سید محمد بن امیرقاسم|سید محمد فشارکى]] و [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|میرزا محمدتقى شیرازى]] نمود. او در آن زمان، مورد نظر و محبت پدرانه [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزاى شیرازى]] بود و در خانه او به سر مى‌برد و همواره حاضر به خدمت بود.


    وى در سال 1336ق، همراه با استادش به كاظمين رفت و در اوايل سال 1337ق، همراه با استاد به كربلا مهاجرت كرد و تا وفات [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|ميرزا محمدتقى شيرازى]]، در آن خاک پاك به تحصيل و تدريس اشتغال داشت.
    وى نخست، [[فرائد الاصول (طبع انتشارات اسلامی)|رسائل]] و [[كتاب المكاسب|مکاسب]] را نزد علامه حسنعلى تهرانى به پایان برد و سپس در درس‌هاى مرحوم [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|میرزا محمدتقى شیرازى]] و [[فشارکی اصفهانی، سید محمد بن امیرقاسم|سید محمد فشارکى]] شرکت نمود. چندى هم در درس مجدد شیرازى حضور پیدا کرد.


    ايشان در 1338ق، رهسپار نجف شد و به تدريس خارج فقه و اصول پرداخت. او در اين مدت و تا هنگام وفاتش، يكسره به تدريس و تأليف پرداخت. در حوزه نجف شهرتى فراوان كسب كرد، چشمها به او دوخته شد و مورد توجه فراوان آيت‌الله [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] قرار گرفت. او در تدريس، بسيار خوش بيان و زيبا كلام بود.
    با مهاجرت مرحوم آیت‌الله طباطبایى فشارکى به نجف اشرف، منحصراً به درس [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|میرزا محمدتقى شیرازى]] حاضر شد و تا روز وفاتش، ملازم بحث او بود و در این مدت طولانى- حدود 28 سال از 1310 تا 1338ق از او جدا نشد.


    شيخ بهاءالدين محلاتى شيرازى، [[دستغیب، عبدالحسین|سيد عبدالحسين دستغيب]] شيرازى، سيد مرتضى فيروز آبادى، سيد سجاد علوى گرگانى، سيد محمدحسينى شيرازى، سيد محمدحسين فضل‌الله عاملى، علامه محمدتقى جعفرى و محمدتقى بهجت از جمله شاگردانى ايشان بوده‌اند.
    وى در سال 1336ق، همراه با استادش به کاظمین رفت و در اوایل سال 1337ق، همراه با استاد به کربلا مهاجرت کرد و تا وفات [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|میرزا محمدتقى شیرازى]]، در آن خاک پاک به تحصیل و تدریس اشتغال داشت.


    ايشان از محدث بزرگ شيعه [[نوری، حسین بن محمدتقی|ميرزا حسين نورى]]، صاحب [[مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل|مستدرك الوسائل]]، اجازه حديث داشت و خود از اقطاب روايت و مشايخ اجازه بود و بسيارى از فقها و دانشمندان از او اجازه روايت اخذ كردند، كه آيت‌الله [[مرعشی، شهاب‌الدین|سيد شهاب‌الدين نجفى مرعشى]]، خانم نصرت بيگم امين اصفهانى، عبداللطيف سمامى حايرى تنكابنى، صدرالدين محلاتى شيرازى و [[حسینی همدانی، محمد|سيد محمدحسینى همدانى]] معروف به آقا نجفى از آن جمله‌اند.
    ایشان در 1338ق، رهسپار نجف شد و به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت. او در این مدت و تا هنگام وفاتش، یکسره به تدریس و تألیف پرداخت. در حوزه نجف شهرتى فراوان کسب کرد، چشمها به او دوخته شد و مورد توجه فراوان آیت‌الله [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] قرار گرفت. او در تدریس، بسیار خوش بیان و زیبا کلام بود.


    ايشان در 22 جمادى الاول 1367، در 77 سالگى، در نجف، چشم از جهان فرو بست. پيكر ايشان در حرم [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] به خاک سپرده شد.
    شیخ [[بهاءالدين محلاتى شيرازى|بهاءالدین محلاتى شیرازى]]، [[دستغیب، سید عبدالحسین|سید عبدالحسین دستغیب]] شیرازى، [[حسینی فیروزآبادی، سید مرتضی|سید مرتضى فیروزآبادى]]، [[سيد سجاد علوى گرگانى|سید سجاد علوى گرگانى]]، [[حسینی شیرازی، سید محمد|سید محمد حسینى شیرازى]]، [[فضل‌الله، سید محمدحسین|سید محمدحسین فضل‌الله عاملى]]، [[جعفری تبریزی، محمدتقی|علامه محمدتقى جعفرى]] و [[بهجت، محمدتقی|محمدتقى بهجت]] از جمله شاگردانى ایشان بوده‌اند.
     
    ایشان از محدث بزرگ شیعه [[نوری، حسین بن محمدتقی|میرزا حسین نورى]]، صاحب [[مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل|مستدرک الوسائل]]، اجازه حدیث داشت و خود از اقطاب روایت و مشایخ اجازه بود و بسیارى از فقها و دانشمندان از او اجازه روایت اخذ کردند، که آیت‌الله [[مرعشی، سید شهاب‌الدین|سید شهاب‌الدین نجفى مرعشى]]، خانم [[امین، سیده نصرت‌بیگم|نصرت بیگم امین اصفهانى]]، عبداللطیف سمامى حایرى تنکابنى، [[صدرالدین محلاتى شیرازى]] و [[حسینی همدانی، سید محمد|سید محمدحسینى همدانى]] معروف به آقا نجفى از آن جمله‌اند.
     
    == وفات ==
    ایشان در 22 جمادى الاول 1367، در 77 سالگى، در نجف، چشم از جهان فرو بست. پیکر ایشان در حرم [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] به خاک سپرده شد.


    == آثار==
    == آثار==
    #بلغة الطالب فی حاشیة ال[[كتاب المكاسب|مکاسب]].
    #رسالة فی الخلل.
    #رسالة فی صلاة الجماعة.
    #حاشیه بر فوائد الأصول [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ انصارى]].
    #حاشیه بر فوائد الأصول کاظمینى، تقریرات درس [[نائینی، محمدحسین|محقق نائینى]].
    #حاشیه بر درّ الأصول [[حائری یزدی، عبدالکریم|حاج شیخ عبدالکریم حایرى]].
    #حاشیه بر فصول [[اصفهانی، محمدحسین|شیخ محمدحسین اصفهانى]].
    #حاشیه استدلالى بر عروة الوثقى.
    #دوره کامل اصول.
    #مسائل فقهیة.


    ==پانویس ==
    <references />


    #بلغة الطالب في حاشية ال[[كتاب المكاسب|مكاسب]].
    ==منابع مقاله==
    #رسالة في الخلل.
    ر.ک. مشار، خان‌بابا، مؤلفین کتب چاپی، 1343ش
    #رسالة في صلاة الجماعة.
    #حاشيه بر فوائد الأصول [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ انصارى]].
    #حاشيه بر فوائد الأصول كاظمينى، تقريرات درس [[نائینی، محمدحسین|محقق نائينى]].
    #حاشيه بر درّ الأصول [[حائری یزدی، عبدالکریم|حاج شيخ عبدالكريم حايرى]].
    #حاشيه بر فصول [[اصفهانی، محمدحسین|شيخ محمدحسین اصفهانى]].
    #حاشيه استدلالى بر عروة الوثقى.
    #دوره كامل اصول.
    #مسائل فقهية.
     


    == وابسته‌ها ==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}


    [[شرح العروه الوثقی]]  
    [[شرح العروة الوثقی (کاشف‌الغطاء)]]  


    [[بلغة الطالب في حاشية المکاسب]]  
    [[بلغة الطالب في حاشية المكاسب]]  


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۰۲

    شیرازی، محمدکاظم
    نام شیرازی، محمدکاظم
    نام‌های دیگر
    نام پدر حاج حیدر
    متولد 1253 ش
    محل تولد شیراز
    رحلت 1326 ش یا 1367 ق
    اساتید سید عبدالحسین دستغیب شیرازى

    سید مرتضى فیروزآبادى

    بهاءالدین محلاتى شیرازى

    سید محمد حسینى شیرازى

    برخی آثار شرح العروة الوثقی (کاشف‌الغطاء)

    بلغة الطالب فی حاشیة المکاسب

    کد مؤلف AUTHORCODE05655AUTHORCODE

    محمدکاظم شیرازى (۱۳۶۷-۱۲۹۲ ق)، فقیه، اصولی، از مراجع تقلید، از شاگردان خاص میرزای بزرگ و میرزا محمدتقی شیرازی 

    ولادت

    در سال 1292/1290ق، در شیراز زاده شد.[۱] پدرش، حاج حیدر، از تجار شیراز بود و به تقوا و پرهیزگارى شهرت داشت.

    تحصیلات

    وى دوران کودکى‌اش را در زادگاهش به فراگیرى خواندن و نوشتن گذرانید. سپس در سال 1300ق همراه با پدر و مادرش به قصد زیارت عتبات عالیات، رهسپار نجف و کربلا شد و ادبیات عرب را در آنجا فرا گرفت.

    پس از دو سال، پدر و مادرش به شیراز بازگشتند. او به تنهایى به تحصیل ادامه داد تا پس از چهار سال، به شیراز مهاجرت کرد. وى مطول و معالم را نزد سید محمدعلى کازرونى فرا گرفت.

    در سال 1306ق، پس از دو سال اقامت در شیراز، رهسپار کربلا شد و در حدود چهار سال، شرح لمعه، قوانین، فصول و ریاض را به پایان رسانید، سپس در حدود سال 1310ق به سامرا رفت و مورد توجه فراوان میرزاى شیرازى قرار گرفت.

    میرزا سفارش او را به حضرات آیات: سید محمد فشارکى و میرزا محمدتقى شیرازى نمود. او در آن زمان، مورد نظر و محبت پدرانه میرزاى شیرازى بود و در خانه او به سر مى‌برد و همواره حاضر به خدمت بود.

    وى نخست، رسائل و مکاسب را نزد علامه حسنعلى تهرانى به پایان برد و سپس در درس‌هاى مرحوم میرزا محمدتقى شیرازى و سید محمد فشارکى شرکت نمود. چندى هم در درس مجدد شیرازى حضور پیدا کرد.

    با مهاجرت مرحوم آیت‌الله طباطبایى فشارکى به نجف اشرف، منحصراً به درس میرزا محمدتقى شیرازى حاضر شد و تا روز وفاتش، ملازم بحث او بود و در این مدت طولانى- حدود 28 سال از 1310 تا 1338ق از او جدا نشد.

    وى در سال 1336ق، همراه با استادش به کاظمین رفت و در اوایل سال 1337ق، همراه با استاد به کربلا مهاجرت کرد و تا وفات میرزا محمدتقى شیرازى، در آن خاک پاک به تحصیل و تدریس اشتغال داشت.

    ایشان در 1338ق، رهسپار نجف شد و به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت. او در این مدت و تا هنگام وفاتش، یکسره به تدریس و تألیف پرداخت. در حوزه نجف شهرتى فراوان کسب کرد، چشمها به او دوخته شد و مورد توجه فراوان آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانى قرار گرفت. او در تدریس، بسیار خوش بیان و زیبا کلام بود.

    شیخ بهاءالدین محلاتى شیرازى، سید عبدالحسین دستغیب شیرازى، سید مرتضى فیروزآبادى، سید سجاد علوى گرگانى، سید محمد حسینى شیرازى، سید محمدحسین فضل‌الله عاملى، علامه محمدتقى جعفرى و محمدتقى بهجت از جمله شاگردانى ایشان بوده‌اند.

    ایشان از محدث بزرگ شیعه میرزا حسین نورى، صاحب مستدرک الوسائل، اجازه حدیث داشت و خود از اقطاب روایت و مشایخ اجازه بود و بسیارى از فقها و دانشمندان از او اجازه روایت اخذ کردند، که آیت‌الله سید شهاب‌الدین نجفى مرعشى، خانم نصرت بیگم امین اصفهانى، عبداللطیف سمامى حایرى تنکابنى، صدرالدین محلاتى شیرازى و سید محمدحسینى همدانى معروف به آقا نجفى از آن جمله‌اند.

    وفات

    ایشان در 22 جمادى الاول 1367، در 77 سالگى، در نجف، چشم از جهان فرو بست. پیکر ایشان در حرم امیرالمؤمنین(ع) به خاک سپرده شد.

    آثار

    1. بلغة الطالب فی حاشیة المکاسب.
    2. رسالة فی الخلل.
    3. رسالة فی صلاة الجماعة.
    4. حاشیه بر فوائد الأصول شیخ انصارى.
    5. حاشیه بر فوائد الأصول کاظمینى، تقریرات درس محقق نائینى.
    6. حاشیه بر درّ الأصول حاج شیخ عبدالکریم حایرى.
    7. حاشیه بر فصول شیخ محمدحسین اصفهانى.
    8. حاشیه استدلالى بر عروة الوثقى.
    9. دوره کامل اصول.
    10. مسائل فقهیة.

    پانویس

    1. مشار، خان‌بابا، مؤلفین کتب چاپى، ج5 ص24

    منابع مقاله

    ر.ک. مشار، خان‌بابا، مؤلفین کتب چاپی، 1343ش

    وابسته‌ها