نمایش مبدأ برای نجم الثاقب در احوال حضرت ولی عصر صاحب العصر و الزمان بقیةالله الاعظم عجل‌الله‌تعالی‌فرجه الشریف

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR01031J1.jpg
| عنوان =نجم ثاقب در احوال امام غایب علیه‌السلام
| عنوان‌های دیگر =نجم الثاقب در احوال حضرت ولی عصر صاحب العصر و الزمان بقیةالله الاعظم عجل‌الله‌تعالی‌فرجه الشریف
| پدیدآوران = 
[[نوری، حسین بن محمدتقی]] (نویسنده)

[[برزگر، صادق]] (محقق)
| زبان =فارسی
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏51‎‏ ‎‏/‎‏ن‎‏9‎‏ن‎‏3‎‏
| موضوع =
محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. -

مهدویت
| ناشر = 
مسجد مقدس جمکران
| مکان نشر =قم - ایران
| سال نشر = 1384 ش 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01031AUTOMATIONCODE
| چاپ =10
| شابک =964-8282-55-4
| تعداد جلد =2
| کتابخانۀ دیجیتال نور =1980
| کتابخوان همراه نور =01031
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}

'''نجم الثاقب در احوال حضرت ولی عصر صاحب العصر و الزمان بقیةالله الاعظم عجل‌الله‌تعالی‌فرجه الشریف'''، یا '''نجم الثاقب در احوال امام غايب(ع)'''، از تأليفات [[نوری، حسین بن محمدتقی |ميرزا حسين نورى]]، به زبان فارسى در احوال امام زمان(عج) می‌باشد که با تحقیق صادق برزگر منتشر شده است.

== انگیزه تألیف ==
[[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] در مقدمه كتاب، به چگونگى نگارش كه حسب‌الامر [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] بوده، تصريح مى‌كند<ref>مقدمه، ص36 و 37</ref>

== ساختار ==
این کتاب دو جلدی، در جلد اول آن شش باب؛ و در جلد دومش چهار باب گنجانده شده است.

== گزارش محتوا ==
# باب اول: در ذکر شمه‌ای از حالات ولادت با سعادت آن جناب، به نظم و ترتیب بدیعی که متضمن مضامین غالب اخبار آن باب با ذکر مأخذ و حذف مکررات و اجمالی از حال حکیمه خاتون باشد.
# باب دوم: در ذکر اسامی و القاب و کنیه‌های آن حضرت که از صریح و فحوای کتاب و سنت و تصریح روات و محدثین و علمای رجال و غیرهم به‌دست‌آمده و آن یک‌صد و هشتادودو اسم است و اسم بر هر سه (نام، کنیه، لقب) اطلاق می‌شود.
# باب سوم: مشتمل بر دو فصل:
## فصل اول در شمایل آن جناب با استقصای نام و ایجاز در کلام.
##فصل دوم در خصایص آن جناب و الطاف خاصه الهیه که به آن حضرت شده یا خواهد شد بالنسبه به جمیع انبیاء و اوصیای گذشته یا بالنسبه به اکثر ایشان که معدودی در بعضی از آن‌ها با آن جناب شرکت دارند و آنچه مذکور می‌شود...
# باب چهارم: در ذکر اختلاف مسلمین در آن جناب، بعد از اتفاق ایشان در صحت صدور اخبار نبوی بر تحتم آمدن شخصی در آخرالزمان، همنام آن حضرت و ملقب به مهدی(ع) که پر کند دنیا را از عدل و داد و ذکر کتب تألیف شده از اهل سنت در احوال آن جناب. محل اختلاف در اینجا در چند مورد است:
## اختلاف اول: در نسب که آن جناب از فرزندان کیست؟ در آن چهار قول است...
## اختلاف دوم: در اسم پدر آن جناب و در آن دو قول است...
## اختلاف سوم: در تشخیص و تعیین آن جناب و در آن ده قول است...
# باب پنجم: با توجه از روی نصوص اهل سنت، اثبات نمودن مهدی موعود، همان حجة بن الحسن العسکری(ع) است و از آن نصوص سی حدیث است. نصوص امامیه، علاوه بر آنچه علامه مجلسی در جلد نهم و سیزدهم بحار نقل کرده، چهل حدیث می‌شود که بیشتر آن‌ها از کتب «غیبت» فضل بن شاذان أخذ شده است.
# باب ششم: در اثبات دعوای مذکور با توجه به معجزات و کرامات صادره از آن جناب، مضاف بر آنچه در ابواب دیگر و کتبی که علامه مجلسی از آن‌ها نقل نموده می‌شود که این باب حاوی چهل معجزه و کرامت است.
# باب هفتم: در ذکر آنان که در غیبت کبری خدمت آن جناب رسیدند یا بر معجزه آن بزرگوار یا بر اثری از آثار دال بر وجود آن جناب واقف شدند. عمده غرض از تألیف این کتاب را می‌توان در این بحث جستجو کرد. در اینجا صد حکایت ذکر شده و پیش از آن، درباره کسانی که در غیبت صغری خدمت آن حضرت مشرف شده‌اند مطالبی بیان شده است...
# باب هشتم: در جمع بین حکایات و قصص مذکوره و آنچه از اخبار مبنی بر تکذیب مدعیان رؤیت در غیبت کبری رسیده...
# باب نهم: در عذر داخل نمودن چند حکایت از درماندگان در بیابان و غیر آن‌ها در ضمن حکایت سابقه با نبودن شاهدی در آن‌ها بر اینکه آن نجات‌دهنده و فریادرس، امام عصر(ع) بوده چنانچه سایر علما ذکر کرده‌اند؛ و بیان آنکه به هر امامی برای کدام حاجت باید متوسل شد و اثبات آنکه اغاثه ملهوفین، از مناصب خاصه امام زمان(ع) است و ذکر لقب غوث و قطب و کنیه ابوصالح برای آن جناب...
# باب دهم در ذکر شمه‌ای از تکالیف بندگان، بالنسبه به آن جناب و آداب و رسوم بندگی...؛ در ذکر پاره‌ای از ازمنه و اوقات که به امام عصر(ع) اختصاص داد و تکلیف رعایا در آن اوقات بالنسبه به آن جناب در هشت قسم...؛ در ذکر اعمال و آدابی که شاید بتوان به برکت آن‌ها، به سعادت ملاقات و شرف حضور باهر النور امام عصر(ع) رسید<ref>ر.ک: واحد تحقیقات مسجد مقدس جمکران، ص15-22</ref>.

از جمله خصايصى كه در عصر حضور آن حضرت ذكر شده است، عبارت است از: تكميل عقول مردم به بركت وجود آن حضرت، زياد شدن باران و درختان و ميوه‌ها، بيرون كردن زمين گنج‌ها و ذخاير پنهان خود، طول عمر اصحاب آن حضرت، برداشته شدن تقيه و خوف، فراگرفتن سلطنت آن حضرت بر تمام زمين، پر شدن زمين از عدل و داد، بيرون آمدن تمام مراتب علوم و...

مؤلف يكى از خصايص حضرت مهدى(عج) را، رفتن عاهات و بلاها از ابدان انصار آن حضرت مى‌داند و مى‌گويد: در خرايج راوندى مروى است از حضرت باقر(ع) كه فرمود: «هركس درك كند قائم اهل‌بيت مرا، از صاحب عاهتى و آفتى شفا خواهد يافت يا صاحب ضعفى قوى خواهد شد».

در [[الغيبة (نعماني)|غيبت نعمانى]] مروى است از حضرت سجاد(ع) كه فرمود: «هرگاه برخیزد قائم(ع)، ببرد خداوند عزوجل از هر مؤمنى، آفت را و برگرداند به او قوت او را».

مؤلف بعد از ذكر اين دو روايت چنين توضيح مى‌دهد: «اين تكريم عظيم نه مانند شفا دادن جناب عيسى و ساير انبيا(ع) است، گاهى به جهت اعجاز و اتمام حجت، كور يا لال يا پيس يا مريضى را براى جاحدى يا منافقى در موارد معدوده، بلكه بردن اين آفات و رفتن اين بليات از تمام مؤمنين و مؤمنات، از آثار ظهور موفور السرورو و طلوع طلعت غرا و تشريف و تقديم مراسم قدوم و تهيه آداب لقا و درك فيض شرف حضور حضرت مهدى(ع) است كه چون بهشتيان، اول در چشمه مطهره و چشمه حيات شستشو كرده و تن را چون جان، از هر عيب و نقصى پاک نموده كه توان پا گذاشتن در محفل مقربين و شنيدن: «سلام عليكم طبتم فادخلوها خالدين». فرق مابين اين دو شفا، بيشتر است از فرق مابين ارض و سما<ref>متن كتاب، ج1، ص217</ref>.

==پانويس ==
<references />

== منابع مقاله ==

# مقدمه و متن كتاب.
# واحد تحقیقات مسجد مقدس جمکران، نجم الثاقب تألیف میرزا حسین طبرسی نوری، انتشارات مسجد مقدس جمکران، چاپ هشتم، زمستان 1383ش.


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
[[رده:سرگذشت‌نامه‌ها]]
[[رده:سرگذشت‌‌نامه‌های فردی]]
[[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]]
[[رده:حالات فردی]]