ضیاءآبادی، سید محمد

نام	ضیاءآبادی، سید محمد
نام‎های دیگر
نام پدر
متولد	1309ش
محل تولد
رحلت	1399ش / 1442ق / 2021م
اساتید
برخی آثار	حج برنامه تکامل تفسیر سوره توبه تفسیر سوره یونس تفسیر سوره‌ی رعد
کد مؤلف	AUTHORCODE02892AUTHORCODE

سید محمد ضیاءآبادی (1307-1399ش)، از مجتهدین ساکن تهران، استاد اخلاق و شاگرد آیت‌الله بروجردی و امام خمینی(ره).

تولد

آیت‌الله سید محمد ضیاءآبادی در سال 1307ش در قریه ضیاءآباد واقع در 45 کیلومترى شهرستان قزوین و در خانواده‌ای روحانى دیده به جهان گشود. سادات ضیاءآباد از سادات جلیل‌القدر حسینى منطقه قزوین هستند.

تحصیلات

سید محمد از دوران کودکى در کشاورزى به والدین کمک می‌کرد و در کنار آن نزد پدر قرآن و خواندن و نوشتن را فرا می‌گرفت. پدر وقتى در محافل مذهبى شرکت می‌کرد، سید محمد را همراهش می‌برد و او را با فضاى معنوى و مجالس و محافل حسینى آشنا می‌ساخت.

او با تشویق والدین بعد از شهریور سال 1320ش براى تحصیل علوم اسلامى به قزوین رفت و در مدرسه التفاتیه که از مدارس کهن قزوین به شمار می‌رود، سکونت گزید. سید، مقدمات (صرف، نحو، معانى، بیان و بدیع و منطق) را نزد استاد برجسته، آقا شیخ یحیى مفیدى و آقا میرزا عبدالرحیم سامت قزوینى فرا گرفت.

ضیاءآبادی شرح لمعه، رسائل، مکاسب و منظومه سبزوارى را در نزد میرزا ابوالحسن رفیعى قزوینى -که در آن ایام در قزوین به سر می‌برد و از اساتید برجسته به شمار می‌رفت- فرا گرفت.

ایشان بعد از مدتى اقامت در حوزه قزوین، در سال 1328ش راهى حوزه علمیه قم شد و به مدت 12 سال از محضر اساتید این شهر استفاده کرد. اساتید او در آنجا عبارتند از:

سید محمدباقر سلطانى طباطبایى(متوفی 1416ق)؛
شیخ عبدالجواد سدهى اصفهانى (متوفی 1323ق)؛
سید حسین طباطبایى بروجردى (متوفی 1380ق)؛
امام خمینى (متوفی 1368ش)؛
سید محمدحسین طباطبایى (متوفی 1402ق)؛

فعالیت‌ها

آیت‌الله ضیاءآبادى وقتى در حوزه قزوین بود، هر کتابى را که تحصیل می‌کرد، مراحل پایین‌تر آن را براى طلاب تدریس می‌کرد. وقتى هم که به قم رفت ضمن تحصیل، بارها کتب معالم، قوانین و لمعه را براى جمعى از طلاب و فضلاء در یکى از اتاق‌های صحن نو و یا در مدرس زیر کتابخانه مدرسه فیضیه تدریس کرد.

ایشان در سال 1340ش و بعد از رحلت آیت‌الله بروجردى به تهران مهاجرت کرد و تا پایان عمر شریفش به تدریس و فعالیت علمی و فرهنگی مشغول بود.

وفات

آیت‌الله ضیاءآبادی در 20 بهمن 1399 در تهران درگذشت و در حرم عبدالعظیم حسنی دفن شد.

آثار

امامت؛
بیان قرآن: این کتاب شامل بخشى از تفسیر سوره قیامت است و به این پرسش پاسخ می‌دهد که: آیا اهل‌بیت(علیه‌السلام) و قرآن مبین همدیگرند؟
تفسیر سوره انفال؛
تفسیر سوره یونس؛
تفسیر سوره توبه؛
تفسیر سوره یوسف؛
توسل: نویسنده درباره توسل و معنا و مفهوم واقعى آن سخن گفته و این کتاب به پاسخ شبهات وهابیت که توسل را شرک می‌دانند، اختصاص دارد. وى درباره توسل تکوینى و ارتباط توحید و توسل و شرک، به تفصیل سخن می‌گوید؛
شب مردان خدا: آداب و فضیلت نماز شب؛
موعظه یا راه پیشگیرى از نفوذ شیطان در دل انسان؛
شرح و تفسیر دعاى توبه از صحیفه سجادیه؛
در جستجوى دین؛
حج برنامه تکامل؛
قرآن و قیامت؛
قساوت بیمارى مهلک^[۱].