مجموعة الرسائل الأصولية: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
    جز (جایگزینی متن - 'ه«' به 'ه «')
    خط ۵۱: خط ۵۱:




    رساله«جواز اجتماع الامر و النهى»، تأليف سيد محمد كاظم يزدى نجفى(1298-1211ش)، به زبان عربى مى‌باشد.
    رساله «جواز اجتماع الامر و النهى»، تأليف سيد محمد كاظم يزدى نجفى(1298-1211ش)، به زبان عربى مى‌باشد.


    مسئله جواز اجتماع امر و نهى، يكى از مسائل جامع و مهم علم اصول مى‌باشد و از طرفى در آن، نكاتى دقيق و حقايقى فقهى نيز وجود دارد كه بر صاحبان فكر و انديشه پوشيده نيست. وجود اين امر و عدم اطلاع گروهى از طالبان علم و دست نيافتن به آن حقايق و دقايق، در مؤلف ايجاد انگيزه نمود تا وى در اين مسئله با دقت نظر و تحقيق، مطالبى را ارائه نمايد و فضلا و طلاب آنها را گردآورى نمودند حاصل تلاش و كار و تدريس، تأليف كتاب«جواز اجتماع الامر و النهى»بود كه در سال(1260ق.)، به پايان رسيد.
    مسئله جواز اجتماع امر و نهى، يكى از مسائل جامع و مهم علم اصول مى‌باشد و از طرفى در آن، نكاتى دقيق و حقايقى فقهى نيز وجود دارد كه بر صاحبان فكر و انديشه پوشيده نيست. وجود اين امر و عدم اطلاع گروهى از طالبان علم و دست نيافتن به آن حقايق و دقايق، در مؤلف ايجاد انگيزه نمود تا وى در اين مسئله با دقت نظر و تحقيق، مطالبى را ارائه نمايد و فضلا و طلاب آنها را گردآورى نمودند حاصل تلاش و كار و تدريس، تأليف كتاب«جواز اجتماع الامر و النهى»بود كه در سال(1260ق.)، به پايان رسيد.

    نسخهٔ ‏۷ ژانویهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۰:۵۸

    مجموعة الرسائل الأصولیة
    نام کتاب مجموعة الرسائل الأصولیة
    نام های دیگر کتاب تعلیقه شبهه الاستلزام

    تعلیقه علی تعلیقه شبهه الاستلزام

    جواز اجتماع الامر و النهی

    شبهه الاستلزام

    مقدمه الواجب

    پدیدآورندگان محقق سبزواری، محمدباقر بن محمدمومن (نويسنده)

    محقق خوانساری، حسین بن محمد (نويسنده)

    یزدی، محمد کاظم بن عبدالعظیم (نويسنده)

    زبان عربی
    کد کنگره ‏BP‎‏ ‎‏--‎‏ ‎‏669‎‏*
    موضوع
    ناشر [بی نا]
    مکان نشر - -
    سال نشر
    کد اتوماسیون AUTOMATIONCODE12039AUTOMATIONCODE


    معرفى اجمالى

    رساله «جواز اجتماع الامر و النهى»، تأليف سيد محمد كاظم يزدى نجفى(1298-1211ش)، به زبان عربى مى‌باشد.

    مسئله جواز اجتماع امر و نهى، يكى از مسائل جامع و مهم علم اصول مى‌باشد و از طرفى در آن، نكاتى دقيق و حقايقى فقهى نيز وجود دارد كه بر صاحبان فكر و انديشه پوشيده نيست. وجود اين امر و عدم اطلاع گروهى از طالبان علم و دست نيافتن به آن حقايق و دقايق، در مؤلف ايجاد انگيزه نمود تا وى در اين مسئله با دقت نظر و تحقيق، مطالبى را ارائه نمايد و فضلا و طلاب آنها را گردآورى نمودند حاصل تلاش و كار و تدريس، تأليف كتاب«جواز اجتماع الامر و النهى»بود كه در سال(1260ق.)، به پايان رسيد.

    ساختار

    كتاب، با حمد و ثناى خالق هستى آغاز گرديده است و داراى چند مقدمه مى‌باشد، ولى بدون اينكه عنوان مقدمه را ذكر نمايد.

    مؤلف، در ابتدا مطالبى پيرامون مسئله جواز اجتماع امر و نهى بيان كرده و سپس براى ادامه مطالب، ده تنبيه را آورده است و هر يك را به‌طور كامل شرح داده است.

    در پايان، مؤلف، يك تذنيب را در مورد مسئله اجاره بيان نموده و به توضيح آن پرداخته است.

    مؤلف، مطالب را با ذكر ادله مورد نياز شرح داده است و نوع گفتار و نوشتار كتاب شيوا و رسا و در عين حال متقن و استوار مى‌باشد.

    گزارش محتوا

    مؤلف، پس از حمد و ثناى خداوند متعال و قبل از شروع مباحث اصلى، مقدماتى را ذكر مى‌نمايد و آنها را شرح مى‌دهد؛ برخى از مقدمات مزبور عبارتند از:

    1. آيا مسئله جواز اجتماع امر و نهى، يك مسئله اصولى است يا كلامى؟ در اين زمينه اقوال علما را بيان مى‌كند و خود قائل به اصولى بودن مسئله مى‌باشد و براى اثبات اين مطلب دلايلى رابيان مى‌كند؛

    2. تحقيق پيرامون كلمه اجتماع در مسئله جواز اجتماع امر و نهى و تعريف آن از نظر لغت و اصطلاح و بيان اقوال علما؛

    3. تحقيق پيرامون فرق بين اقسام امر و نهى و جريان نزاع در امر و نهى تخييرى؛

    4. بحث در مورد كلى طبيعى و وجود آن در خارج.

    بعد از اتمام مقدمات، مؤلف، مطالب اصلى را آغاز مى‌نمايد و به شرح و توضيح مباحث ذكر شده مى‌پردازد.

    عناوين مورد بحث عبارتند از:

    شروع و آغاز مسئله جواز اجتماع امر و نهى، بيان اصل در مسئله، ثمره مسئله، تحقيق در مورد جواز اجتماع امر و نهى، ذكر پنج دليل براى قول به جواز اجتماع امر و نهى، استدلال بر جواز اجتماع با عبادات مكروه(مقصود از مكروه قلت ثواب مى‌باشد)، مبحث اجتماع وجوبين و اجتماع وجوب و استحباب، استدلال با تداخل اغسال، در بيان دليل كسانى كه اجتماع را ممنوع مى‌دانند(مانند اينكه اجتماع امر و نهى، مستلزم اجتماع ضدين مى‌باشد كه محال است)، بيان دليل مفصل بين عقل و عرف(كه مى‌گويد: اجتماع، عقلاً جايز است نه عرفاً).

    مؤلف، پس از بيان اين مباحث، مطلب را با ده تنبيه ادامه مى‌دهد و به پايان مى‌رساند. چند تنبيه مهم كه در كتاب ذكر شده است، عبارت است از:

    1. عدم فرق بين توصليات و تعبديات در عدم جواز اجتماع بنا بر قول به آن؛

    2. عدم فرق در مسئله بين دو واجب نفسى و دو واجب غيرى و دو واجب مختلف؛

    3. بيان جواز اجتماع امر صورى و نهى واقعى و بر عكس؛

    4. در مورد كسى كه در زمين غصبى واقع شده است.

    مؤلف، در نهايت يك تذنيب در مورد مسئله اجاره و زمانى كه اجتماع امر و نهى در اجاره صورت مى‌گيرد، بيان مى‌كند و مى‌گويد: كسى كه عملى را كه به واسطه اجاره بر او واجب شده، به‌صورت حرام انجام بدهد(مانند كسى كه براى خالى كردن دست‌شويى مسجد اجير شود و كار را با وسيله غصبى به انجام رساند)، بنا بر ممنوع بودن اجتماع، مستحق اجرة المسمى نمى‌باشد.

    وضعيت كتاب

    كتاب، فاقد فهرست مطالب و پاورقى مى‌باشد.

    منابع

    مقدمه و متن كتاب.


    پیوندها

    مطالعه کتاب مجموعة الرسائل الأصولیة در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور