نجاة العباد (با حاشیه یزدی و صدر اصفهانی): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
||
| (۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR00465J1.jpg | |||
| عنوان =نجاة العباد (المحشی) | |||
| عنوان‌های دیگر = | |||
| | | پدیدآوران = | ||
[[صاحب جواهر، محمدحسن بن باقر]] (نویسنده) | |||
| | |||
| | |||
[[یزدی، | [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم]] (حاشيه نويس) | ||
[[صدر اصفهانی، اسماعیل بن صدرالدین]] (حاشيه نويس) | [[صدر اصفهانی، اسماعیل بن صدرالدین]] (حاشيه نويس) | ||
| زبان =عربی | |||
|زبان | | کد کنگره =BP 183/9 /ص2ن3 | ||
| موضوع = | |||
فقه جعفری - رساله عملیه | |||
|کد کنگره | | ناشر = | ||
دار الطباعة آقا سيد مرتضی | |||
| مکان نشر =تهران - ایران | |||
|موضوع | | سال نشر = 1318 ق | ||
|ناشر | |||
|مکان نشر | |||
|سال نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE00465AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =00465 | |||
| کتابخوان همراه نور =00465 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
{{کاربردهای دیگر| نجات (ابهام زدایی)}} | |||
'''نجاة العباد''' تألیف [[صاحب جواهر، محمدحسن بن باقر|محمدحسن بن باقر بن عبدالرحيم نجفى]] مشهور به صاحب جواهر. وى از علماى بزرگ شيعه و از فقهاى نام‌آور حوزه علميه نجف اشرف در قرن سيزدهم هجرى و متوفاى سال 1266 هجرى قمرى مى‌باشد. | |||
'''نجاة العباد''' تألیف [[صاحب جواهر، محمدحسن بن باقر| | |||
==شيوه نگارش== | ==شيوه نگارش== | ||
اين كتاب به | اين كتاب به سبکی‌روان به بيان فتاواى مؤلف بزرگوار آن، صاحب جواهر پرداخته و به عنوان رساله عمليه ايشان بوده كه خود مؤلف از كتاب جواهر اقتباس نموده‌اند. | ||
==ارزش و اعتبار كتاب== | ==ارزش و اعتبار كتاب== | ||
| خط ۷۹: | خط ۶۵: | ||
#[[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ انصارى]] | #[[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ انصارى]] | ||
#[[میرزای شیرازی، محمدحسن | #[[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|ميرزاى بزرگ شيرازى]] | ||
#[[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|ميرزا | #[[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|ميرزا محمدتقى شيرازى]] | ||
#[[آخوند خراسانى]] | #[[آخوند خراسانى]] | ||
#سيد [[یزدی، | #سيد [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|محمد كاظم طباطبايى يزدى]] صاحب [[العروة الوثقی]]. | ||
==شروح كتاب== | ==شروح كتاب== | ||
| خط ۹۲: | خط ۷۸: | ||
#شرح حاج مولى ابوطالب كزازى فرزند مولى غفور آستانه سلطان آبادى از شاگردان [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ انصارى]] به نام شرح نجات العباد | #شرح حاج مولى ابوطالب كزازى فرزند مولى غفور آستانه سلطان آبادى از شاگردان [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ انصارى]] به نام شرح نجات العباد | ||
#شرح حاج سيد اسماعيل عقيلى نورى به نام وسيلة المعاد | #شرح حاج سيد اسماعيل عقيلى نورى به نام وسيلة المعاد | ||
#شرح سيد جعفر فرزند سيد | #شرح سيد جعفر فرزند سيد محمدباقرفرزند سيد على صاحب برهان قاطع به نام شرح نجات العباد. | ||
#شرح علامه | #شرح علامه حجت‌الاسلام مولى محمدحسین قمشه‌اى نجفى به نام أدلّة الرشاد. | ||
[[آقا بزرگ تهرانى]] مؤلف كتاب ارزشمند [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة إلى تصانيف الشيعة]] ج 24، ص 59 و 60 درباره اين كتاب مى‌فرمايد: «نجاة العباد في يوم المعاد رسالة عملية فتوائية، للعلامة محمدحسن بن باقر الأصفهاني انتزعه من كتابه جواهر الكلام لعمل المقلدين. اعتمد عليه العلامة الأنصاري فوقعه لعمل مقلديه و علق على موارد اختلاف نظره في الحاشية. | |||
[[آقا بزرگ تهرانى]] مؤلف كتاب ارزشمند [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة إلى تصانيف الشيعة]] ج 24، ص 59 و 60 درباره اين كتاب مى‌فرمايد: «نجاة العباد في يوم المعاد رسالة عملية فتوائية، للعلامة | |||
فحذا حذوه العلماء بعده، فكثرت الحواشي على نجاة العباد و شرحه أيضا كثيرون و مرّ مختصراته و تراجمه». | فحذا حذوه العلماء بعده، فكثرت الحواشي على نجاة العباد و شرحه أيضا كثيرون و مرّ مختصراته و تراجمه». | ||
كتاب نجات العباد في يوم المعاد رساله عمليه فتوائى، نوشته علامه | كتاب نجات العباد في يوم المعاد رساله عمليه فتوائى، نوشته علامه محمدحسن فرزند باقر اصفهانى مى‌باشد. وى اين كتاب را با توجه به كتاب خود جواهر الكلام براى عمل مقلدين خود به رشته تحرير درآورده است. [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ انصارى]] نيز بر اين كتاب اعتماد كرده و بر آن حواشى خود را نوشته و در اختيار مقلدين خود قرار داده است. بعد از [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ انصارى]] ديگر علما نيز بر اين كتاب حاشيه زده‌اند. حواشى، شرح، مختصر و ترجمه‌هاى فراوانى بر اين كتاب نوشته شده است. | ||
==نسخه حاضر== | ==نسخه حاضر== | ||
نسخه حاضر در برنامه به همراه حواشى سيد محمد كاظم طباطبائى يزدى صاحب عروه و سيد اسماعيل صدر موسوى به چاپ رسيده است. تحقيق و تصحيح آنرا ميرزا محمدرضا رضوى، سيد احمد سليل، سيد صدرالدين و شيخ على يزدى انجام داده‌اند. | |||
نسخه حاضر در برنامه به همراه حواشى سيد محمد كاظم طباطبائى يزدى صاحب عروه و سيد اسماعيل صدر موسوى به چاپ رسيده است. تحقيق و تصحيح آنرا ميرزا | |||
اين چاپ به زبان عربى، در قطع وزيرى و در يك جلد به چاپ رسيده است. تاريخ نشر آن سال 1318 هجرى قمرى مى‌باشد. | اين چاپ به زبان عربى، در قطع وزيرى و در يك جلد به چاپ رسيده است. تاريخ نشر آن سال 1318 هجرى قمرى مى‌باشد. | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۲۶
| نجاة العباد (المحشی) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | صاحب جواهر، محمدحسن بن باقر (نویسنده)
یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم (حاشيه نويس) صدر اصفهانی، اسماعیل بن صدرالدین (حاشيه نويس) |
| ناشر | دار الطباعة آقا سيد مرتضی |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1318 ق |
| چاپ | 1 |
| موضوع | فقه جعفری - رساله عملیه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 183/9 /ص2ن3 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نجاة العباد تألیف محمدحسن بن باقر بن عبدالرحيم نجفى مشهور به صاحب جواهر. وى از علماى بزرگ شيعه و از فقهاى نام‌آور حوزه علميه نجف اشرف در قرن سيزدهم هجرى و متوفاى سال 1266 هجرى قمرى مى‌باشد.
شيوه نگارش
اين كتاب به سبکی‌روان به بيان فتاواى مؤلف بزرگوار آن، صاحب جواهر پرداخته و به عنوان رساله عمليه ايشان بوده كه خود مؤلف از كتاب جواهر اقتباس نموده‌اند.
ارزش و اعتبار كتاب
اين كتاب يكى از منابع مهم فتوايى علماى شيعه مى‌باشد و قبل از كتاب العروة الوثقی، اكثر علماى بعد از مؤلف بر آن حاشيه نوشته‌اند. اين كتاب به عنوان رساله عمليه مورد استفاده مقلدين بوده است.
مباحث كتاب
اين كتاب شامل يك مقدمه و پنج بخش است. كتاب احكام اموات، زكات، خمس، حج و عمره، ارث.
اين كتاب در 225 صفحه آمده است.
ترجمه‌هاى كتاب
ترجمه‌هاى فراوانى نيز بر اين كتاب نوشته شده است مانند:
- ترجمه شيخ ابراهيم فرزند شعبان تنكابنى، تاريخ نگارش 1321.
- ترجمه سيد ابوطالب فرزند عبدالمطلب حسينى همدانى شاگرد صاحب جواهر تاريخ نگارش 1293
- ترجمه امير سيد حسن فرزند على حسين مدرس اصفهانى، شاگرد صاحب جواهر و متوفاى سال 1273 هجرى قمرى.
- ترجمه مولى صادق واعظ طبسى به نام منهج الصداد.
- ترجمه شيخ العراقين شيخ عبدالحسين فرزند على تهرانى متوفاى سال 1286 هجرى قمرى.
حواشى بر كتاب
بر اين كتاب حواشى فراوانى نيز نوشته شده است. اكثر علماى متأخر از ايشان بر اين كتاب حاشيه نوشته‌اند مانند:
- شيخ انصارى
- ميرزاى بزرگ شيرازى
- ميرزا محمدتقى شيرازى
- آخوند خراسانى
- سيد محمد كاظم طباطبايى يزدى صاحب العروة الوثقی.
شروح كتاب
به اين كتاب شرحهاى فراوانى نوشته شده است:
- شرح علامه سيد ابوتراب خوانسارى نجفى به نام سبيل الرشاد
- شرح حاج مولى ابوطالب كزازى فرزند مولى غفور آستانه سلطان آبادى از شاگردان شيخ انصارى به نام شرح نجات العباد
- شرح حاج سيد اسماعيل عقيلى نورى به نام وسيلة المعاد
- شرح سيد جعفر فرزند سيد محمدباقرفرزند سيد على صاحب برهان قاطع به نام شرح نجات العباد.
- شرح علامه حجت‌الاسلام مولى محمدحسین قمشه‌اى نجفى به نام أدلّة الرشاد.
آقا بزرگ تهرانى مؤلف كتاب ارزشمند الذريعة إلى تصانيف الشيعة ج 24، ص 59 و 60 درباره اين كتاب مى‌فرمايد: «نجاة العباد في يوم المعاد رسالة عملية فتوائية، للعلامة محمدحسن بن باقر الأصفهاني انتزعه من كتابه جواهر الكلام لعمل المقلدين. اعتمد عليه العلامة الأنصاري فوقعه لعمل مقلديه و علق على موارد اختلاف نظره في الحاشية.
فحذا حذوه العلماء بعده، فكثرت الحواشي على نجاة العباد و شرحه أيضا كثيرون و مرّ مختصراته و تراجمه».
كتاب نجات العباد في يوم المعاد رساله عمليه فتوائى، نوشته علامه محمدحسن فرزند باقر اصفهانى مى‌باشد. وى اين كتاب را با توجه به كتاب خود جواهر الكلام براى عمل مقلدين خود به رشته تحرير درآورده است. شيخ انصارى نيز بر اين كتاب اعتماد كرده و بر آن حواشى خود را نوشته و در اختيار مقلدين خود قرار داده است. بعد از شيخ انصارى ديگر علما نيز بر اين كتاب حاشيه زده‌اند. حواشى، شرح، مختصر و ترجمه‌هاى فراوانى بر اين كتاب نوشته شده است.
نسخه حاضر
نسخه حاضر در برنامه به همراه حواشى سيد محمد كاظم طباطبائى يزدى صاحب عروه و سيد اسماعيل صدر موسوى به چاپ رسيده است. تحقيق و تصحيح آنرا ميرزا محمدرضا رضوى، سيد احمد سليل، سيد صدرالدين و شيخ على يزدى انجام داده‌اند.
اين چاپ به زبان عربى، در قطع وزيرى و در يك جلد به چاپ رسيده است. تاريخ نشر آن سال 1318 هجرى قمرى مى‌باشد.