عماد فقیه کرمانی، علی بن محمود: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    برچسب: برگردانده‌شده
    بدون خلاصۀ ویرایش
    برچسب: واگردانی دستی
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه
    {{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه
    | عنوان = عماد فقیه کرمانی، علی بن محمود
    | تصویر = NUR85753.jpg
    | اندازه تصویر =
    | توضیح تصویر =
    | نام کامل =
    | نام‌های دیگر =
    | لقب =
    | تخلص =
    | نسب =
    | نام پدر =
    | ولادت =
    | محل تولد =
    | کشور تولد =
    | محل زندگی =
    | رحلت =
    | شهادت =
    | مدفن =
    | طول عمر =
    | نام همسر =
    | فرزندان =
    | خویشاوندان =
    | دین =
    | مذهب =
    | پیشه =
    | منصب =
    | پس از =
    | پیش از =
    | اساتید =
    | مشایخ =
    | معاصرین =
    | شاگردان =
    | اجازه اجتهاد از =
    | درجه علمی =
    | دانشگاه =
    | حوزه =
    | علایق پژوهشی =
    | سبک نوشتاری =
    | آثار =
    | وبگاه =
    | امضا =
    | کد مؤلف = AUTHORCODE85753AUTHORCODE
    }}
    '''عمادالدین علی بن محمود فقیه کرمانی'''، (احتمالا 690- 773ق)، متخلص به عماد و معروف به عماد فقیه کرمانی، از شاعران و عارفان معروف و معاصر حافظ و از شاگردان شیخ زین‌الدین کاموئی و صاحب «پنج گنج» است.
    ==ولادت==
    درباره مدت زندگی و یا سال زادروز او، در هیچ کتابی، اشاره‌ای نشده و فقط با استنتاج، استدراک و استنباط از آثار خود وی، می‌توان به سال تقریبی تولد او، نزدیک شد<ref>فقیه کرمانی، عمادالدین علی، ص4- 5</ref>. از آثار وی، چنین برمی‌آید که او و برادرش در سال 705ق، امور خانقاه را اداره می‌کردند و لذا معقول به‌نظر می‌رسد که تصور کنیم او در این سال، حداقل پانزده سال داشته باشد. بنابراین، می‌توان حدس زد که سال تولد وی، 690ق باشد<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>.
    ==اساتید==
    وی همچنان‌که در آثارش منعکس است، از کودکی تحت تعلیم پدر در خانقاه مرادش شیخ نظام‌الدین محمود در طریقه عارفان گام می‌زده و با واسطه شیخ نظام‌الدین محمود، به استناد آنچه در «صفانامه» آورده، سلسله ارادتش به شیخ زین‌الدین کاموئی، می‌رسیده است<ref>همان، ص10</ref>.
    ==خصوصیات==
    خواجه عماد در اثر پرهیز از شکم‌خوارگی، چنانکه بارها به این موضوع در آثارش اشارت دارد، مردی ضعیف‌الجثه و بسیار لاغر اندام بوده است<ref>همان، ص35</ref>.
    آنچه از فحوای سخنان خواجه عماد استنباط و استدراک می‌گردد، این است که از محیط کرمان، خاصه محیط اجتماعی آن و هم‌چنین از همنشینان، رنجیده خاطر بوده است<ref>همان، ص37</ref>.
    ==مذهب==
    در اشعار خواجه عماد، آثاری دیده می‌شود که با معتقدات اهل تشیع، سازگار است و از آنها، شمیم شیعی بودن وی، استشمام می‌گردد:
    {{شعر}}
    * {{ب|'' خداوندا چه باشد گر در این عهد ''|2='' برون آید زفضلت مهدی از مهد ''}}
    * {{ب|'' که شرع از نصرتش قوت پذیرد ''|2='' چراغ دین زرایش نور گیرد ''}}
    * {{ب|'' براندازد رسوم اهل بدعت ''|2='' کشد خط  برجبین اهل شنعت ''<ref>همان، ص43-44</ref>}}{{پایان شعر}}
    ==ممدوحین==
    افرادی که خواجه عماد فقیه با آنان معاصر بوده و آنان را ستوده است، عبارتند از:
    # شاه شیخ ابواسحاق اینجو پادشاه فارس؛
    # امیرمبارزالدین محمد مظفر؛
    # جلال‌الدین ابوالفوارس شاه شجاع؛
    # خواجه قوام‌الدین محمد بن علی صاحب عیار؛
    # خواجه احمد بن محمد بن علی عراقی، معروف به تاج‌الدین عراقی و...<ref>همان، ص44-54 </ref>.
    ==وفات==
    وی در سال 773ق. درگذشته است<ref>همان، ص74</ref>.
    ==آثار==
    وی صاحب کتابی است تحت عنوان «پنج گنج» که مشتمل بر پنج مثنوی «صحبت‌نامه»، «محبت‌نامه»، «ده‌نامه»، «صفانامه» یا «مونس الابرار»‌ و «طریقت‌‌نامه» می‌باشد.
    ==پانویس ==
    <references />
    ==منابع مقاله==
    فقیه کرمانی، عمادالدین علی، «پنج گنج»، به اهتمام رکن‌الدین همایون فرخ، بی‌تا، بی‌جا.
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    [[پنج گنج]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]]{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه
    | عنوان = عماد فقیه کرمانی، علی بن محمود
    | عنوان = عماد فقیه کرمانی، علی بن محمود
    | تصویر = NUR85753.jpg
    | تصویر = NUR85753.jpg

    نسخهٔ ‏۲۶ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۹

    عماد فقیه کرمانی، علی بن محمود
    NUR85753.jpg

    عمادالدین علی بن محمود فقیه کرمانی، (احتمالا 690- 773ق)، متخلص به عماد و معروف به عماد فقیه کرمانی، از شاعران و عارفان معروف و معاصر حافظ و از شاگردان شیخ زین‌الدین کاموئی و صاحب «پنج گنج» است.

    ولادت

    درباره مدت زندگی و یا سال زادروز او، در هیچ کتابی، اشاره‌ای نشده و فقط با استنتاج، استدراک و استنباط از آثار خود وی، می‌توان به سال تقریبی تولد او، نزدیک شد[۱]. از آثار وی، چنین برمی‌آید که او و برادرش در سال 705ق، امور خانقاه را اداره می‌کردند و لذا معقول به‌نظر می‌رسد که تصور کنیم او در این سال، حداقل پانزده سال داشته باشد. بنابراین، می‌توان حدس زد که سال تولد وی، 690ق باشد[۲].


    اساتید

    وی همچنان‌که در آثارش منعکس است، از کودکی تحت تعلیم پدر در خانقاه مرادش شیخ نظام‌الدین محمود در طریقه عارفان گام می‌زده و با واسطه شیخ نظام‌الدین محمود، به استناد آنچه در «صفانامه» آورده، سلسله ارادتش به شیخ زین‌الدین کاموئی، می‌رسیده است[۳].

    خصوصیات

    خواجه عماد در اثر پرهیز از شکم‌خوارگی، چنانکه بارها به این موضوع در آثارش اشارت دارد، مردی ضعیف‌الجثه و بسیار لاغر اندام بوده است[۴].

    آنچه از فحوای سخنان خواجه عماد استنباط و استدراک می‌گردد، این است که از محیط کرمان، خاصه محیط اجتماعی آن و هم‌چنین از همنشینان، رنجیده خاطر بوده است[۵].

    مذهب

    در اشعار خواجه عماد، آثاری دیده می‌شود که با معتقدات اهل تشیع، سازگار است و از آنها، شمیم شیعی بودن وی، استشمام می‌گردد:

  • خداوندا چه باشد گر در این عهد برون آید زفضلت مهدی از مهد
    که شرع از نصرتش قوت پذیرد چراغ دین زرایش نور گیرد
    براندازد رسوم اهل بدعت کشد خط برجبین اهل شنعت [۶]

    ممدوحین

    افرادی که خواجه عماد فقیه با آنان معاصر بوده و آنان را ستوده است، عبارتند از:

    1. شاه شیخ ابواسحاق اینجو پادشاه فارس؛
    2. امیرمبارزالدین محمد مظفر؛
    3. جلال‌الدین ابوالفوارس شاه شجاع؛
    4. خواجه قوام‌الدین محمد بن علی صاحب عیار؛
    5. خواجه احمد بن محمد بن علی عراقی، معروف به تاج‌الدین عراقی و...[۷].

    وفات

    وی در سال 773ق. درگذشته است[۸].

    آثار

    وی صاحب کتابی است تحت عنوان «پنج گنج» که مشتمل بر پنج مثنوی «صحبت‌نامه»، «محبت‌نامه»، «ده‌نامه»، «صفانامه» یا «مونس الابرار»‌ و «طریقت‌‌نامه» می‌باشد.

    پانویس

    1. فقیه کرمانی، عمادالدین علی، ص4- 5
    2. ر.ک: همان، ص6
    3. همان، ص10
    4. همان، ص35
    5. همان، ص37
    6. همان، ص43-44
    7. همان، ص44-54
    8. همان، ص74

    منابع مقاله

    فقیه کرمانی، عمادالدین علی، «پنج گنج»، به اهتمام رکن‌الدین همایون فرخ، بی‌تا، بی‌جا.

    وابسته‌ها