قشیری، عبدالکریم بن هوازن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '}} [[' به '}} [[') |
|||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" |[[شرح أسماء الله الحسنی]] | | data-type="authorWritings" |[[شرح أسماء الله الحسنی (قشیری)|شرح أسماء الله الحسنی]] | ||
[[لطائف الإشارات]] | [[لطائف الإشارات]] | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
[[الرسالة القشیریة]] | [[الرسالة القشیریة]] | ||
[[ترتیب السلوك في طریق اللّٰه تعالی]] | |||
[[نحو القلوب الكبير]] | |||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۵: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|قشیری (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|قشیری (ابهام زدایی)}} | ||
'''عبدالكريم قشيرى نيشابورى''' (حدود 376-465ق)، از اكابر دانشمندان، نويسندگان، شاعران و صوفيۀ قرن پنجم هجرى است. | '''عبدالكريم قشيرى نيشابورى''' (حدود 376-465ق)، از اكابر دانشمندان، نويسندگان، شاعران و صوفيۀ قرن پنجم هجرى است. | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۹: | ||
قشيرى به لحاظ احاطه بر علوم و معارف عصر خود، از تفسير و حديث و كلام گرفته تا تصوف و مقامات سلوك، در مقايسه با ديگر صوفيان آثار برجسته‌اى به شرح زير دارد: | قشيرى به لحاظ احاطه بر علوم و معارف عصر خود، از تفسير و حديث و كلام گرفته تا تصوف و مقامات سلوك، در مقايسه با ديگر صوفيان آثار برجسته‌اى به شرح زير دارد: | ||
#[[ترتیب السلوك في طریق اللّٰه تعالی]] | |||
# تفسير كبير معروف به «التيسير فى التفسير» که قبل از سال 410 ه نوشته است. | # تفسير كبير معروف به «التيسير فى التفسير» که قبل از سال 410 ه نوشته است. | ||
# التحبير فى التذكير | # التحبير فى التذكير | ||
| خط ۹۳: | خط ۹۵: | ||
از ميان آثار وى لطائف الاشارت در تفسير قرآن و رساله قشيريه در تصوف شهرت بسزايى يافتند. | از ميان آثار وى لطائف الاشارت در تفسير قرآن و رساله قشيريه در تصوف شهرت بسزايى يافتند. | ||
{{تصوف و عرفان}} | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[شرح أسماء الله الحسنی]] | [[شرح أسماء الله الحسنی (قشیری)]] | ||
[[أربع رسائل في التصوف]] | |||
[[اربع رسائل في التصوف]] | |||
[[لطائف الإشارات]] | [[ترتیب السلوك في طریق اللّٰه تعالی]] | ||
[[لطائف الإشارات]] | |||
[[إحکام الدلالة علی تحرير الرسالة القشيرية]] | |||
[[ترجمه رساله قشیریه]] | [[ترجمه رساله قشیریه]] | ||
| خط ۱۱۱: | خط ۱۲۱: | ||
[[کتاب المعراج]] | [[کتاب المعراج]] | ||
[[ | [[از فرش تا عرش]] | ||
[[نحو القلوب الكبير]] | |||
[[نحو القلوب الصغیر]] | [[نحو القلوب الصغیر]] | ||
| خط ۱۱۸: | خط ۱۳۰: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:عارفان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۱۲
| نام | قشیری، عبدالکریم بن هوازن |
|---|---|
| نام‌های دیگر | قشیری، ابوالقاسم
نیشابوری، ابوالقاسم عبدالکریم نیسابوری، عبدالکریم بن هوازن |
| نام پدر | هوازن |
| متولد | ربيع‌الاول سال 376 يا 386 ه |
| محل تولد | ناحيه استوا (قوچان كنونى) |
| رحلت | 465 ق |
| اساتید | ابوالقاسم اليمانى، ابوبكر طوسى، ابوبكر بن فورك اصفهانى، |
| برخی آثار | شرح أسماء الله الحسنی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03777AUTHORCODE |
عبدالكريم قشيرى نيشابورى (حدود 376-465ق)، از اكابر دانشمندان، نويسندگان، شاعران و صوفيۀ قرن پنجم هجرى است.
ولادت
زين‌الاسلام امام ابوالقاسم عبدالكريم بن هوازن بن عبدالملك بن طلحة بن محمد قشيرى نيشابورى در ربيع‌الاول سال 376 يا 386 ه در ناحيه استوا (قوچان كنونى) متولد شد.خانوادۀ وى از اعراب بنى قشير بودند كه در خراسان صاحب املاك بودند.
تحصیلات
وی پس از فوت پدر به قصد آموختن علم حساب روانه نيشابور شد اما دست تقدير او را به مجلس ابوعلى دقاق كشانيد و شيفته او گرديد و از كسب علم حساب منصرف و قدم در طريق ارادت و تصوف نهاد.
وى اهل مسافرت نيز بود و يك سفر به مكه و دو سفر به بغداد داشت.
اساتيد
ادبيات عرب را نزد ابوالقاسم اليمانى، تصوف را نزد ابوعلى دقاق، فقه را نزد ابوبكر طوسى و كلام را نزد ابوبكر بن فورك اصفهانى آموخت.
حضور او در مجلس ابوعلى دقاق به موازات آموختن فقه، حديث و تفسير از محضر اساتيدى همچون احمد بن محمد بن عمر خفاف، ابونعيم اسفراينى و ابن عبدوس مكى بود.در ميان اسامى اساتيد وى ابواسحاق اسفراينى، ابوعبدالرحمن سلمى، ابوالحسين بن بشران نيز به چشم ميخورد.
شاگردان
مجالس املاء حديث و وعظ او مورد توجه طالبان واقع شده و موجب شهرت وى شد و اساس رياست مذهبى او را در نيشابور بنا نهاد.
مدت زيادى از زندگى قشيرى به تربيت شاگردان سپرى شد.بسيارى از دوستداران علم و معرفت نزد وى درس خواندند كه يا در حديث از او اجازه روايت دريافت كردند و يا در طريقت و تصوف جزو مشايخ به شمار آمدند.
وفات
قشيرى پس از 89 سال عمر در سال 465 ه بدرود حيات گفت و او را در مدرسۀ ابوعلى دقاق (در نيشابور) دفن كردند.
آثار
قشيرى به لحاظ احاطه بر علوم و معارف عصر خود، از تفسير و حديث و كلام گرفته تا تصوف و مقامات سلوك، در مقايسه با ديگر صوفيان آثار برجسته‌اى به شرح زير دارد:
- ترتیب السلوك في طریق اللّٰه تعالی
- تفسير كبير معروف به «التيسير فى التفسير» که قبل از سال 410 ه نوشته است.
- التحبير فى التذكير
- آداب الصوفيه
- لطائف الإشارات
- جواهر
- عيون الاجوبة فى اصول الاسئلة
- مناجات
- نكت اولى النهى
- نحو القلوب
- احكام السماع
- اربعين
- رساله قشيريه
از ميان آثار وى لطائف الاشارت در تفسير قرآن و رساله قشيريه در تصوف شهرت بسزايى يافتند.