طباطبایی، سید محمدحسین

طباطبایی، محمدحسین

نام	طباطبایی، محمدحسین
نام های دیگر	علامه طباطبایی علامه طباطبائی، محمد حسین طباطبایی تبریزی، محمد حسین قاضی طباطبایی تبریزی، محمد حسین
نام پدر
متولد	1281 هـ.ش یا 1904 م
محل تولد	تبریز
رحلت	1360 هـ.ش یا 1402 هـ.ق یا 1981 م
اساتید
برخی آثار	آداب زندگی پیامبر : سنن النبی (ص) / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده ‏اجمالی از آموزهای اسلامی / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده ‏اصول فلسفه و روش رئالیسم / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده ‏الانسان و العقیده / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
کد مولف	1436

برای دیگر کاربردها، طباطبایی (ابهام‌زدایی) را ببینید.

سید محمدحسين طباطبایی، معروف به علامه طباطبایی، مفسر بزرگ و مشهور دوران معاصر است. شرح حال خودنوشت ایشان چنین است:

ولادت

در سال 1281ش، در تبریز در میان یک خانواده عالِم متولد شدم. در پنج سالگى مادر و نُه سالگى پدر را از دست دادم. پس از درگذشت پدر به مکتب و پس از چندى به مدرسه فرستاده شدم و تقریباً مدت شش سال مشغول فراگرفتن فارسى و تعلیمات ابتدایى بودم.

کسب علم و دانش و اساتید

سال 1297 وارد علوم دینى و عربى شدم و به سال 1304 براى تکمیل تحصیلات خود عازم حوزه علمى نجف گردیدم و به مجلس درس مرحوم آیت‌الله شیخ محمدحسین اصفهانى(ره)، مرحوم آیت‌الله نایینى، مرحوم آیت‌الله آقاى سید ابوالحسن اصفهانى رفتم. کلّیات علم رجال را نیز پیش مرحوم آیت‌الله حجّت کوه‌کمرى، فلسفه را نزد حکیم و فیلسوف معروف وقت مرحوم آقا سید حسین بادکوبى موفق شدم. منظومه سبزوارى و اسفار و مشاعر ملا صدرا و دوره شفاى بوعلى و کتاب اثولوجیا و تمهید ابن تُرکه و اخلاق ابن مسکویه را خوانده‌ام. مرحوم بادکوبى امر فرمود که به تعلیم ریاضیات بپردازم و لذا به درس مرحوم آقا سید ابوالقاسم خوانسارى که ریاضیدان زبردستى بود، حاضر شدم.

سال 1314 بر اثر اختلال وضع معاش ناگزیر به مراجعت شده، به زادگاه اصلى خویش(تبریز) برگشتم و ده سال و خُرده اى در آن سامان به سر بردم که حقّاً باید این دوره را در زندگى خود دوره خسارت روحى بشمارم، زیرا بر اثر گرفتارى ضرورى به معاشرت عمومى وسیله تأمین معاش (که از مجراى فلاحت بود) از تدریس و تفکر علمى (جز مقدارى بسیار ناچیز) بازمانده بودم و پیوسته با یک شکنجه درونى به سر بردم. در سال 1325 از سرو سامان خود چشم پوشیده، زادگاه اصلى را ترک گفتم و متوجّه حوزه قم گردیده،بساط زندگى را در این شهر گستردم و دوباره اشتغالات علمى را از سر گرفتم و تا کنون که اوایل 1341 مى باشد، روزگار خود را در این سامان مى گذرانم. در اوایل تحصیل که به صرف و نحو اشتغال داشتم، علاقه زیادى به ادامه تحصیل نداشتم و از این روى هر چه مى خواندم، نمى فهمیدم و چهار سال به همین نحو گذرانیدم. پس از آن، یک باره عنایت خدایى دامنگیرم شده، عوضم کرد و در خود یک نوع شیفتگى و بى تابى نسبت به تحصیل کمال حسن نمودم.

علامه طباطبایى این زندگى نامه را در سال 1341 نوشت و حدود بیست سال بعد، در قید حیات بود.

آثار

از علامه طباطبایى علاوه بر تفسیر مشهور المیزان آثار زیر بر جاى مانده است: سنن النبى، اصول فلسفه یا روش رئالیسم، کتاب توحید(شامل سه رساله)،نهایة الحکمه، بدایة الحکمه، شیعه در اسلام، قرآن در اسلام، وحى یا شعور مرموز، حکومت در اسلام، اعجاز،على و الفلسفة الالهیه، حواشى بر کتاب کفایة الاصول، حواشى بر کتاب الانصار الاربعه ملاصدرا، تعلیقاتى بر شش جلد اول تا ششم بحارالانوار و رساله‌هایى که منتشر نشده است.