موسوی خلخالی، سید مرتضی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز («موسوی خلخالی، سید مرتضی» را محافظت کرد ([ویرایش=تنها مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=تنها مدیران] (بی‌پایان))) |
||
| (۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR04633.jpg|بندانگشتی|موسوی خلخالی، مرتضی]] | [[پرونده:NUR04633.jpg|بندانگشتی|موسوی خلخالی، مرتضی]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |موسوی خلخالی، مرتضی | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | آیت‌الله موسوی خلخالی | ||
خلخالی، مرتضی | خلخالی، مرتضی | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |نقدعلی | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |۱۲۱۰ش | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |کلور شهرستان خلخال | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |۱۲۷۸ش | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]] | ||
سيّد حسين كوه كمرى | |||
شيخ على خليلى طهرانى | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[قاعدة لاضرر و لاضرار (عراقی، ضیاءالدین)]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE04633AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|موسوی خلخالی (ابهام زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|خلخالی (ابهام زدایی)}} | |||
'''سيّد مرتضى خلخالى''' (1210-1278ش)، از مراجع تقلید و فقهاى عظام عصر خود، استاد حوزه، از شاگردان [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ مرتضی انصاری]] و [[عراقی، ضیاءالدین|شيخ ضياءالدين عراقى]] و مقرر کتاب [[قاعدة لاضرر و لاضرار (عراقی، ضیاءالدین)|قاعدة لاضرر و لاضرار]] [[عراقی، ضیاءالدین|آقا سید ضیاء عراقی]] | |||
== ولادت == | |||
او در دارالارشاد اردبيل، در سال ۱۲۴۷ق برابر با ۱۲۱۰ ش در کلور شهرستان خلخال متولد شد. | |||
== تحصیلات == | |||
وى مقدمات و بخشى از علوم حوزوى را از علما و روحانیون خلخال و حوزه علميه قزوين فرا گرفت. در سال 1276ق رهسپار حوزه علميه نجف اشرف گرديد و به تربيت از محضر بزرگان علمى ديار نور همچون آيات عظام [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]]، سيّد حسين كوه كمرى، شيخ على خليلى طهرانى و ديگران بهره برد و به مقام اجتهاد نايل آمد. | |||
وى مقدمات و بخشى از علوم حوزوى را از علما و | |||
ايشان درسال 1291 و 1292ق به زادگاه خود بازگشت و پس از اندك مدتى، با تقاضاى بزرگان علمى و انديشمندان منطقه، در اردبيل اقامت گزيد. با حضور ايشان در اردبيل، حوزه علميه رونق گرفت و دانشوران از مناطق مختلف قفقاز و آذربايجان به اردبيل سرازير شدند و محضر ايشان را مغتنم شمردند. | ايشان درسال 1291 و 1292ق به زادگاه خود بازگشت و پس از اندك مدتى، با تقاضاى بزرگان علمى و انديشمندان منطقه، در اردبيل اقامت گزيد. با حضور ايشان در اردبيل، حوزه علميه رونق گرفت و دانشوران از مناطق مختلف قفقاز و آذربايجان به اردبيل سرازير شدند و محضر ايشان را مغتنم شمردند. | ||
| خط ۴۳: | خط ۵۰: | ||
حوزه درسى آن بزرگوار، از گرمى خاصى برخوردار شد و شاگردانى كه بعدها خود از علما اعلام و مراجع به شمار آمدند، در محضرش تربيت يافتند. سيّد علاوه بر عظمت علمى، از مقام رفيع معنوى نيز برخوردار و به بروز كرامات، اشتهار داشت. در قداست، تقوى، زهد و پرهيز از زخارف دنيا، ضرب المثل و در درايت، حلم و بردبارى، سرآمد همگان بود. | حوزه درسى آن بزرگوار، از گرمى خاصى برخوردار شد و شاگردانى كه بعدها خود از علما اعلام و مراجع به شمار آمدند، در محضرش تربيت يافتند. سيّد علاوه بر عظمت علمى، از مقام رفيع معنوى نيز برخوردار و به بروز كرامات، اشتهار داشت. در قداست، تقوى، زهد و پرهيز از زخارف دنيا، ضرب المثل و در درايت، حلم و بردبارى، سرآمد همگان بود. | ||
از ايشان آثار علمى چندى مشتمل بر مباحث فقهى صلاة، غصب، رضا، نكاح و محرمات نكاح و مجموعه‌اى از مسائل متفرقه در فقه و همچنين يك دوره كامل مباحث علم اصول به | از ايشان آثار علمى چندى مشتمل بر مباحث فقهى صلاة، غصب، رضا، نكاح و محرمات نكاح و مجموعه‌اى از مسائل متفرقه در فقه و همچنين يك دوره كامل مباحث علم اصول به سبک كتاب مشهور (قوانين) و نيز كتابى در علم رجال و حواشى و نظرات علمى بر كتاب (الفوائد الرجاليه) استاد خود شيخ على طهرانى بر جاى مانده است. | ||
وفات آن بزرگوار در سال | == وفات == | ||
وفات آن بزرگوار در سال ۱۳۱۷ق برابر با ۱۲۷۸ش اتفاق افتاد و در كنار بناى قديمى مسجد جمعه اردبيل به خاک سپرده شد. | |||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
[https://hawzah.net/fa/Mostabser/View/63579/%D9%85%D9%88%D8%B3%D9%88%DB%8C-%D8%AE%D9%84%D8%AE%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D9%85%D8%B1%D8%AA%D8%B6%DB%8C?CID=0 پایگاه اطلاع رسانی حوزه] | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[قاعدة لاضرر و لاضرار (عراقی، ضیاءالدین)]] | |||
[[قاعدة | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مراجع تقلید]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۹
| نام | موسوی خلخالی، مرتضی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | آیت‌الله موسوی خلخالی
خلخالی، مرتضی |
| نام پدر | نقدعلی |
| متولد | ۱۲۱۰ش |
| محل تولد | کلور شهرستان خلخال |
| رحلت | ۱۲۷۸ش |
| اساتید | شيخ مرتضى انصارى
سيّد حسين كوه كمرى شيخ على خليلى طهرانى |
| برخی آثار | قاعدة لاضرر و لاضرار (عراقی، ضیاءالدین) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04633AUTHORCODE |
سيّد مرتضى خلخالى (1210-1278ش)، از مراجع تقلید و فقهاى عظام عصر خود، استاد حوزه، از شاگردان شیخ مرتضی انصاری و شيخ ضياءالدين عراقى و مقرر کتاب قاعدة لاضرر و لاضرار آقا سید ضیاء عراقی
ولادت
او در دارالارشاد اردبيل، در سال ۱۲۴۷ق برابر با ۱۲۱۰ ش در کلور شهرستان خلخال متولد شد.
تحصیلات
وى مقدمات و بخشى از علوم حوزوى را از علما و روحانیون خلخال و حوزه علميه قزوين فرا گرفت. در سال 1276ق رهسپار حوزه علميه نجف اشرف گرديد و به تربيت از محضر بزرگان علمى ديار نور همچون آيات عظام شيخ مرتضى انصارى، سيّد حسين كوه كمرى، شيخ على خليلى طهرانى و ديگران بهره برد و به مقام اجتهاد نايل آمد.
ايشان درسال 1291 و 1292ق به زادگاه خود بازگشت و پس از اندك مدتى، با تقاضاى بزرگان علمى و انديشمندان منطقه، در اردبيل اقامت گزيد. با حضور ايشان در اردبيل، حوزه علميه رونق گرفت و دانشوران از مناطق مختلف قفقاز و آذربايجان به اردبيل سرازير شدند و محضر ايشان را مغتنم شمردند.
حوزه درسى آن بزرگوار، از گرمى خاصى برخوردار شد و شاگردانى كه بعدها خود از علما اعلام و مراجع به شمار آمدند، در محضرش تربيت يافتند. سيّد علاوه بر عظمت علمى، از مقام رفيع معنوى نيز برخوردار و به بروز كرامات، اشتهار داشت. در قداست، تقوى، زهد و پرهيز از زخارف دنيا، ضرب المثل و در درايت، حلم و بردبارى، سرآمد همگان بود.
از ايشان آثار علمى چندى مشتمل بر مباحث فقهى صلاة، غصب، رضا، نكاح و محرمات نكاح و مجموعه‌اى از مسائل متفرقه در فقه و همچنين يك دوره كامل مباحث علم اصول به سبک كتاب مشهور (قوانين) و نيز كتابى در علم رجال و حواشى و نظرات علمى بر كتاب (الفوائد الرجاليه) استاد خود شيخ على طهرانى بر جاى مانده است.
وفات
وفات آن بزرگوار در سال ۱۳۱۷ق برابر با ۱۲۷۸ش اتفاق افتاد و در كنار بناى قديمى مسجد جمعه اردبيل به خاک سپرده شد.