لطايف ‌الأمثال و طرايف‌ الأقوال: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR92995J1.jpg | عنوان = لطايف ‌الأمثال و طرايف‌ الأقوال (شرح فارسی 281 مثل عربی) | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = رشید وطواط، محمد بن محمد (نويسنده) دان‍ش‌آم‍وز، ح‍ب‍ی‍ب‍ه‌ (مصحح) |زبان | زبان = فار...» ایجاد کرد)
     
    جز (A-esmaili صفحهٔ لطايف ‌الأمثال و طرايف‌ الأقوال (شرح فارسی 281 مثل عربی) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به لطايف ‌الأمثال و طرايف‌ الأقوال منتقل کرد)
    (بدون تفاوت)

    نسخهٔ ‏۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۵۹

    لطايف ‌الأمثال و طرايف‌ الأقوال (شرح فارسی 281 مثل عربی)
    لطايف ‌الأمثال و طرايف‌ الأقوال
    پدیدآورانرشید وطواط، محمد بن محمد (نويسنده) دان‍ش‌آم‍وز، ح‍ب‍ی‍ب‍ه‌ (مصحح)
    ناشراهل قلم ** مرکز پژوهشی ميراث مکتوب
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1376ش
    چاپ1
    موضوعضرب المثل‏های عربی - ترجمه شده به فارسی - زبان عربی - اصطلاحها و تعبیرها
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /ر5ل6 2522 PJA
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    لطایف الأمثال و طرایف الأقوال، اثر رشیدالدین وطواط (متوفی 572ق)، شرح فارسی 281 مثل عربی است که با مقدمه، تصحیح و تعلیقات حبیبه دانش‌آموز، منتشر شده است.

    نویسنده، کتاب را به فرمان آتسز خوارزمشاه و به نام خزانه کتب او، تألیف کرده است. انگیزه آتسز این بوده که با فراگیری امثال عرب و به‌کار بردن آنها، سخنان خود را آراستگی دهد[۱].

    اثر حاضر، تنها کتابی است به فارسی که به شیوه‌ای منظم، مثل‌های عربی در آن گردآوری و شرح داده شده است و می‌تواند در موضوع خود، اثری بی‌مانند شمرده شود[۲].

    در صورت مقایسه میان «لطایف الأمثال» با «مجمع الأمثال» ابوالفضل میدانی (متوفی 518ق)، روشن خواهد شد که رشید وطواط، به این کتاب، تکیه زیادی داشته است. عناوین مثل‌های «لطایف»، غیر از مثل‌های یکم، ششم و پانزدهم که هر سه در شمار احادیث نبوی آمده‌اند، به‌تمامی، در کتاب میدانی نیز هست. توضیح‌های او نیز در بسیاری از موارد، آشکارا برگرفته از آن کتاب است و هرچند از میدانی بیش از دیگر مؤلفان امثال نام نمی‌برد، در مجموع وامدار اوست. بااین‌همه، «لطایف» او، لطف و تازگی خود را داراست[۳].

    وطواط برای پاره‌ای از امثال، مثل‌های معادلی را از فارسی می‌آورد که بسیاری از آنها را در متون موجود، نمی‌توان یافت و این بر غنا و تازگی کار او، افزوده است[۴].

    در این کتاب، به لغات و ترکیب‌هایی نیز برمی‌خوریم که یا بعیدند و یا نمونه آنها، در متون دیگر، اندک است که برخی از آن‌ها، عبارتند از: غوغا فروگرفتن، سهم دادن (به معنی ترساندن)، خویشتن‌ساختگی/ خویشتن‌ساخته (به معنای خودپسندی/ خودپسند)، خارناک، پای [موزه] (به معنی لنگه)، وقت‌وقت (به معنی گاه‌گاه)، خویشتن‌گیری (معادل انقباض)، سپر بر روی آب افکندن، فرخج، فاژه، مشتن[۵].

    برخی از معادل‌هایی که او برای لغات عربی آورده نیز قابل توجه است، مانند: سخنان سربسته، در برابر «المعاريض»؛ دشمن‌رویی، در برابر «المقت»؛ اسبان هم‌رف‌شده، در برابر «المذکیات»؛ کشنده، در برابر «قائد»؛ بسندکار شدم، در برابر «رضيت» و... [۶].

    اثر حاضر، به‌جز دیباچه مصنوع آن، در مقایسه با دیگر آثار منثور وطواط، به‌ویژه منشآت او، در مجموع نثری روان و ساده دارد و در آن قسمت‌ها هم که به سجع می‌گراید، خالی از تکلف است[۷].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، ص32
    2. ر.ک: همان
    3. ر.ک: همان، ص34
    4. ر.ک: همان
    5. ر.ک: همان
    6. ر.ک: همان، ص34-35
    7. ر.ک: همان، ص35

    منابع مقاله

    مقدمه کتاب.


    وابسته‌ها